De eerste dagen op Vanuatu

Na een drukke week op het werk – volgens mij ligt heel ziek Australië bij ons op de afdeling met allemaal een slechte prognose. Afgelopen woensdag zijn zelfs 3 kinderen op een dag overleden, waaronder een meisje waar ik veel voor gezorgd heb de afgelopen maand. Ik vrees ook dat veel van de kinderen er of nog liggen na mijn weekje vakantie of zijn overleden. Maar naast alle IC-ellende, ook gezelligheid met een zondags ontbijt/lunch met Esther, een voor het werk lunch met Rachael, koffie en kleren kijken met Helen op mijn vrije dag met aansluitend uiteten met Esther en ook weer eens naar de Trivia avond geweest met het werk in de kroeg. (al met al kom ik aan eten en drinken dus niet te kort!)

Maar na mijn laatste late dienst vrijdag, had ik dan toch echt vakantie. (ja alweer, ik hoor/zie jullie denken, heeft ze nu alweer vakantie!?) Ik had ’s morgens mijn tas al ingepakt, want zaterdagochtend ging om zes uur al mijn vliegtuig. Dus na een late dienst, was het dus een vroeg oppertje. Om kwart voor vijf kwam de taxi, dus ik met mijn slaperige kop naar het vliegveld. Dus met mijn ontbijtje onder mijn arm, kon ik het vliegtuig in. Ik reisde via Brisbane, dus na 2 uur vliegen, was ik op de helft. Brisbane is wat verwarrend met een domestic en international gedeelte, waar je met een trein moet van de ene kant naar de andere, maar eenmaal aangekomen, kon ik door de douane (weer een stempel erbij) en na wat winkeltjes bekeken te hebben en een bak thee achter over te hebben gegoten, ging mijn volgende vliegtuig. Op naar Port Vila – Vanuatu. In iets meer dan twee uur vlogen we over de Pacific naar dit tropische eiland. Jammer genoeg was het bewolkt bij aankomst, dus was het niet zo mooi weer om mooie foto’s te maken vanuit het vliegtuig, dus hopelijk op de terugweg.

Op het vliegveld werden we opgewacht met het lokale mannenkoor het karrenspoor. In kleurijke kledij en gezellige muziek, konden we smoren in de rij voor de douane (ja ja stempel no 2). En toen ook mijn tas er was, werd ik door de man van het hotel in een taxi gezet naar Le Lagon Resort. Een gifgroen barrel uit het jaar kruik met alle ramen open ter airconditioning, maar met een aardige chaffeur die gelijk even een rondtour gaf.
In mijn hotel werd ik buiten muzikaal opgewacht door het locale rosenberg trio in eveneens kleurige kledij en een glaasje sap (incluus bloemetje!!) en dat helemaal voor mij alleen.
Het resort is luxe en van bijna alle gemakken voorzien. Mijn kamer (met een bloementjes op het bed) is ook relaxed en mooi. Dus hier kan ik wel een weekje vertoeven.

Na mijn tas te hebben uitgepakt etc, ben ik met een colaatje op een strandstoel onder een soort palm aan het water gaan zitten – he wat vervelend – met een super boek (de co-assistent van Anne Hermand, een dagboek van haar tijd als co-assistent, echt super leuk geschreven ook voor niet medici). Na een douche en een halve film op tv was het bijna zeven uur en tijd voor een knorrende maag te vullen. Ik had op het vliegveld een stel Louise en James ontmoet, die nu voor me liepen. We raakten aan de praat en hebben samen gegeten. Wel zo gezellig tenslotte. Om half negen was ik terug op de kamer – gaar van het reizen, vroeg op staan en de hitte, dus lekker mijn bedje ingekropen.

Zondag, rust dag, ook hier gaat dat op. Dus om een uurtje of negen richting het ontbijt: toast, sapje, fruit, theetje en voor de liefhebbers een compleet English Breakfast met ei, worstjes, bonen en bacon (no thanks dus). Na het ontbijt met een stapeltje foldertjes voor wat excursies onder de arm terug naar de kamer om wat spullen te halen om te wat te relaxen bij het zwembad. Met andere woorden met boek uitgelezen. Als ik zo door ga met lezen, ga ik nog op boekenjacht moeten, want dan heb ik niet genoeg mee.
Na een korte siesta op mijn kamer, ben ik erop uit getrokken door de ferry te nemen naar het eiland Ekator in het midden van de lagune. Een oud geel barrel vanaf een gammele steiger maar, dat mag de pret niet drukken. Ik begon met een wandeling over het eiland. Onder de palmbomen, papajabomen en weet ik veel wat nog meer voor plant en struikgewas deed ik een rondje eiland. Een prachtig klein stukje woud met in het midden de enige of eerste dat laat ik in het midden openlucht kerk van de Pacific. Erg grappig zo in the middle of nowhere een altaar en bankjes met een soort ingang aan de voor en achterkant met een kruis erop.
Na mijn wandeling ben ik aan het strand neergeploft met een tijdschrift. Het was nog steeds bewolkt, dus echt zwemweer was het niet, ook omdat er veel koraal ligt en zeesterren is het niet echt ideaal om er te gaan zwemmen. Aangezien om half vier mijn buikje toch ging knorren, ben ik richting de bar daar gegaan om een broodje met gebakken kip te eten. Erg lekker en met zowaar een zonnetje. Om half vijf was ik terug op het vaste land. Na een snelle duik in het zwembad, was ik net op tijd terug op de kamer. Want de hemelsluizen hadden zich kort erna geopend met een giga hoeveelheid regen. Dus een relaxt avondje met wat leesvoer, spelletjes op de PC en een muziekje op de achtergrond van de tv.

Vandaag –heb net mijn ontbijt achter de kiezen – ga ik down town Port Vila bekijken. Er staat een wandeling in de lonely planet, dus die staat op het programma. Beetje souvenirs shoppen, hun hoogtepunten bekijken en natuurlijk kijken of ik wat ansichtkaarten kan bemachtigen.
Groetjes van een tropisch, doch meestal bewolkt Vanuatu