Een laatste berichtje uit Fiji

Bula iedereen,

Dit zal mijn laatste krabbel worden vanaf de andere kant van de wereld. Mijn allerlaatste dagen zijn aangebroken in het werelddeel Oceanie. Een gek idee he, want het zijn ruim 470 dagen geweest!!!Gelukkig hebben we nog een ruime week te gaan, dus het einde is in zicht maar nog niet daar!

Maar laten we eerst maar eens terug naar Fiji. Zondag was een rustdag, daar is de dag ook voor bedoeld toch? Ik had heerlijk geslapen en na het ontbijt kon ik opnieuw mijn tas pakken, voor een paar dagen luxe en weelde in het Westin resort op Denerau. Met de taxi werd ik voor de deur afgezet en het is werkelijk waar een super mooi resort. Nog nooit op zo’n mooie plaats geweest (oke, Vanuatu komt er dicht bij in de buurt). Helaas was mijn kamer nog lang niet klaar, dus heb ik eerst wat gerelaxed in de lobby en wat rond gekeken.
Omdat ik had afgesproken met Katie, Anne en Jasmin in de stad, ben ik toen terug gegaan naar de stad, waar we samen wat winkeltjes zijn gaan kijken. Ook hebben we een tour geboekt voor de volgende dag naar een van de eilanden hier in de buurt. Omdat we bij die man boekten, kregen we gratis internet voor een uur. Nou, dat uur hadden we ook wel nodig want het was zo allemachtig sloom dat het eeuwig duurde om alleen al mijn email te openen. Dus in een uur tijd kon ik net doen wat ik wilde. Schoot lekker op dus.
Vervolgens zijn we met zijn allen in de taxi gestapt terug naar hun hostel, wel zo gezellig. Daar met Anne en Jasmin wat spelletjes gespeeld en hun foto’s gekopieerd (handig zo’n laptop). Tegen de tijd dat onze magen begonnen te knorren hebben we eten besteld en samen gegeten. Wederom erg lekker. Omdat het ondertussen zeven uur was, vond ik het hoog tijd om eens te kijken of mijn kamer klaar was. Kwam op de valreep Rosie en Louis nog tegen, dus dat kwam mooi uit.
Terug in mijn hotel, kon ik gelukkig door naar mijn kamer: echt een super kamer. Van alle gemakken voorzien en een heerlijk bad. Dus nadat ik alles had gezien, ben ik eerst maar eens lekker gaan badderen. Heerlijk. De rest van de avond werd lekker rustig. Mijn foto’s eens geordend en wat tv gekeken. Ook wel eens lekker.

Na een goede nacht slaap – hoe kan het ook anders in zo’n bed – ben ik tegen half negen naar het ontbijt gegaan. Zoveel keuze dat je ogen te kort komt en een veel te kleine maag hebt om alles op te eten. Mmm, eenmaal het buikje vol te hebben, ben ik mijn tas gaan pakken omdat ik om half tien opgehaald zou worden om richting de haven te gaan. De bus was zowaar op tijd en bij de haven waren ook de meiden al aanwezig. Dus dat scheelde een hoop gedoe, aangezien zij mijn voucher hadden. Om tien uur vertrok de boot naar ons onbewoonde eiland voor de dag ‘Mala Mala Island’. Het was ongeveer 35 minuten varen en het was heerlijk rustig water. Onderweg voeren we langs een aantal eilanden en ons zandstand kwam langzaam dichterbij. Het eiland is klein (10 minuten lopen en je bent rond) maar we hebben ons geen seconde verveeld, eigenlijk hadden we tijd te kort, want echt relaxen op het strand was er niet bij. Na een briefing en omgekleed te hebben konden we meteen weer een bootje in om te gaan vissen. (ja ja Niek ging vissen). Ving natuurlijk geen vis, maar wel een stuk koraal. Toch nog iets aan de haak geslagen:). Geen van ons ving een vis en als we al dachten beet te hadden, hapte de vis het aas eraf en zwom daarna weer weg. Gelukkig kwamen we niet geheel met lege handen thuis, want de rest van de club had her en der wel wat gevangen.
Terug aan wal, was de lunch al bijna klaar, dus konden net wat drinken. De lunch was erg lekker en na de lunch gingen Anne en Jasmin opnieuw vissen (wederom zonder geluk). Ik wilde even lekker wat lezen op het strand, dus toen ik net goed en wel lag met een muziekje, kwam een meisje langs of ik een massage wilde. Ja, dat was wel heel erg verleidelijk. En aangezien het geen moer kostte, kon ik het niet weigeren. En het was echt heerlijk (die knopen in mijn schouder zijn helaas nog niet helemaal weg maar ja). Na de massage ‘moest’ ik meteen alweer verder, want we konden mee snorkelen. Ja dat is altijd leuk, dus flippers gepakt en een brakke snorkel (iedere paar minuten was mijn snorkel voor zeewater, brrrr zo vies). De zon die we hadden in de morgen was ondertussen verdwenen en plaats gemaakt voor een flinke wind (we hadden enorme mazzel, want we zagen diverse regenbuien aan het vaste land naar beneden komen). Dus de zee was iets minder glad, maar op zich nog niet vervelend. Het snorkelen was leuk. Het zicht was niet super, maar bij de meer ondiepere gedeeltes zag je het koraal heel erg goed en ook de diverse vissen. Heel veel verschillende vissen en hele mooie. Dus dat was echt wel even leuk. (jammer van al dat water happen). Terug aan land, eerst even onder de douche gestaan om van al dat zout af te komen en daarna een bakkie thee gedronken. Daarna was het nog maar een half uurtje voor we weer terug voeren naar de haven. De dag was echt opgevlogen, maar wel super. Na een uitgebreid afscheid van Anne en Jasmin (zij vliegen terug naar Australië de volgende morgen), werd ik weer voor de deur afgezet. Daar eerst gaan douchen en toen in een van de restaurantjes pasta gaan eten. Terug op mijn kamer tegen half acht, lekker wat gerelaxed voor ik ben gaan slapen.

Dinsdag werd ook weer een rustig dagje. Na het –oh wederom heerlijke – ontbijt ben ik met de shuttlebus naar het hotel hiernaast gegaan om het internet te gebruiken (gratis!) om nog een nachtje hotel te boeken voor New York (moet toch ergens slapen als ik aankom). Daarna terug naar mijn eigen stekkie, waar ik heerlijk een poos bij het strand/zwembad heb gezeten. Jammer genoeg kwamen de wolken er weer aan en was de zon verdwenen tegen de middag. Gelukkig had ik met Katie afgesproken in de stad om twee uur, dus heel erg dramatisch was het niet. Ik wilde met de bus, maar of de bus was veel te laat of te vroeg, want alles wat kwam geen bus. Er stonden ook wat dames te wachten die werkten in het hotel, dus die hielden op een gegeven moment een taxi aan en sommeerde mij mee te rijden. Nou prima. Het goede nieuws was dat ik nu voor de busprijs mee mocht in de taxi. (maw 50cent ipv 10 dollar).
Ik was nog niet in de stad of het begon te hozen, dus ideaal shopweer. Kwam daar ook de twee Australische meiden tegen van de Feejee Experience – wat een feest en ook een stel dat ik nog kende vanuit Tonga. Wat is de wereld toch klein. Kon niet helemaal vinden wat ik hebben wilde, dus ben uiteindelijk alleen met kaarten, postzegels en een magneet voor op de koelkast thuis gekomen. Maar ach, in een cafeetje hebben Katie en ik nog wat gedronken en wat lekkers gegeten en toen in de taxi (geen idee welke bus ik terug moet hebben en hoe laat, dus dan maar voor het gemak) terug. Katie vertrekt morgenochtend terug naar Sydney, dus vanaf dan ben ik hier op mijn eentje, wel een beetje ongezellig, maar ach.
In het hotel een tour geboekt voor morgen naar twee eilanden: South Sea en Bounty. Dus hopelijk is het weer goed. De rest van de avond lekker gerelaxed, zoals alle avonden, heerlijk.

Woensdag werd een vroeg oppertje, want om kwart over acht moest ik al klaar staan bij de ingang om opgehaald te worden. Ik was niet de enige, mijn hemel wat een volk komt er hierop af. We kregen ook allemaal een kleuren armbandje om, waar iedere kleur voor een andere trip stond. (net kuddevee) en we werden op de boot gezet. Het was superdruk op de boot en ook super heet. De zon scheen uitbundig en in de volle zon zweette ik me een rotje. Gelukkig ging de boot na een 20 minuten eindelijk varen en zat ik meer in de schaduw en met een verkoelend windje was het heerlijk. De eerste stop was meteen al South Sea Island, dus de halve boot werd hier uitgeladen. Via een klein bootje werden we er afgezet en kregen we eerst wat drinken en een briefing. (lunch zo laat, wat je kan doen en wanneer). Tot de lunch had ik heerlijk de tijd om te relaxen. In een strandstoel op het strand onder de parasol, heerlijk. Af en toe een duik in het zwembad of de zee om af te koelen. Jammer was wel dat het strand een koraalstrand was, dus dat deed lekker zeer aan je voeten om erover heen te wandelen. Maar ach, je kan niet alles hebben. De tijd was toch beperkt, want om half twaalf was de lunch al klaar en een uurtje later werd ik alweer op de boot verwacht om naar mijn tweede eiland te gaan van de dag: Bounty Island. Alleen de naam al klinkt als een waar paradijsje. En om te zeggen dat je op Bounty eiland bent geweest klinkt toch wel erg leuk. Het was maar vijf minuten met de boot, dus voor ik iets kon zeggen kon ik alweer de grote boot af en in een klein (enorm gammel barrel) bootje naar het strand van Bounty. Het was echt snikheet en ben bij het zwembad gaan zitten onder het afdak op een lekkere strandstoel. (het strand was gewoonweg veel te warm, je verbrandde levend – flink wat rode kreeftjes gezien op de afgelopen 2 dagen). Maar zelfs in de schaduw was het niet langer uit te houden dan een uurtje op zijn max, dus dat werd regelmatig een dompel in het water. Ik heb eigenlijk de hele dag niets gedaan behalve wat gelezen, gepuzzeld, kaartjes geschreven (zijn er vast pas als ik al een week weer terug ben) en in het water gedoken. Raakte gezellig aan de praat met een Duits meisje Julia, dus dat was wel gezellig. Het mooiste was dat het richting het vaste land er de hele middag dikke vette wolken waren en regenbuien en wij hadden nog steeds zon. Tot ongeveer een half uur voor we werden opgehaald, want toen werd het daar ook wat meer bewolkt maar verder prima. Alleen de wind was wel opgestoken, dus de zee was wat minder kalm dan op de heen weg: schommel, schommel. Gelukkig was het maar een half uur, want dat geschommel is niet echt een feestje. (gelukkig niet zo erg als op de ferry in NZ).
Terug in het hotel eerst maar eens gaan douchen en wat gaat eten en verder wederom een relaxt avondje gehouden.

Donderdag was mijn laatste – snik – dag op Fiji. Mijn vliegtuig was pas voor ’s avonds laat, dus had nog de hele dag om te genieten van het mooie weer, want het was de hele dag heerlijk zonnig. Super. ’s Morgens eerst maar eens gaan inpakken en toen ik mijn kamer uitmoest eerst maar even gaan kijken bij de winkeltjes bij de haven. Nou, dat stelde echt geen ene moer voor, maar ach ze hadden we wel een lekker ijsje, dus… Al met al geen souvenirs gekocht, want kon niets vinden naar mijn zin of wat ik betaalbaar vond. (waarom ik altijd zo’n dure smaak heb is mij echt een raadsel). Dus een goedkoop shoppingtripje later, ben ik even mijn mail gaan checken bij het hotel van de buren en toen bij het zwembad neergestreken. Er is naast het grote zwembad (druk, lawaaiig en bijna nooit strandstoelen te vinden in de schaduw) ook een zwembad waar je baantjes kan zwemmen. Ik ben daar dus heengegaan om te kijken hoe er eruit zag en om wat baantjes te zwemmen. Tot mijn grote verbazing was er ook een bubbelbad en heerlijk relaxte stoelen erbij, dus ben daar de hele middag blijven zitten. Lekker puzzelboekje erbij en met regelmatig een paar baantjes trekken of even in de bubbels gaan zitten. Het was hier heerlijk rustig, dus ideaal. Het grappige was dat toen ik even wat drinken ging halen in het winkeltje ik tegen het Amerikaanse stel aanliep die meereisden de eerste dag op de rondreis. Even bij gekletst dus. Tegen vijven vond ik het mooi geweest en ben ik mijn tas opgaan zoeken (de eerste onvriendelijke persoon in het hotel kwam ik nu tegen, wat een chagrijn) en om te douchen en om te kleden. Daarna gaan eten en voor ik het wist was het bijna acht uur. Tijd om de taxi te nemen naar het vliegveld. Ik was om kwart over acht of zo op het vliegveld en toen bleek dat de vlucht al bij voorbaad een uur vertraging had, dus heel erg fijn. Hij zou nu om middernacht gaan. Fiji airport is niet zo heel groot, dus na een paar winkeltjes heb je het wel gehad. Daar mijn laatste dollars uitgegeven aan een cd met domme liedjes over Fiji en wat roddels. En toen kon het wachten beginnen. Eerst raakte ik aan de praat met twee dames uit Canada tot het de officiële boardingtijd was. Er stond toen een rij van hier tot China met mensen, maar alles wat gebeurde, geen boarding. Tot op een gegeven moment er wat beweging kwam, dus toen ben ik ook maar eens gaan kijken. Ik raakte aan de praat met het meisje die al achter me stond bij de check-in en nog een meisje uit Engeland. Erg gezellig, maar alles wat gebeurde geen toegang tot het vliegtuig. Uiteindelijk zaten we op de vloer met een biertje (Joelle had 3 bier gekocht van haar laatste dollars, niet wetende dat ik geen bier drink) tot ze eindelijk eens iets omriepen. Maar ja veel meer dan dat we nog een half uur meer vertraging hadden, kregen we niet te horen. (er was iets niet goed met de airco dus dat moest gemaakt worden). Uiteindelijk gingen we twee uur na gepland vertrek aan board in een snikheet vliegtuig. (hoezo de airco is gemaakt) En tot overmaat van ramp zaten we daar nog ruim drie kwartier te wachten op niets. Ze riepen niets om, dus ik dacht echt dat we weer uit konden stappen. Gelukkig vertrokken we uiteindelijk alsnog, maar wel met bijna drie uur vertraging en officieel een gemiste vlucht naar New York, wat een feest. Een leuke afsluiting van mijn reis in Fiji. Brrr.

Maar Fiji zelf was super, dus op zich mag ik echt niet klagen. Op naar de laatste bestemming: New York! The big Apple – here I come!!

Liefs en tot over een paar dagen!!

Niek