Cursus

Happy valentinesday!! Hopelijk hebben jullie veel kaartjes etc gehad.
Ik zal maar verder gaan waar we de vorige keer geëindigd zijn. (alhoewel dat doen we eigenlijk iedere keer :)) Vorige week woensdag had ik de eerste van twee cursusdagen voor de PETS. (peadiatric emergency tranport service). Om half tien begon het, samen met nog twee collega’s en alle nieuwe arts assistenten, incluis Annemieke. (voor degene die haar niet kennen, zij is ook van afdeling Pelikaan in het WKZ)
Allereerst hadden we een introductie met wat PETS is, hoe vaak, wat en waar. Met ongeveer 300 transporten over heel Victoria, Tasmanie en deels New South Wales, is het gebied behoorlijk groot en als ik het goed begreep zijn sommige plaatsen vergelijkbaar met de alom bekende TV serie Flying Doctors.
Aansluitend een praatje met wat je allemaal mee moet nemen op een trip. En voor de theepauze ook nog een praatje over de specifieke veranderingen en dingen waarmee je rekening moet houden als je in de lucht zit. (luchtdrukverschillen, zuurstoftekort, kou etc)
Na de thee kregen we scenario’s, aan de hand van een casus bedenken wat je mee gaat nemen en wat je daar doet. De artsen moesten ook het telefoontje aannemen etc. Het lullige is allen wel als dr Rob mij medische vragen gaat stellen. (wat doe je als het kind opnieuw gaat stuipen, wat zijn de mogelijke bijwerkingen van die medicatie die je geeft en wat ga je daaraan doen) Gelukkig wist ik het wel goed te beantwoorden, dus kom maar op met dat eerste transport stuipen haha.
Na de lunch hadden we brandweertraining op het heliplatform. Het zou eigenlijk meer gericht moeten zijn als de heli neer zou storten of zo, maar ach. Nu kregen we een algemene brandtraining van een brandweerman en dat was ook wel leuk. (niet zo leuk als het echte werk op een teamdag ooit, met alle slangen uitrollen enzo). Helemaal omdat de brandweerman zichzelf helemaal natspuitte doordat hij twee verbindingen loshaalde met de druk op de waterslang (stom, maar wel erg hilarisch)
Na nog een video over heli voorzorgsmaatregelen en hoe het vooral niet moest met een stukje uit ER (waar dr Robbert Romano zijn arm door de heli wordt afgeslagen) konden we om half vier naar huis.

Donderdag en vrijdag had ik de overige twee nachten van deze week. Voor werk eerst naar de pub geweest voor een nieuw jaar trivia. En de goedkope maaltijd (goede reden om niet te koken). Ik moest wel iets eerder afhaken om op tijd te zijn, maar we ware toch waardeloos. Alle diehards waren er niet, dus de kans dat we zouden winnen was niet erg groot.

De nachten waren alles behalve interessant. Met beide nachten een patiënt die rijp was voor de afdeling, heb ik weinig gedaan. Nog een wonder dat de nachten nog redelijk snel voorbij gingen. Maar ja met een nacht mijn fotoalbum met foto’s van de afgelopen zomer tijdens epilepsiekamp en de andere nacht met puzzels en kaartjes schrijven, kom je de nacht wel door. Hopelijk dat de komende twee weken beter zijn, want anders worden het nog twee lange weken.

Zaterdag ben ik met twee collega’s Louise en Helen uit geweest. Eerst aan de Southbank wat eten (erg lekker) en omdat ze daar de meest mogelijk lekkere toetjes hebben, hebben we daar nog maar een plaatsje voor bewaard. En om meer keuze te hebben, hadden we met z’n drieen twee stukken taart naar binnen gelepeld. (overheerlijke chocolate fudge en framboosslagroomtaart)

Zondag een relaxte dag, waarna ik maandag het tweede deel van de cursus zou hebben. Dus vroeg mijn bedje uit om op tijd bij het ziekenhuis te zijn. We zouden met taxi’s naar het vliegveld gaan om de heli en het vliegtuig te zien en verdere instructies te krijgen. Maar ja, bleek dat er 5 minuten voor vertrek was gebeld door de airambulance meneer, dat het niet door kon gaan, omdat hij op transport moest. Dus we hadden nogal de balen, want we konden onverrichte zaken weer terug naar huis. Ik ben daarom aansluitend wat gaan winkelen. Niets gekocht, maar altijd even leuk om wat rond te struinen.

Dinsdag had ik de plannen om naar het zwembad te gaan, maar de dag begon aardig, maar tegen de tijd dat is was aangekleed, was de zon verdwenen. Wel was het heet met een graad of 33, maar ja geen zon. Dus niet echt weer om van het mooie weer te genieten in het zwembad.
Wel had ik die avond mijn tweede roeiles. Ik reed met Jennie mee die ook bij mij in de groep zit en hier in de buurt werkt. Toen we erheen reden zagen we al links en rechts flinke regenbuien en eenmaal daar aangekomen konden we ook het onweer al zien in de verte. Nou, jullie raden al, na de vele wind van vorige week, werd ook deze week ons geen mooi weer gegund. Wel zijn we gelijk het water op gegaan met onze boot. (het te water laten ging al stukken vlekkenlozer dan vorige week) Het roeien zelf ging ook stukken beter. Wel is het nog lastig om met zijn vieren in de maat te gaan, maar ja we zijn niet voor niets beginners.
Alleen moesten we na een half uur of zo alweer terug, want de flitsen kwamen te dicht bij. En eenmaal weer op het land, begon het ook nog te regenen. Heb je in geen weken een spatje water in Melbourne (iedereen snakt naar een fiks buitje) en precies om dat moment gaat het regenen. Dus al met al, waren we flink nat toen de boot eenmaal weer binnen was en ik bij de tram. Volgende week hebben we nu langer les in de hoop dat het weer beter meezit of anders plakken we er een les aan vast.

Vandaag was het prachtig weer toen ik opstond, dus na het ontbijt, de was et, mijn spullen gepakt voor het zwembad. In North Melbourne is een openlucht zwembad. Ik was er nog nooit geweest, dus hoogste tijd om eens te gaan en op maar 10 minuten fietsen. Een leuk klein zwembad, met een wedstrijdbad. Dus ik ben maar begonnen met een baantje of wat. Toen lekker op het gras in de schaduw opgedroogd, boekje erbij, wat rondkijken etc. Na een poos een nieuwe duik met wederom tig baantjes, weer opgedroogd met het zelfde boek en dit keer een ijsje (je moet jezelf verwennen niet waar) en opnieuw baantjes getrokken. Voor de laatste keer opgedroogd, want ik merkte toch wel dat mijn huid wat strakker begon de staan van het water en de zon. Dus tijd om naar huis te gaan. Ik ben lekker bij gekleurd. Minder rood dan gedacht, dus volgens mij is dit zeker voor herhaling vatbaar.

Morgen een nieuwe kans voor de cursus op het vliegveld. En daarna aansluitend vier nachten. Dus ik ben vast gebroken tegen de tijd dat het maandag is, want het wordt alle slaapdagen boven de 35 graden, dus ik hoop dat ik een beetje kan slapen. Aircootje aan dan maar.

Veel liefs en een dikke valentijnskus