Feejee experience vervolg

Bula allemaal,

Hoewel ik het berichtje niet kon posten in Suva, hebben jullie gebeden toch geholpen! (wie weet doet telepathie toch een hoop, zelfs aan de andere kant van de wereld). Want het weer is ondertussen gelukkig verbeterd, dus als het zo blijft zou het ideaal zijn!

Maar voor ik te hard van stapel loop, laat ik nog even bij de regen blijven en verder gaan waar ik was gebleven in Suva. De avond in Suva zijn we met de hele groep wezen eten bij een café in de stad. Dat was echt weer super gezellig (zolang je de drie meiden omzeilt van Australië/Engeland). Het eten was ook erg lekker (had later alleen erg last van mijn darmen, dus ergens ging er iets toch niet helemaal goed) maar voor velen veel te veel. Dus er werd welig geschoven met borden. Pizza’s in de aanbieding, curry. Het begon al bij de voorafjes, waar ik aan alle kanten dingen kreeg aangeboden (ja er is een reden waarom ik alleen bij hoofdgerechten blijf, anders krijg ik het nooit op). Na het eten zijn we nog bij een nightclub geweest. Niet echt hoogstaand, maar op zich met de groep best even gezellig om wat te dansen. We konden kiezen om de bus terug te nemen die om tien uur ging of langer te blijven en een taxi terug te nemen. Ik vond het allang prima en ging met ongeveer de helft terug naar ons hostel. Terug op mijn kamer begon het weer gigantisch te hozen en dat is de hele nacht (voor zover ik wakker was) doorgegaan.

Maar in de ochtend was het droog en na het ontbijt gingen we tegen negenen weer op pad. Na een stop bij een beetje een dodgie supermarkt voor lunch (ach meeste is toch voorverpakt, dus maakt het uit, reden we vervolgens door over de Kings Highway. (een bochtige gravelweg, dus alles behalve een snelweg) naar onze eerste stop. De weg volgt de zogenaamde Banana Highway: de rivier die vroeger werd gebruikt om de bananen naar de markt te voeren en gaat dwars door het platteland van Fiji. Onze eerste stop was bij een plaatselijke lagere school. Echt super leuk was dat. We werden al opgewacht door een stel die voor ons zongen en daarna werden we door de diverse leerlingen aan de hand de school rondgeleid. Aan aandacht geen gebrek, want een heel stel meiden wilden me wel rondleiden. Iedereen wil weten hoe je heet en komen zich aan je voorstellen. Natuurlijk willen ze allemaal op de foto en die moet je dus ook toesturen (dus adressen rijker haha). Het schooltje zelf is simpel, doet je een beetje denken aan de schooltjes die je op tv ziet in afrika. Houten bankjes waar kindjes zitten, alleen dan wat minder per klas. De hele school heeft namelijk maar 100 kinderen. Na de oudste klassen, de bibliotheek en de dansles, kwamen we ook bij de kleuterschool. Erg schattig die kleintjes. Aan het einde werden we opgeroepen om bij de veranda te komen (heel lief een meisje van vijf pakte mijn hand om me erheen te brengen. Ze was alleen te bang om op schoot te zitten) want daar hadden ze een stukje voorbereid. Onder de nodige zangkunsten, deden de jongens een oude krijgersdans. Ter afsluiting kregen we wat fruit en speelden de oudere jongens wat liedjes. Waaronder (wie ze dat ooit geleerd heeft is mij een raadsel) Una Paloma Blanca van George Baker!!!!!!!!!!!!!!!!!

Na een uitgebreid gezwaai als afscheid reden in een kwartiertje door naar een van de villages. Dus wij weer in onze sarongs op bezoek bij de ‘Rato’ ofwel de chief. Hij verwelkomde ons met zijn vrouw door een officiële Kava ceremonie. (ja hoor gaan we weer). Dit keer wel een stuk officiëler dan mijn vorige keren met een hoop Fijiaans gebrabbel. In onze groep moesten we ook een Rato aanwijzen en een spokesman, dus Daniel en Louis waren de aangewezen mannen (vrouwen is not done). Nadat hun een portie Kava hadden gehad, was de rest van de groep aan de beurt. Het blijft echt een ranzig goedje, maar ja braaf opdrinken. (al heb ik de tweede ronde wel overgeslagen, een kopje modderwater is genoeg). Na de officiële ceremonie en een voorstelrondje werden de vrouwen geacht te leren weven van de vrouwen (zelfde idee als bij de Maori, maar dan was het overgrote deel al voor ons gedaan, dus stelde weinig voor) en de mannen kregen een praatje met de Rato. Het was echt om te smelten in de hut, dus we waren blij toen het geheel was afgelopen en we weer de frisse lucht in konden.
Het was vanaf daar maar een klein stukje naar de rivier waar we konden ‘bilibili’ raften. En geen rubberbootjes, maar bamboe vlotten met een bamboe paal om je voort te bewegen. Anne, Jasmin, Amanda en ik hadden de Chief als ‘punter’ dus dat was wel grappig. We werden meteen door hem nat gespetterd, dus een lekkere verkoeling (dat rivier water is vast niet het schoonste maar ach). Daarna gingen we samen met de andere twee vlotten de rivier op. Echt super leuk, helemaal om mee te punteren aan te voorkant. Eenmaal de hoek om zijn we allemaal de rivier in gedoken en lekker gekeet in het water. Daarna was het terug het vlot op om een wedstrijdje te doen terug naar de kant. Een vrouwenboot heeft zijn voordeel, want we gingen als de rook en wonnen (nipt maar toch) de race van de mannenboot. Echt superleuk en heerlijk verkoelend. Onderweg in de bus hadden we onze creatieve lunch (crackers met jam: het enige betrouwbare in de winkel naast koekjes en chips) en zo reden we door naar onze accommodatie op Volivoli Beach.
Nadat we onze zooi hadden gedumpt kregen we een briefing van Sacha, de activiteitencoördinator. (een eerste klas homo, die het er zo dik op had zitten dat het er in dikke klodders afdruipte. Gewoon op het lachwekkende af). Veel stelde het niet voor, maar in ieder geval eten was gezamenlijk om zeven uur en daarna begonnen de spelletjes.
Het eten was weer lekker en het was ook erg gezellig aan tafel. We kregen een nieuwe reisgenoot (Lee uit Ierland) en een eerste klas portret. De drank maakte hem iets te handtastelijk en hij maakte zichzelf nogal belachelijk. Maar ja, nuchter was ie wel aardig.
Na het eten begonnen de spelletjes. De kleuterschool is er volwassen bij, maar het was wel heel erg lachen. We hadden een zogenaamde kruiwagenrace (de ene houd de benen van de ander de lucht in en die loopt op de handen naar de overkant: pfff bij 30 graden is dat geen grapje), de kokosnoten race (in een rijtje kokosnoot over het hoofd of door de benen door geven aan de persoon achter je) of met een fles maar dan klemmend door je benen. Het meest lachwekkende was (maar meer als toeschouwer dan meespeler) het liedjesspel. Een soort stoelendans, maar dan zonder stoelen. (er werd een liedje gedraaid als de muziek stopte, riep Sacha een nummer en met zoveel personen moest je een groepje vormen. Alleen werden er na 2 rondes er diverse seksuele standjes aantoegevoegd, dus dat leverde hilarische dingen op. Al moet je er wel bij zijn geweest denk ik).

Zaterdagmorgen mochten we uitslapen (je zweette om zeven uur je bed al uit, dus uitslapen werd het niet echt, maar toch). Na het ontbijt hadden we nog een paar uurtjes om te relaxen aan het strand. Het zonnetje scheen heerlijk (dus de temperatuur ging ook met 5 graden omhoog, puf puf) dus onder de bomen op het strand was erg relaxed. Beetje kletsen en een keer voor een duik in het water. Het water is er super warm (dus afkoelen is niet echt het juiste woord), maar erg ondiep met veel koraal en wier, dus lekker zwemmen was het niet. Maar ja een verfrissende duik is altijd fijn.
Tegen twaalven gingen we op pad richting een dorp voor lunch. De dag was vandaag gericht op Indiërs in Fiji (45% van de bevolking is van Indiase afkomst). Arwin (de extra chauffeur) vertelde een beetje over de geschiedenis in de bus over de Indiërs voordat we stopten bij het restaurantje. Het eten was niet echt hoogstaand, maar ja. Terug in de bus moesten we nog ruim een uur rijden voor we bij onze volgende stop waren.
Dat in vulkanisch gebied, waar nog een modderpoel was met warme modder onderin de poel. Dus dat werd met zijn allen in de modder worstelen. Het was op zich best lekker, maar de poel zelf was nogal een vreemde gewaarwording aan je voeten. Het voelde echt heel erg vies. Terug op kant hebben we ons allemaal vol gesmeerd met modder en diverse foto’s natuurlijk genomen. Daarna terug de modderpoel in om het ergste eraf te spoelen.
Om nog wat schoner te worden, kon je daarna een andere poel in springen. Deze was echt super heet. (echt wat je nodig hebt op een dag met 30+) Het was echt even jodelen om door te komen, want het was echt heet. Maar we werden er wel een stukje schoner van. Gelukkig waren er omkleedruimtes (soort schapenhok van vroeger bij het zwembad) en een douche met drie druppels met minuut. Dus we konden ons nog een beetje beter afspoelen.
Terug in de bus was het nog een klein stukje terug naar Nadi, waar we werden afgezet bij onze accommodatie. Ik had afgesproken met een stel met wie ik het meeste ben opgetrokken de afgelopen 4 dagen bij hun in het hostel. Dus tegen half acht nam ik de taxi erheen (wel 3 dollar, dus echt een megabedrag) en hebben we met zijn zevenen heerlijk gegeten en nog wat drankjes gedronken. We zijn daar levend opgegeten door de muggen, ondanks de nodige sprays (gewoon dwars door mijn t-shirt heen 6 beten!!).
Tegen elven ben ik weer met de taxi terug gegaan naar mijn eigen bedje.

Al met al was mijn Feejee experience een leuke trip. Beetje jammer van het weer in het begin, maar ja. Je merkte wel duidelijk de verschillen in de groep, waardoor er duidelijk twee groepen waren ontstaan, maar ach. En onze gids kon ook beter (hij vond het belangrijker om iedere avond een andere vrouwelijke medereiziger te scoren, wat hem nog lukte ook wonderbaarlijk genoeg. Je zou toch moeten weten dat je niet de eerste bent en zeker niet de laatste maar toch. Zal wel aan mij liggen).
Maar we hebben leuke vrienden gemaakt en de komende dagen zal ik die zeker nog zien (degenen dan die nog in Fiji zijn en in de buurt)

Tot de volgende krabbel.
Liefs

(oja, nog een kleine anderhalve week en dan ben ik weer terug op Nederlandse bodem, de tijd gaat nu toch wel heel erg snel. Mijn vliegtuig (KL644) in New York komt 5 december om tien voor half twaalf ’s morgens aan, dus als je niets te doen hebt……)