De mooiste kust van de wereld!

Ze zeggen dat je het beste voor het laatst moet bewaren, zou (voor deze vakantie dan tenminste) dat hebben we gedaan. Voor iedereen die twijfelt aan een vakantie in Australië, dan is mijn advies zeker doen en vergeet niet dit stukje van Victoria.
Maar ik zal bij het begin beginnen. Om de Great Ocean Road goed te bekijken, had ik een tour geboekt bij een reisorganisatie die in kleine groepen reist en nadruk legt op de natuur. Om het zelf te rijden zag ik niet zitten en in een bus met 40 man op 1 dag heen en weer al helemaal niet! Dus dit was de ideale oplossing. En we hadden enorme mazzel, want doordat ze eigenlijk deze reizen niet doen in de eerste twee weken van Januari (maar wat toch gelukt is door een foutje op internet, wat een mazzel), waren er geen andere deelnemers en gingen pa, ma en ik alleen op pad!

We moesten zondag al op tijd het bedje uit omdat we om half negen zouden worden opgehaald vanuit de binnenstad – Federation Square. Precies op tijd kwam een klein busje aangereden van Natural Treasure Tours met onze gids Pierre (een hele goede en erg aardige gozer uit Zweden) en een vriend van hem die over was uit Zweden Michael. Dus met ons vijfjes kon de tour beginnen.

In het begin was het wat saai, want we reden over de snelweg via Geelong (2e grootste stad van Victoria), maar daarna kwamen we al snel bij de kust aan. De eerste stop was bij Bell’s Beach. Een bekend surferparadijs. Alleen zal je altijd zien, dat ondanks dat het weer niet best was met grijze wolken en bij tijd en wijle wat regen, dat er geen golf te bekennen is, dus behalve wat gepeddel gebeurde er weinig. Maar ja dat maakt het uitzicht er niet minder op natuurlijk.

De volgende stop was vreemd genoeg op een golfbaan. Niet om een potje te golven, maar om kangoeroes te kijken. Wel een aparte ervaring hoor, tussen de golfende mensen door zie je diverse kangoeroes! Aansluitend reden we naar nog een uitkijkpunt ‘Point Addis’over de zee, waar we nog meer surfers zagen ploeteren. Net op tijd voor er een grote touringcar stopte!.

De vierde stop was bij het begin van Great Ocean Road. Er hangt een groot bord boven de weg, dus het valt niet te missen. Ook is er een soort herdenkpunt voor de aanleg van de GOR. Na de 1e wereldoorlog hadden de soldaten geen werk en er was ook weinig geld vanwege de recessie. Maar aangezien dit stuk van Victoria alleen per boot te bereiken was, was er wel een weg nodig. Dus 3000 soldaten hebben in 15 jaar met de hand de weg aangelegd. Moet een behoorlijk werk geweest zijn.

Aangezien het toen al bij half twaalf was, werd het hoog tijd voor thee. Dus in de regen – onder een boom – een heerlijk bakkie thee a la kamperen in het plaatsje Lorne. Maar met uitzicht op de zee, dus wat willen we nog meer (zon, oke).

Na de thee zijn we eerst doorgereden naar het plaatsje Kennet River waar veel koala’s in het wild zitten. Nou dat hebben we geweten. We zijn er wel 10 tegen gekomen van hoog in de boom tot op aanraakafstand. (het is niet toegestaan om ze te aaien hier in Victoria). Eentje ging er echt voor zitten en ik heb de mooist mogelijke foto’s van die koala kunnen nemen. Als bewijs zal ik er eentje bijsturen waar ik zelf ook opsta.

Na nog een laatste uitkijkpunt (je blijft kijken, echt waar), was het tijd voor lunch in Apollo Bay. En wat kan je beter een aan zee dan Fish and Chips? In dit stadje hadden we even tijd om rond te struinen, alvorens we weer op pad gingen. Dit keer op naar het regenwoud van the Otway Ranges. Bij Mait’s rest is een leuke wandeling van ongeveer een half uur door het regenwoud. Hier is het enigste stuk regenwoud in Victoria of misschien wel van Australië (effies vergeten), dus dat is wel apart. Vroeger was 30% van Australië regenwoud en nu nog maar 0,3%!! Een prachtig stuk natuur om in rond te struinen, met veel varens en eeuwen oude en daardoor meters hoge bomen.

Als laatste zijn we die middag naar Mariners lookout gegaan. Boven op een berg (en aangezien het busje daar niet kan komen, een behoorlijk klimmetje) met een fantastisch uitzicht over de zee en de heuvels. Wel was het er steenkoud, dus dat was wel jammer, want met een zonnetje kan je er heerlijk genieten in het gras.

Ons onderkomen voor de nacht lag aan de GOR, buiten het plaatsje Apollo Bay. Het waren kleine appartementjes op een berg met een adembenemend uitzicht over de oceaan. Echt een plaatje! Jammer genoeg regende het, dus mijn strandwandeling strandde al halverwege de berg naar beneden. Dus ik maar weer terug en opgewarmd, omdat we een uurtje later weer opgehaald zouden worden om in Apollo Bay te gaan eten.

We hebben erg gezellig gegeten met zijn vijfen en toen het donker was zijn we terug gereden naar het regenwoud om naar gloeiwormen te kijken. Heel erg bijzonder om door een regenwoud te lopen als het pikkedonker is. Op vaste plaatsen zitten tientallen gloeiwormen. Het enige beetje licht dat er dan is. Heel bijzonder.

Om half elf of zo waren we weer in ons huisje terug, dus na een lekkere douche in mijn mandje gekropen. Zeelucht doet je goed, want ik heb als een blok geslapen!
Ik was al op tijd opgestaan, omdat ik opnieuw een poging wilde wagen voor een strandwandeling (en omdat ik het niet zag zitten om het hele stuk omhoog te klimmen, was het een goede timing om het te doen een uurtje voordat we werden opgehaald. Slim he), dus na het ontbijt ging ik op pad. Ik werd vrolijk begroet door de schapen en alpaca’s.

Het strand zelf was heerlijk. Er was niemand te bekennen en het weer was heerlijk. (oke nog geen zon, maar wel droog). De zee is heel mooi blauw met diverse rotsen erin, dus fantastisch. Wel moest ik bijna nog aan het werk, want er vloog een auto uit de bocht op het punt waar vlakbij op het strand liep. Dus ik een sprintje omhoog, maar halverwege draaide de auto weer de weg op, dus het viel blijkbaar nog wel mee. Pff, gelukkig maar.

Om negen uur stond ik weer beneden aan de weg, waar ik zo in kon stappen in de bus voor een nieuwe dag vol mooie dingen. De eerste stop was opnieuw een mooi uitkijkpunt ‘Castle Cove”, waar men botten heeft gevonden van dinosauriërs. Na een half uurtje rijden kwamen de hoogtepunten van de reis. Allereerst ‘The Twelf Apostels’. Door de erosie van de wind en de zee wordt de kust, bestaande uit leisteen, steeds verder afgebrokkeld, waardoor er jaren geleden allemaal rotsen in de oceaan zijn ontstaan. Een van die groepen, noemt men de twaalf apostelen. Het jammere alleen is, dat door die erosie er al een van de 12 is neergestort. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is in een wordt adembenemend. (zie foto). De plaatjes die je ziet in boeken, zijn in het echt net zo mooi.

Een ander mooi gedeelte van de GOR is ‘Loch Ard Gorge’ en ‘The Arch’. De eerste is een inham van rotsen in de zee, waar jaren geleden een schip is vergaan. Dit gedeelte van de GOR heet ook niet voor niets ‘shipwrekcoast’, want er zijn meer dan 300 schepen vergaan voor deze kust. Op dit punt dus ook een, en het kent een mooie geschiedenis. ‘The Arch’ is ook prachtig en is een rots met een prachtige boog waar water door heen gaat.

Aansluitend zijn we eerst gaan lunchen in Port Campbell. Ook een toeristische plaats, maar minder leuk en gezellig dan Apollo Bay. Na de lunch zijn we naar een ander wereld beroemd stuk geweest: ‘London Brigde’. En zoals het bekend liedje, had London Bridge fallen down. Deze rots was tot 1990 in de vorm van London Bridge in Engeland en je kon over de brug lopen naar het einde van de rots. In 1990 is een van de bogen ingestort, dus nu is er nog maar een boog over en in het midden van de zee. Het lullige was wel dat er op dat tijdstip nog twee mensen op de brug stonden (gelukkig niet op het ingestorte deel), dus die moesten worden gered met de heli.

Na nog twee scenic points ‘Bay of Martyrs’ en Bay of Islands, met nog meer mooie uitkijkpunten en rotsen in de oceaan, was het tijd om weer richting Melbourne te rijden. Met nog een laatste picknicktheepauze in het boerenstadje Colac, waren we om zes uur weer terug in Melbourne. Met de luxe om thuis afgezet te worden!!

Het was met recht, een hele mooie trip. Zeker de moeite waard geweest en dus voor iedereen een aanrader. En ga dan vooral met Natural Treasures, want zij doen het echt heel goed. Het leuke is, dat Michael foto’s maakte ter promotie, dus daar krijgen we nog een stel van toegestuurd over de mail. Na nog een laatste groet, waren we weer thuis. Einde van de vakantie, maar wel een hele geslaagde vakantie!!