Bula vanuit Fiji

Fiji

Bula iedereen!!!
Ja ja, zijn we net gewend aan het ‘malo e lei lei’ krijgen we nu 300 keer per dag Bula naar ons hoofd geslingerd: het hallo van Fiji. Dus zoals jullie kunnen lezen, ben ik veilig en wel in Fiji aangekomen. Het was wel een leuke belevenissen om Tonga te verlaten. Mijn laatste nachtje in mijn lieve hutje was heerlijk, wel had ik bezoek van een gekko die allemaal rare geluidjes maakt, dus die moest eerst weer even braaf buiten worden gezet. De volgende ochtend was ik om kwart voor negen op het vliegveld. Als je bedenkt dat de luchthaven hun schiphol is, sla je eigenlijk stijl achterover. De incheckbalie is niet gecomputeriseerd, maar alles gaat gewoon met pen en papier. Dus een geschreven boardingpas en een lijst met stickertjes verdeelde de stoelen. (had achteraf niet gehoeven, want van de 200 stoelen waren er hooguit dertig bezet of zo). Daarna moest ik weer buiten wachten tot de douane open ging. Wel grappig om even te kletsen met de securityguards. (helemaal uit Nederland, niet getrouwd (incluis bijbehorende blik…)Maar nadat iedereen op het vliegveld was gearriveerd kon ik door de douane en mijn tassen gescreend worden (ja die hebben ze wel) en dan kom je in de vertrekhal. Ze hebben drie gates: deur 1, 2 en 3, alle drie naast elkaar dus niets gescheiden of zo, gewoon in een ruimte. De twee winkeltjes speelde enthousiast kerstliedjes, dus ben nu helemaal up to date. Mijn laatste dollars daar uitgegeven en een kwartier voor de officiële vertrektijd gingen we de lucht in. Een relaxte vlucht met super uitzicht over de eilanden van Fiji. Helaas was het op Vitu Levu (hoofdeiland, waar ik landde) bewolkt, dus dat was wel jammer. Na het landden, de douane en mijn bagage (pfff het is hier zo’n dertig graden en benauwd. Weer heel anders dan Tonga) kon ik door de quarantaine-squat. Toen door naar de balie van Feejee experience om mijn papieren op te halen voor mijn tour die de komende 4 dagen op het programma staat. Het duurde een half uur eer mijn papierwinkel tevoorschijn was gehaald, maar ach ze waren erg vriendelijk daar, dus wat maakt het uit. Fiji-time, met andere woorden relax en het komt vanzelf. Ik werd door hun ook braaf voor mijn hotel afgezet (ietwat gedateerd, maar ach) en daar eerst maar eens wat korts aangetrokken. Mijn was laten doen (wat een weelde) en toen met de bus richting het centrum. Dat was weer een leuke ervaring, want de lokale bus is een creatie zonder ramen, dus je zit heerlijk met je hoofd in de wind. Was daar natuurlijk weer een leuke attractie, want was de enige blanke in de bus, maar in het centrum (veel groter en drukker dan heel Tonga). Beetje winkeltjes gekeken, mede omdat ik een sarong nodig heb voor de bezoekjes aan de dorpen. Op straat word je gek van de mannen die voor hun winkel staan en je hun winkel in proberen te lokken. Bula hier, Bula daar en kom naar binnen. Ja, dag! Ik bepaal zelf wel of ik binnen kom kijken. Maar ja helemaal is het niet gelukt, want op een gegeven moment kwam er een gozer naast me lopen met de vraag hoe lang ik hier al was (doen ze ook allemaal en ook waar je van bent en hoe lang je blijft). Nou, 2 uur dus. Nou ik moest en zou een traditioneel welkom in Fiji moeten hebben, dus werd een winkeltje in gesleept voor een Kava-ceremonie. (Kava is die drank in de pacific die narcotiserend werkt) Dit keer kwam ik er niet onderuit om het te proeven: brrr. Het ziet eruit als modder en het smaakt niet veel beter. Je hele tong en gehemelte wordt gevoelloos – het was dan ook wel een sterk goedje. Na afloop wilden ze me natuurlijk het een en ander aansmeren, maar op een klein kettinkje ben ik er niet ingetrapt. (een dolfijntje staat voor geluk en zo bij vrouwen, dus)
Verder in het centrum (en ja hoor, het regent weer!) een sarong gekocht, boodschappen gedaan en ergens wat gedronken. Daarna met de taxi terug (had geen idee welke bus mij terug zou bengen) maar ja duur is dat ook niet. De auto viel bijna uit elkaar, maar hij heeft me veilig en wel weer thuis gebracht. Daar een poosje bij het zwembad gezeten tot het weer begon te regenen. De rest van avond rustig aan gedaan met wat tv en zo.
Ik was ook moe, dus sliep al vroeg.

Woensdagochtend zou ik om tien over acht worden opgehaald. Was eerst al heel vroeg wakker, maar ben toch wel weer weggedoezeld. Natuurlijk waren ze te laat – Fiji time! Ook moesten we nog een stel anderen ophalen, dus al met al duurde het allemaal wat langer. We zitten met zijn 16 of zo in onze bus (Aussies, Ieren, Engelsen, Duitsers en ik) en hebben drie locals, waarvan Bula onze gids is en nog twee fungeren als chauffeur. Eentje is echt een vrolijke Harry die iedere keer grapjes maakt. De groep zelf is ook best leuk op drie meiden na. Maar ja, je kan niet alles hebben. (ze reizen rond met een kleine roze knuffel die overal aan mee moet doen en op de foto moet, hoe zo zielig! Erger me er dood aan. En de gene die mij erg goed kennen, is dat goed van mijn gezicht af te lezen). Nadat iedereen aan boord was, werd ons eerst het een en ander uitgelegd hoe en wat. Dat duurde nogal lang, maar uiteindelijk gingen we dan toch op weg. Terug naar de stad waar we konden rondkijken en zo. We hadden drie kwartier, maar door wat technische mankementen en een traag kantoor, werd het een half uur later (we raken er langzaam aangewend). Maar om kwart voor elf reden we dan toch de stad uit. Op naar onze eerste stop – na een uurtje of zo – bij een standje. Het was een lief strandje en zowaar liet de zon zich op een gegeven moment ook nog even zien. Erg relaxed en op een gegeven moment zo warm, dat ik de schaduw maar weer ben op gaan zoeken. (het water was zo’n zandgolvende toestand, dat zwemmen me geen goed idee leek, wilde ik niet overal zand hebben de rest van de dag). Onze gidsen waren ondertussen onze lunch aan het maken: BBQ, dus toen dat klaar was, hadden we een heerlijk maaltje.
Na het eten zijn we doorgereden naar een dorpje. Daar moesten we ons in onze sarong hullen (eigenlijk best comfortabel) alvorens we een rondje door het dorp gingen en wat kregen uitgelegd her en der van onze Bula. Geen hoogstand bezoek, maar de derde dag doen we het nog een keer goed over, dus dit was alleen een voorproefje. Terug in de bus konden we genieten van het uitzicht (ok erg bewolkt en soms wat regen, maar toch) met lekker hard de muziek aan: Fiji songs. Onze laatste stop van de dag was bij de duinen (enige zandduinen in de Pacific) waar we konden zandboarden. Eerst een megastijle duin op (puf puf, helemaal omdat je bij iedere stap die je zette weer de helft naar beneden gleed) en dan op een bodyboard naar beneden roetsjen. Erg cool, maar die heuvel heeft me doen besluiten het maar bij een keer te laten. Toen iedereen was uitgeboard. (en dus een groot zandgebakje was) was het terug in de bus naar onze eindbestemming (dit keer raampjes open, want de airco had het begeven) aan de Coral Coast. Dit is de jetset kust voor rijke mensen die verblijven is 5 sterren resorts. Maar er is ook een backpacker geval: de Mango Bay. Omdat ik niet had geboekt voor een dorm maar voor een eigen kamer, had ik mijn eigen kamer. En nog leuker, want ik kreeg een upgrade naar een strandhutje. Dus kan morgenochtend vanuit mijn hutje het strand op stappen. Mijn hutje zelf is schattig en om het nog bij leuke badkamers te houden, dit keer is mijn douche in de openlucht. Heel erg apart, maar het heeft wel wat. (de wc is wel binnen hoor). Na aankomst eerst maar eens een duik in het zwembad genomen, waarna ik dus ben gaan openlucht douchen (heerlijk, koud is het toch niet, want het wordt zelfs ’s nachts niet koeler dan een graad of 20-22). Om zeven uur hadden we in het restaurant/bad gedeelte een nieuwe Kava ceremonie. (we ontkomen er niet aan, dus hoppa het hele kopje achterover, brrr) en daarna konden we aan tafel. Het was erg gezellig aan tafel en het eten erg lekker (ver gevangen vis). Na het eten werd er een Trivia georganiseerd, dus daar moesten we natuurlijk wel aan meedoen. Met zijn zessen van onze club vormden we een groepje en waren het ware dreamteam. (oke een Ier die niet de echte naam weet van Bono van U2, maar toch). Toen we alle antwoorden hoorden, dachten we ook echt dat wordt niets. Maar blijkbaar was de rest nog slechter, want we hadden nog gewonnen ook!! Een gratis drankje, dus dat is altijd leuk.
Daarna vond ik het welletjes geweest en ben ik lekker naar bed gegaan.
Duurde even voor ik onder mijn klamboe in slaap viel, maar uiteindelijk heerlijk geslapen.

Helaas werd ik wel wakker met regen. (een terugkerend feit waar ik nog niet echt vrolijk van wordt). Dus mijn idee voor een ochtendstrandwandeling viel letterlijk in het water. Nou, dan draai ik me nog maar een half uurtje om. Na het ontbijt en gepakt te hebben, was het tijd om te vertrekken. We reden in zo’n drie kwartier naar Pacific Harbour, waar we even wat eten konden scoren voor de lunch. In de gietende regen stapten we weer in de bus voor onze dagactiviteit. We konden hier kiezen om een 3 uur durende hike te doen (eerst berg op, daarna door het regenwoud glibberen en daarna door de beek) of met een longboat naar het zelfde eindpunt te gaan. Voor mij was de hike niets (zie geen reet en ga alleen maar onderuit, dus niet echt ideaal – en al helemaal niet in de stromende regen) dus koos voor de bootoptie. Eerst zette we de rest af met een soort vrachtwagentje een half uurtje rijden van de bus (hobbel, hobbel, d weg in Tonga was er niets bij) en de wandelaars eenmaal afgeleverd te hebben, reden we dus weer de zelfde weg terug. Dit keer met wat meer vaart, dus we werden alle kanten op gehobbeld.We waren met zijn vieren en onze Arwin in de boot en twee locals die de longboat bestuurden. Gehuld in een vuilnisregenjas zaten we twee aan twee in de boot met een stuk plastic over ons heen om een beetje warm te blijven. Het uitzicht was nog steeds mooi, maar wel jammer dat de regen het wat verpeste. De boottocht was lang omdat we stroomopwaarts gingen en de stroming nogal sterk was. Op een gegeven moment kwamen we bij een stroomversnelling die zo sterk was, dat we hem niet haalden. Dus hoewel de motor het deed werden we weer achteruit gevoerd. Ook de tweede poging strandde, dus toen dachten we echt even van oh, wat nu. Dus toen hebben we een minuut of tien gewacht en toen vol goede moed (go girl, go girl, go girl) de derde poging ondernomen. Dit keer met meer geluk (die keer is scheepsrecht). Onderweg zagen we diverse lokale mensen op hun bamboeraft of vissen aan de kant, veel watervallen en her en der wat koeien. Een mooie rit, maar na 2 uur op een houten bankje begint je kont toch wel te protesteren. Gelukkig kwamen we uiteindelijk toch nog aan op de lunchplek en we kwamen tegelijkertijd aan met de rest. In de hozende regen werkte we onze broodjes naar binnen en kregen we van Bula (de gids) allemaal een varen tiara op. De weg terug was een leuke verandering, want in banden konden we een stuk van de rivier weer terug varen. Dus hoppa in de rivier (nat waren we toch al, al was het water toch wel koud) in een band (met zwemvest) en zo de rivier af. Dat was echt super gaaf. Ging alleen wat minder snel, du kwam ongeveer als laatste aan. (met een afwijking, waardoor ik nog op het midden van de rivier dreef toen ik dus al bij de kant had moeten zijn. Dus moest in de sterke stroming gered worden om niet in de rotsen te belanden – heel fijn) De planning vooraf was dat we nog bij de waterval konden zwemmen, maar die was door het vele regenwater onder gestroomd dus dat hield op. Om terug te keren bij de bus, zaten we met zijn allen in de longboat terug. Dat was koud en lang en omdat we nu veel zwaarder beladen waren, vingen we her en der nog al wat water. Dus dat werd hozen. Tot we bij dezelfde stroomversnelling kwamen als waar we eerst niet overheen kwamen, dus vingen we zoveel water, dat we bijna met boot en al gezonken waren. Dus dat werd in volle vaart hozen en niet te veel schommelen, want een schommel te veel en we lagen in de rivier. Gelukkig hebben we het overleefd, droog wil ik niet zeggen, want ik was zeiknat (van mijn bandavondtuur, maar ook door de hozende regen). Dus ik was blij dat ik me daar in droge kleding kon hullen.
Daarna reden we met de bus door naar de hoofdstad Suva, waar we even een kleine sightseeing kregen. Langs de gevangenis, het huis van de president (sta leuk op de foto met een van de guards), het ministerie en weet ik veel wat niet meer. Het is geen mooie stad, maar ja dat maakt ook niet uit, want ik ben er alleen om de nacht door te brengen.
We slapen in het regenwoud (weer een leuke lodge dit keer overkijkend op het meer en met een oorverdovend geluid van krekels of zo, ze maken een takkenherrie) op een kwartier rijden van de stad. Eerst gaan douchen: koud, brrr en in lekkere warme kleren gehuld. We gaan zo meteen met zijn allen eten in de stad, dus met paraplu gewapend moet het lukken.

Nou dit waren de eerste dagen in Fiji. Bula en bid aub voor beter weer!!!