En dag een op de afdeling zelf.

Om kwart voor zes ging de wekker al vandaag – laat ik er alvast maar aangewend raken, want het al vaker gebeuren het komende jaar) en om kwart voor zeven was ik in het ziekenhuis. (aangezien het hier niet verplicht is om een uniform (of scrubs) te dragen, loop ik gewoon nog rond in mijn eigen kloffie. Wel wil ik een scrubs, want erg hygiënisch is het niet. Die moet je dan alleen wel kopen. Kan wel kiezen wat voor kleur: licht of donker blauw, roze, groen, zwart) Maar ook in mijn eigen kleren wordt je gezien, doordat je een badge op hebt.

Om zeven uur is er eerst een algemene overdracht van alle kinderen (en wel iets uitgebreider dan op Peli en dan niet van max 7 kids, maar van alle 15-24) Daarna kan je roepen wie je wil verzorgen en ga je naar je patient toe voor de gehele overdracht. Er is ongeveer 1 op 1 verpleging, dat betekend een hoop volk. Ook is er speciaal iemand voor achter de balie en dus om de deur te openen en de telefoon te beantwoorden (dat scheelt!!), er zijn mensen die bijvullen en soppen en er is een technische dienst op de afdeling die dingen maakt, beademingsmachines klaarzet (+ bij HFO en NO zelfs het systeem voor je opbouwt) en die je altijd kan roepen voor vragen. Een van de plegen is aanspreekpunt en heeft geen kind. (wel de ‘reanimatiepieper’ en is ip ook de achterwacht voor de transporten.

Ik liep vandaag (en ook as donderdag) op met Stephen (leuke vent die uit Engeland komt en dus af en toe hard moest lachen om de dingen die ik vreemd vond, want die vond hij ook vreemd in het begin) en we deden Braxton (hoe vreselijke, die naam niet waar?) een ventje van een paar maanden na veel ellende (hartoperatie, HFO, ECMO) en aan de beademing met nu longproblemen. (met andere woorden nog wel een voorlopige bewoner).

De overdracht van de nachtdienst was lang – erg lang. Ik ben gewend de hoogtepunten, maar dit waren er wel heel veel. Ze gaan alle lijsten af (zijn er nogal wat), medicatie, infuuspompen, wat er waar aan het kind kleeft en weet ik veel. (nog even over die lijsten, ze hebben een algemene controle lijst met alle monitorwaarden en beademingswaarden), een infuus annex vochtbalans lijst, labwaardenlijst. Dan van de artsen heb je alle afspraken op een groen vel geschreven ( a la het gele vel van het WKZ) met iedere dag nieuwe afspraken over het vocht – heb de beademingsafspraken nog niet gezien), alle medicatieopdrachten en aftekenplaats op roze vellen, een vel met normaalwaarden die je moet nastreven en wat je mag accepteren, een vel met een onderzoek wat je moet invullen, stickers natuurlijk van de patient en je eigen velletje waarop je een soort dagindeling maakt met welke medicatie wanneer nodig is. (er zijn geen vaste tijden voor wat dan maar ook, dus kijk zelf maar wanneer het weer nodig is). Met andere woorden een enorme papierwinkel op je blad.

Natuurlijk kijk je alles na bij je kind zodra je begint en ik kreeg natuurlijk uitgelegd hoe en wat. Ook waar je alles kan vinden qua spuitjes, alcoholgaasjes, naalden, dopjes etc (veel in een laatje van je kastje) en in de kast op de zaal (voor een plaatje van de afdeling, die zal ik in een apart velletje toevoegen – of proberen). Ons kind moest voor OK voor een bronchoscopie en voor CT aansluitend, dus die werd om negen uur gehaald. (natuurlijk moeten ouders wel eerst een toestemming verlenen!) Dus wassen hebben we niet gedaan. (wel aan de lopende band uitgezogen – beetje extra sedatie? Wel grappig is dat ze het niet steriel doen en de uitzuigcatheter 24 uur lang gebruiken om uit te zuigen (de zelfde dus en ook voor mond en neus!!)

In tegenstelling tot alarmerende geluiden van Annemiek, had ik gewoon koffiepauze en ook gewoon lunchpauze (inclusief melk, thee, koffie, brood, beleg etc van de afdeling!!) De rest van de dag was wel vergelijkbaar met een dag op Pelikaan. (nieuwe spuiten maken, lijnen verschonen, bloed afnemen (ook op een aftandse manier), met ouders kletsen (wat ik begrijp niet de meest favo’s van iedereen) en controles doen.

In ieder geval een dag vol indrukken. Tot nu toe wel goede! Iedereen is erg aardig en geinteresseerd. Willen dingen uitleggen etc. Ik begrijp het meeste van wat ze zeggen (mits ze niet met zijn 10-en door elkaar kleppen). En aan hun werkwijze raak ik wel gewend.
Morgen eerst de algemene verpleegkundige introductie dag en daarna weer een nieuwe dag met Stephen. Vrijdag heb ik late dienst met David en hij zag er ook erg gezellig uit. Net als Kathy waar ik volgende week 4 diensten of zo mee werk) Dus al met al gaat het wel goed komen denk ik.

Oh voor ik het natuurlijk vergeet. Heel Australië is helemaal van slag. Mister Crocodile Dundee Steve Irwin is overleden. Jullie kennen hem vast wel, die gek die overdreven op de buis komt met een krokodil of slang in zijn handen, een haai aaiend of een tijger de fles aan het geven. Nu is hij dood door de steek van een pijlstaartrog in zijn hartstreek: dood als een pier. (al is ie natuurlijk wel tijdens zijn hobby annex werk overleden)
Maar hier, met name op de tv, lijkt het wel of Queen Elisabeth is overleden. Gisteren ging heel het zes uur nieuws (en dat kijk ik alleen) er al over, vandaag weer en ook is er een special over hem vanavond. Ik vraag me af of ze net als met Andre Hazes toen nog een gezellige afscheidstoestand van maken in de MCG (plaatselijke Arena hier). AL kom ik nu wel dingen te weten van hem die ik niet wist, zoals dat hij al zijn geld altijd aan het goede doel schonk. Das dan toch wel weer aardig niet waar. Maar ja, hij is niet meer.

En voor de belangstellende onder jullie. Ik ben de eigenaar van een prachtige blauwe fietshelm (a la Michael Boogert, maar dan een goedkopere uitvoering denk ik – al zijn die kregen nog ontzettend duur), supersonisch slot en een mega goedkope fietspomp. En ik kan nu gratis mijn band plakken, want dat setje kreeg ik erbij. Jippie – maar ja als je vader er niet is om dat te doen, moet ik het toch zelf maar eens proberen niet waar.
Voor alle liefhebbers voor een foto met mijn helm: keep on dreaming!! De kans dat die komt is niet zo groot hoor!

En tot slot: allemaal bedankt voor alle kaartjes die nu beginnen binnen te stromen. Vanaf gisteren heeft de postbode me gevonden met 3 kaarten ongeveer per dag. Dus ik begin langzaam een kastje te krijgen die volgeplakt raakt. Heel erg gezellig!!