Kangoeroes, koala’s en pinguïns

Gisteren ben ik toeristje gaan spelen. Met een bus vol anderen ben ik de hele middag en avond op stap geweest naar Philip’s Island. (een klein eilandje ten zuidoosten van de stad op ca 1,5 uur rijden). Net als in Singapore bij de night safari waren de Japanners, Chinezen en Koreanen goed vertegenwoordigd. (zelfs een soort zakenman, die al sliep voor de bus vertrok en in zijn driedelige pak op de foto ging).

Ik zat in de bus naast een meisje van mijn leeftijd uit The States, dus dat was wel gezellig en grotendeels van de dag zijn we samen opgetrokken. Ben je niet zo only the lonely.
Onze chauffeur was een gezellige klep en vertelde volop over de omgeving die we passeerden met de bus en over wat ons te wachten stond.

Als eerste zijn we gestopt bij Warrook cattle farm. Een boerderij waar ze onder andere schapen en koeien houden en waar je bij een andere excursie het allemaal zelf kan meedoen (schapen scheren, koeien melken etc). Maar ze hebben er ook een soort kinderboerderij met Wombat’s, vogels, eenden en echte kangoeroes!!!!
Dus ik heb mijn eerste kangoeroes gezien en niet alleen gezien, ook geaaid, gevoerd etc. Ze waren echt schattig. (al zijn ze in het wild natuurlijk niet zo lief dat ze zich laten aaien). Ik kwam daar twee Nederlandse meisjes tegen en die hebben alles uitgebreid op de gevoelige plaat vast gelegd, dus daar zal ik een foto van bijvoegen.

Eenmaal weer in de bus zaten we nu in no time op Philip’s Island, waar we stopten bij een Koala reservaat. Wel grappig is dat ze bordjes hadden gezet bij de bomen waar de Koala’s zitten, want ze slapen ca 20 uur per dag en bewegen bagger weinig. We hadden mazzel, want eentje zat heel dicht bij met haar kleine Joey (ook een baby van een Koala heet een joey)
Zulke leuke pluizenbolletjes zijn het, je zou er zo eentje mee naar huis nemen!

Maar na een drie kwartier gingen we toch weer verder. Eerst langs de kust (prachtig!!) waar we kleine kangoeroetjes in het wild zagen. Wallabies om precies te zijn. Zo schattig met hun koppies boven het gras uit.

Omdat de zon al onder ding zijn we toen richting de Penguin Parade gegaan. (het is in de loop van de jaren erg toeristisch geworden). In het informatie centrum kon je natuurlijk souvenirs kopen (ik een aantal foto’s, want je mag de pinguïns niet fotograferen, dus die moeten jullie missen) en ook was er een kleine tentoonstelling. Samen met Kelly ben ik toen naar het strand gegaan, waar je kon zitten op een soort tribunes tot de pinguïns uit het water zouden komen.

Het zijn de kleinste pinguïns ter wereld en leven alleen daar. Ze heten ook ‘little penguins’ en zijn ca 33cm groot of klein. Ze gaan voor het licht wordt richting zee vanuit hun holletjes (soms wel een kilometer landinwaards en bergje op) om daar de hele dag te zwemmen op jacht naar visjes. Als het donker wordt zit hun buikje vol (sommigen zitten zovol dat ze op het strand steeds voorover vallen haha) en komen ze in groepjes het strand weer op en waggelen dan naar hun holletjes.

Het was echt een heel schattig gezicht. Je zag eerst een of twee kopjes boven het water uit komen (wel goed kijken, want in de verte lijken ze niet groter dan een cm of 10 groot ipv 33). Dan lijkt het net of ie zijn vriendjes gaat halen en dan komen ze in groepjes van 5-15 aan land. Als ze ergens van schrikken of zo gaan ze weer terug de zee in en proberen ze het nog een keertje. Ze liepen zo voor en langs ons richting de duinen. En op de weg terug naar het info centrum kon je ze nog volgen, want ze waggelden de zelfde route. (ze leken toen meteen al een stuk groter!!)

Om half acht hadden we toch wel trek (helemaal als er mensen naast je zitten op het strand met frietjes mmmm) en zijn we naar het grootste plaatsje daar gereden (Cowes – hoe origineel) en zijn daar bij de plaatselijke italiaan pasta gaan eten. (althans de westerlingen, de anderen gingen naar de chinees haha). Ik zat samen met Kelly en naast ons zat een man uit Canada en een meisje uit Korea. Volgens hun zeggen kenden ze elkaar uit de bus, maar wij vonden het niet geheel zuivere koffie, want hij betaalde voor haar eten en zo. Zij sprak bijna geen Engels, dus er zat toch wel een luchtje aan. Ach, we hadden zo wel lol.

Om negen uur zaten we weer in de bus en na een lange rit in de bus (probeer de wat te tukken, maar de zaken-koreaan zat enorm te snurken voor mij) was ik even over elven weer thuis.

Al met al een heel erg geslaagde dag. Het voordeel van in de winter gaan is, dat het niet zo toeristisch is, nadeel is wel dat het koud is zodra de zon onder is.