Skydive!!

Na een rustige woensdag met wat boodschappen en verder niet zo heel veel – wat wil je als de temperatuur weer eens boven de dertig uitkomt, werd daarentegen de donderdag stukken spannender. Het ging echt gebeuren hoor: Miep ging skydiven. Het weer beloofde veel goeds, wel een beetje heet, mar ach. Geen rook, wind of regen net als de vorige twee keer, maar ideaal parachutespringweer. Maar omdat ik pas om half vijf de date had staan, hadden we eerst thuis koffie gedronken en daarna in de stad naar het Immigratie Museum. Een mooi museum met persoonlijke verhalen en de geschiedenis van immigratie naar Australië en specifiek naar Victoria. Erg interessant.

Aansluitend zijn we in de trein gestapt op naar het skydive centre. Gelukkig kwamen ze ons halen vanaf het station naar het minivliegveldje. Er stonden allemaal minivliegtuigjes en het de skydiveclub was meer een soort camping. Gelukkig wel onder de bomen, want het was enorm warm. Carla had ’s morgens al gebeld dat ze waarschijnlijk langs zou komen en net toen we er waren, stonden Dick, Carla en de kleinkinderen voor onze neus. Het werd dus nog een gezellige boel. Er kwam net een stel uit de lucht ‘vallen’ toen wij er waren en toen het tweede koppel de lucht in was, krijgen wij de briefing. Er pasten maar twee stellen in het vliegtuig, met een cameraman en de piloot. Dus erg snel ging het allemaal niet. Het zag er naar uit dat het zeker geen half vijf zou worden, want er waren nog drie koppels voor mij.

Samen met nog twee stellen kregen we de instructies hoe de parachute werkte, wat je moest doen als je uit het vliegtuig sprong, wanneer de parachute openging en hoe de landing ging. Het werd allemaal op een leuke manier gebracht en het belangrijkste was dat we het leuk hadden, dus je hoefde je niet druk te maken, de instructeurs deden het werk wel.
Na lang wachten, werd ik uiteindelijk om half zeven in een pak gehezen. We moesten ondertussen haast maken, want de donkere wolken kwamen snel dichterbij. Wel een beetje balen, want de hele dag stralend weer en precies als ik de lucht in wil gaan, komen er donkere wolken

Maar uiteindelijk zat ik in mijn minivliegtuigje (zittend op de grond!!) en gingen we ook nog de lucht in!! Ik zou springen met een ervaren rot in het vak, met meer dan 15.000 sprongen, dus dat scheelde. En ook de camera man was een aardige jonge gozer die me regelmatig op de film zette. (dus deze week krijgen we het resultaat op DVD toegestuurd, ben benieuwd) Nou de takeoff en de eerste 5 minuten waren erg leuk, maar toen kwam de turbulentie. Echt zonder overdrijven hadden we op een gegeven moment zo'n luchtzak dat ik met mijn kop tegen het plafond zat. Ik moet eerlijk zeggen dat het ik het toen toch wel iets minder leuk vond. Gelukkig werd het wel weer wat rustiger, maar de zon was wel ver te zoeken. Eenmaal op 10.000 foot (3km) hoogste werd ik extra vastgesnoerd aan mijn troost in bange dagen (haha) en hoppa naar de uitgang. En dan komen toch wel even de twijfels hoor, waar ben ik aan begonnen! Maar ja wie a zegt moet ook b zeggen. Dus toen ik eenmaal buiten zat, riep die man ‘Ready-set-go’ en hoppa met 220 km per uur stortte we ter aarde. Na een eerste noodkreet, was het echt supertof. Je merkte toen ook niet meer dat je zo snel naar beneden viel en kon je genieten van de omgeving. Het is wel wat lastig ademhalen, dus erg flatteus staan we niet op de film met mond open en wapperende wangzakken. Toen we zo'n 6000 foot naar beneden waren gevallen, ging de parachute open. En toen kon het zweven beginnen. Echt gemakkelijk zit je niet in je harnas (lekker snijden bij je liezen), maar je kon alles prachtig zien. Van de baai, naar de bergen en de stad. Ook mocht ik zelf vliegen. We hielden het wel een beetje rustig, want de wind was behoorlijk en mijn maag is niet de sterkste haha. Op een gegeven moment waren we niet zo heel ver meer van de grond (300m) en de wind was gedraaid en erg hevig gevonden. Zelfs de instructeur begon hem wel even te knijpen, maar bleef heel rustig en stelde mij wel gerust (echt grappig vond ik het toen nl niet met de vele schokken en hobbels). Je merkte wel aan hem dat het moeilijk was om op de grond te komen, want hij vergat gewoon om mij instructies te geven voor de landing - gelukkig kreeg ik nog even een brainwave. We kwamen ook niet helemaal uit op de plaats waar alle anderen waren uitgekomen, we landde bijna op het dak van een huis!!! Al met al was ik toch wel blij weer met beide benen op de grond te staan. Haha. Met name mijn maag moest nog effies herstellen.

Maar alles was zeker de moeite waard! Al moet ik wel zeggen dat het eens maar nooit weer was. Maar wel hebben we alles op de gevoelige plaat, dus het bewijs is er haha. Ik zal er een bijvoegen.

Vrijdag was het zowaar nog warmer dan de dag ervoor, dit keer met een hele warme fohn wind, jakkes! Dus niet echt weer om eropuit te trekken in de buitenlucht. Maar gelukkig hebben we dan nog de mega shoppingmalls hier. Pa bleef lekker thuis en ma en ik zijn ‘s middags naar zo’n mall gegaan. Daar is lekkere airco, dus ideaal om te shoppen. Er is hier overal uitverkoop, dus ideaal om wat te winkelen. Echt veel hebben we niet aangeschaft, maar wel een superleuke driekwart broek van Esprit voor minder dan 15 euro! En een kleine tas, want dat is toch wel iets handiger om mee te nemen dan steeds de rugzak.
Na een lekkere smoothy weer op huis aan gegaan.

Zaterdag was het bewolkt, maar nog steeds warm en benauwd. Een stap buiten en de zweetdruppels stonden al op je rug. Met pa ben ik ’s morgens naar de winkels gelopen voor de boodschappen. Na de lunch zijn we met de trein naar het zuiden gegaan, Frankston, waar vrienden wonen van mijn oom en tante. Eigenlijk dus wildvreemde mensen, maar die hadden ons uitgenodigd om langs te komen. Nou, het werd een hele gezellige dag zo met zijn vijfen. Ze waren iets ouder dan mijn ouders, dus na een paar uur oude koeien uit de sloot halen, had ik het wel een beetje gezien, maar ach. De wolken waren ondertussen wat donkerder geworden en bij tijd en wijle kwam er een lekkere bui uit vallen, maar het was best lekker buiten. Heerlijk eigenlijk. En onder een afdak ideaal barbecue weer. A real Aussie Barbie!
Na het eten werd het tijd om naar huis te gaan, want zaterdag moesten we vroeg op voor onze trip naar de Great Ocean Road! Maar daarover morgen meer.