Werk en Mornington Peninsula

Hier eindelijk weer eens een krabbel vanuit Aussieland. Het heeft even geduurd, maar ja met 9 dagen werken in tien dagen tijd, maak je natuurlijk niet zo heel veel mee. Na een dagdienst is het vooral boodschappen doen, koken en wat dingetjes in en rondom het huis. Voor een late dienst was het al niet veel anders. Ik had mezelf het tweede seizoen van Grey’s Anatomy cadeau gedaan, dus daar ben ik nu volop van aan het genieten. Ik had ongeveer alle afleveringen gemist en met het nieuwe seizoen voor de deur (de zomerstop is ongeveer voorbij, dus er zullen wel weer nieuwe afleveringen komen binnenkort) moet ik natuurlijk wel een beetje bijblijven niet waar?

Op het werk is het druk de laatste tijd. Vaak bedden tekort of personeelstekort. Normaal gesproken schijnt het in de zomer een stuk rustiger te zijn, maar dat is dit seizoen ver te zoeken. Er liggen steeds minimaal 15 kids, maar we hebben ook uitschieters naar de 18. (en dat terwijl we eigenlijk maar 16 bedden hebben). En er liggen veel langliggers of zogenaamde frequent flyers.

Het nadeel is vooral als je hulp nodig hebt en je eeuwig moet wachten tot er eens iemand tijd heeft om je te helpen. Ik stond van de week een aantal dagen op de isolatiekamer bij een meisje net na een beenmergtransplantatie. En omdat je daar dus alleen bent en ook nogal uit de stuit ligt, kan het flink wat moeite kosten om iemand te vinden die je wilt helpen met het checken van medicatie. Over pauzes af en toe nog maar te zwijgen. Ik moest tot acht uur ’s avonds wachten tot ik kon eten. Wel een beetje balen als je om zes uur al vergaat van de trek.
Gelukkig hebben we de radio, tijdschriften en ouders om tegen aan de kletsen. :)

Verder had ik van de week ook een aantal dagen een nieuw neurotrauma. (ik wordt al bijna de expert op de afdeling, want ik doe ze wel heel erg regelmatig de laatste tijd). Een lief mannetje, maar met waarschijnlijk een permanente dwarslaesie vanaf zijn nek. Wel mijn Iers kunnen oefenen, want vader kwam uit Ierland en was dus niet te verstaan bij tijd en wijle.

Ook had ik deze week mijn beoordelingsgesprek. Altijd mijn favoriete moment maar niet heus. Di kwam eerst een middag met me meelopen om te beoordelen hoe en wat. Ik moest dus een interessante patiënt uitzoeken om te laten zien wat ik kon. Nou, ze viel met haar neus in de boter. Want toen ze kwam, waren we net mijn patientje aan het re-intuberen en dat ging niet geheel vlekkeloos. Dus om dan daarna weer op de rit te komen en ook nog met iemand die op je vingers kijkt, is heel fijn maar niet heus. Maar uiteindelijk waren we weer op de rit. Daarna ging Di me overhoren over de pacemaker, labwaarden, observaties en de beademingsmachine. Pff, ik was blij toen het voor haar tijd was om naar huis te gaan. Je komt op ouders vind ik niet erg professioneel over als iemand je komt overhoren, maar ja.
De volgende dag kreeg is de resultaten terug. Ze was helemaal gelukkig en tevreden. Natuurlijk moest ze wel iets te zeuren hebben, dus volgens mij heeft ze gewoon iets gezocht. (de spullen van de intubatie moesten gesteriliseerd worden en niet schoongemaakt). Ook moet ik van haar meer cardiopatienten doen. Prima, want zo kan ik me wat meer verdiepen in de pacemakers en de peritoneaaldialyse (bijna alle cardio’s komen terug met pacemakerdraden, dialysemogelijkheden en diverse druklijnen), maar het zou dan wel fijn zijn als ik ze ook kreeg toebedeeld.
Verder is het de bedoeling dat ik nu toch echt de cursus ga doen voor transporten (moet alleen nog een dienst verschoven worden omdat ik in de nacht zit), een cursusdag nierdialyse en een cursus begeleider voor studenten. Ik ga namelijk een nieuwe student begeleiden.
En zowaar had ik afgelopen vrijdagavond een cardio en zelfs een hypoplast dag 1 na zijn OK.
(mail even je e-mailadres Jola, heb wat vragen over de verschillen hier en in Utrecht)
Maar nu genoeg over werk, want zo interessant is het nu ook allemaal niet. Sinds mijn vorige mail heb ik me opgegeven voor een beginnerscursus roeien. Ik moet toch wel wat aan sport doen vond ik en het zwemmen lukt hier gewoon niet qua huid. En om die nu nog verder de soep in de helpen met chloorwater, leek me geen goed idee. En het leek me altijd al leuk om te gaan roeien, dus daar heb ik info over ingewonnen en me meteen maar opgegeven voor de beginnerscursus. Ik zou eerst al vorige week beginnen, maar de drie andere meiden (vriendinnen), lieten nooit meer van zich horen bij de vereniging. Dus dat hebben ze logischer wijs gecancelled. Nu begin ik volgende week en dat is helemaal rond en met drie ‘losse’ roeiers, dus dat is wel prettiger dan 3 vriendinnen. Hang je niet als vijfde wiel aan de wagen erbij. Ik heb er in ieder geval reuze zin in. Dus to be continued.

Afgelopen weekend was ik eindelijk vrij na 7 dagen achter elkaar werken. (ik was gesloopt). Dus na eerst lekker uitgeslapen te hebben, ben ik bij een collegaatje koffie gaan drinken. Daarna ben ik doorgegaan naar Dick en Carla in Croydon. Ik was er al zo’n poos niet geweest, dus het wel weer eens tijd werd. Zaterdag gewoon lekker relaxed. Niet veel gedaan, het weer was er ook niet echt naar. Het regende geregeld. Wel even op bezoek geweest bij Paula en de baby. Altijd leuk.

Gisteren zijn we vroeg op gestaan en zijn we een dagje naar de Mornington Peninsula geweest. Het ligt ten zuiden van Melbourne als een schiereiland en staat bekend om zijn stranden. Het weer begon regenachtig, maar we hadden enorme mazzel, want het klaarde al snel op. We zijn allereerst bij de Mac gaan ontbijten. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik krijg ’s morgens toch echt geen broodje hamburger met ei en bacon naar binnen hoor. (ook al is dat het ontbijtmenu van de Mac), dus ik ging maar voor de muffin.

Daarna zijn we bij verschillende strandjes en kustplaatsjes geweest. Allereerst bij Hastings (erg origineel waren ze vroeger niet met namen, want veel namen komen uit Engeland. Hastings en Brighton zijn hier bekende kustplaatsen, waar hebben we die eerder gehoord?) en vervolgens naar Balnarring. Daar gingen D&C vroeger altijd kamperen en kamperen daar de kids. Wel grappig om te zien, maar erg primitief. Wel dicht bij het strand en dus heerlijk langs het strand gestruind. Ook een stuk verderop bij een prachtig stukje kust een poos over het strand gewandeld (wel bijna weggewaaid) bij de ‘Witches Hole’. De echte naam weet ik niet maar vroeger werd Paula geplaagd dat in het grote gat bij de rots een heks woonde, vandaar.
Tot slot zijn we in Sorento geweest. Dat is wel de bekenste en mooiste plaats daar die ik gezien heb. Erg toeristisch, maar wel erg gezellig. Daar kan je onder andere een tour boeken om met dolfijnen te zwemmen. Dus daar even info over ingewonnen en daar wil ik nog wel een keer heen. Op de stillere strandjes was het net een boutybeeld. Prachtig turkooisblauwe zee, wit zand mmm.

Na de late lunch, zijn we weer door gereden en zo langzaam weer op weg naar Melbourne. We zijn eerst nog gestopt bij een klein tuincentrum, waar ze bekend zijn om hun orchideeen. Inderdaad erg mooi, maar jeminee wat duur. Een klein kl..t plantje koste al gauw 15 euro en dan zat er een bloemetje aan. Dus mijn lege potjes, blijven nog maar even leeg.
Via de Hollandse winkel (moest iets ruilen, want ze hadden me dingen verkocht die al twee jaar over de datum waren. Dus die mevrouw vond het maar raar dat ik wilde ruilen, want ze waren toch iets goedkoper. Ja en?? Ik kan me voorstellen dat je iets in de aanbieding doet als het bijna over tijd is en niet al twee jaar! Nou ja, geruild en wel kon ik op de trein terug naar huis en was ik tegen vijven weer op honk.

Vandaag nog een dagje vrij en morgen weer werken. Dit was het wel weer voor deze keer. Thanks voor het lekkere leesvoer trouwens en de leuke reacties op de site. Liefs