Mijn eerste Australische werkdag!

Na een toch niet al te uitgerust nacht (heb ongeveer ieder uur gezien) was ik om zeven uur gereed om de deur uit te gaan: met de trein en tram richting het ziekenhuis. Natuurlijk was ik veel te vroeg, maar weet ik veel hoe laat alles gaat qua aansluiting en spits.

De eerste dag was een zo genaamde oriëntatie dag. Een van de verpleegkundige die ook over cursisten en opleidingen/scholingen gaat had mij die dag onder haar hoede (Gaby). Deze hele dag stond ik gewoon buiten de zorg en was helemaal gevuld met informatie over de afdeling, hoe hun medicatie geven, rekenen, rondleidingen, regeldingen, papierwerk, evacuatieplannen, waar welke kleur code voor staat en specifieke info over hun infuuspompen en hun beademingsmachine. (hele prachtige infuuspompen, compleet voorgeprogrammeerd met de medicatie – dosering – miligram per kilo lichaamsgewicht en weet ik veel al niet meer. Ook kan je ze niet hoger of lager instellen dan dat de grenzen daarvoor zijn ingesteld. De beademingsmachines zien eruit alsof ze uit het jaar kruik komen. (er staat nog net geen mannetje naast die met de hand lucht in het kind blaast met een fietspomp). Ze krijgen we een aantal nieuwe (degene die we op Pelikaan hadden afgekeurd haha) maar die had hun specifieke beademingsvorm (nooit van gehoord en ik moet daar nog even uitleg over krijgen).

Ondanks dat het wel het zelfde is wat ze doen qua werk en operaties, is het toch wel anders hoe ze werken. Van hun berekeningen voor medicatie is het ook erg wennen, want ze doen alles in vaste voorop opgestelde waarden (…miligram per kilogram in 50cc vloeistof).

Nou, jullie snappen wel dat ik helemaal suf geleuterd ben die dag. En dan ook nog alles in het Engels, dat valt dan toch niet mee en ik had een hoofd als beton toen ik om kwart over vier naar huis ging. Maar wel met een eigen pasje (natuurlijk met foto – jippie, naam erop, functie) en die hangt aan een keykoord om je nek met: ICU nursing team erop, zodat iedereen weet dat jij op de IC werkt (handig als er iemand crashed in de gang) en daarbij een pasje met alle kleurcodes erop. ( rood is voor brand, oranje voor evacuatie, geel voor een noodgeval in huid, bruin voor een noodgeval buitenhuis (zoals een bus met kids die is aangereden), paars voor een bommelding (natuurlijk!!), zwart voor een persoonlijke bedreiging en code blauw voor een reanimatie of ingestort kind in huis. (Code blue, code blue a la die ziekenhuisseries op tv)
Er komt nog een pasje bij om deuren te kunnen openen, en die kan ik van de week ophalen.

Naast alle pasjes, krijg is ook nog diverse codes en paswoorden om in de ‘drug’kast te kunnen (opiaten en slaapmedicatie) en weet ik veel waarvoor nog meer. Ik heb al een code en die is voor het fietsenhok. (al die codes, volgens mij gaat het niet goed komen, want ik heb er al een week over gedaan om mijn eigen telefoonnummer te onthouden)

Nadat mijn rooster voor de komende twee weken was ingepland, kon ik naar huis. Deze twee weken sta ik nog overgepland en werk ik samen met iemand op. En dan kan ik langzamerhand zelf aan het werk. Ook zijn er natuurlijk de introductiedagen van het ziekenhuis zelf. Eentje is morgen (woensdag) en is speciaal voor verpleegkundigen en de andere is begin oktober en voor iedereen die nieuw is in het ziekenhuis. Dus morgen weer een hele dag vol geleuter.

Een voordeel is dat het wel om acht uur begint. Want de werktijden zijn in de ochtend nog wel erg vroeg (mijn bedje zal wel gaan protesteren aan het einde van de week). De ochtenddiensten beginnen om zeven uur tot half vier, de late dienst begint om half twee tot tien (beter qua tijd ’s avonds, jammer van de middag) en de nacht begint om half tien tot half acht. Ik ga voorlopig 8 uurs diensten doen, omdat het nog erg vermoeiend is de eerste tijd met nieuwe dingen en ook al het Engels de hele dag. (en je hoeft dan minder vaak de nachtdienst in 3 van de 10 weken werken). Maar eventueel kan ik ook 12 uurs diensten gaan doen (van zeven tot half acht – 12 uur later dan haha) voor meer vrije tijd.

In ieder geval, ik was moe thuis na een lange, vermoeiende dag en ben ’s avonds lekker een filmpje gaan kijken in bed (leuke dvd in aanbieding gezien en die heb ik gekeken op mijn laptop. Vandaag maar het vervolg).