Tulpen uit Silvan (zingend)

Aangezien het weer diep triest is – en ik eindelijk ben opgedroogd van een van de vele hoosbuien – heb ik tijd zat om dit weekend met jullie te delen. Gisterenochtend ben ik eerst op huizenjacht geweest. Dit keer zaten er zowaar een paar geschikte tussen. Ik begon met eentje in een hotel (dit doen ze vaker in het centrum, de helft hotel en de andere helft zijn appartementen om te wonen) Maar dat was erg klein en je kon er ook niet koken, dus dat leek me niets. Daarna ben ik in een erg leuk appartementje geweest op de beneden verdieping, maar wel beveiligd (voor de ongeruste onder jullie). Het lag in een soort hofje. Het had een aparte ruimere slaapkamer en ook een tuintje. Dus daar valt zeker wat van de te maken. De meubels waren niet direct mijn smaak, maar je kunt niet alles hebben tenslotte.
Het volgende exemplaar, heb ik alleen van buiten bekeken en toen al bedacht dat dat niets zou worden. Maar het vierde appartement was daarentegen een stuk beter, heel ruim met wel drie slaapkamers, en daar zit ook een prijskaartje aan. En aangezien ik nu niet bepaald bakken met geld verdien (heb mijn eerste salaris binnen!), Zal dat er niet in zitten, helemaal omdat de meubels niet bij de prijs waren inbegrepen.

Het laatste exemplaar was vlakbij het ziekenhuis en een plaatje. Een lief appartementje in een rustig straatje. Twee slaapkamers, dus men zou dan ook nog eens kunnen komen logeren 
Het enige nadeel is dat hij niet gemeubileerd is. Maar aangezien hij wel goedkoper is dan de andere, is het waarschijnlijk wel een optie. Dus ik ga morgen even bellen wat wel blijft, want als alle keukenapparatuur blijft en ook de wasmachine moet het wel kunnen vond ik. Heb namelijk zitten rekenen en had bedacht dat het eerste appartement dat ik leuk vond veertig dollar meer kost dan deze en als ik dan uitreken voor tien maanden huur (40 dollar x 40 weken is zestienhonderd dollar en daar kan je de halve IKEA wel van leegkopen of shoppen op E-bay. Dus daar gaan we morgen nog maar even achterheen.

’s Avonds ben ik uiteten geweest met een gozer die ik via het internet heb leren kennen en met wie ik vandaag naar het tulpen festival zou gaan. Maar om elkaar eerst te leren kennen, zijn we eerst uiteten geweest. Hij vond het eerst nodig om me wat dingen van de stad te laten zien, maar het meeste kende ik al, maar ach.Hij is vijf maanden geleden uit Engeland gekomen en heeft dus een horrible engels accent. (en ziet er ook niet echt aanlokkelijk uit. Doe ik mijn best om er een beetje appetijtelijk uit te zien met op zijn minst geföhnd haar en wat gezelligs aan, maar dat kon ik van hem niet zeggen. En als je hem ziet eten vergaat je eetlust je helemaal compleet )
Maar ach, het was wel gezellig qua geklets en het eten was goed. (voor het eerst eens echte lekkere frietjes gegeten. En het grappige was dat ik ook nog een collega tegen kwam). Na het eten zijn we een stuk door het uitgaanscentrum gewandeld. Er speelde die jongens op straat en ze waren echt goed. En dan voor een stel van een jaar of 17. Het klonk echt super, dus ik denk wel dat we daar ooit wel meer van gaan horen.
Chris wilde me ook perse het casino laten zien. Een prachtig gebouw, waar ze in de hal een prachtige lichtshow gaven op de muren en aan het plafond met muziek. Op het ritme van de muziek spoten de fonteinen stralen water. Echt heel erg mooi.
Het casino zelf was mega! Ik moet toegeven dat ik ook nog nooit in Nederland naar het casino ben geweest, maar toch. Overal waar je keek waren fruitautomaten, blackjack tafels en roulettes. En weet ik veel wat niet meer. Het leuke was dat er voor iedere prijsklasse gokmogelijkheden zijn. Van 1 cent tot 50 dollar. Ik heb mijn ogen uitgekeken en ik zal toch ooit daar eens een gokje gaan wagen. (al is het maar om het geprobeerd te hebben en wie niet waagt die niet wint tenslotte)
Om half elf was ik het wel zat. Ik was moe en had Chris ook wel gezien ondertussen. (ben eigenlijk wel erg hé, als ik mezelf zo terug lees).

Ik had eigenlijk weinig zin om gelijk nog een hele middag met Chris door te brengen, maar aangezien ik toch wel erg graag naar die tulpentoestand wilde, heb ik doorgezet. (je moet toch wat als je geen auto hebt ) Maar ja, God straft onmiddellijk, want het weer was vreselijk. Onderweg hadden we na 15 minuten al regen en vlak voor we er waren een gigantische hagelbui. Het was fascinerend om het weer zo te keer te zien gaan. De straten zagen gewoon wit van alle grote hagelstenen. En qua rijstijl heb ik af en toe echt met ogen dicht gezeten. Ik wist niet dat Engelsen zo slecht konden rijden, brrrr.

Het was ondanks het weer, behoorlijk druk toen we aankwamen. En moesten dus een stuk door de regen lopen eer we droog konden staan. Gelukkig verkochten ze poncho’s dus die heb ik maar gekocht. Kreeg meteen een déjà - vu gevoel met mijn vakantie in Midden Amerika van vorig jaar, waar ik ook een poncho of 3 heb versleten. En na een warme chocomelk vond ik het hoogste tijd om wat te zien. In een tent hadden ze Oudhollandse klompendansen in klederdracht. Ik heb erg moeten lachen om de vreselijke liedjes die ze draaien, maar de dansjes en zo waren wel weer erg grappig. De mensen die dansten waren natuurlijk al wat ouder en waren erg enthousiast toen ik mee ging zingen (sorry dansen kon ik niet, want ik kan nu eenmaal geen klompendans). Ook deden ze de polonaise, dus hoe Hollands kan het hebben.

Ook hadden we wat kraampjes met souvenirs (Delf Blauw, prullaria en zo), Hollandse etenswaren (kon het niet laten om hagelslag te kopen, dus ik heb me behoorlijk goed gedragen) en een stel die houten tulpjes maakten met de hand. Ook kon je tulpen kopen, zelf snijden of een pot. Ik zelf heb een pot gekocht waar roze tulpen uit komen. En ze hadden een kraam met poffertjes en kroketten. Aangezien het superkoud was, gingen de warme poffertjes er wel in en ze smaakten echt Hollands (en dus niet zoals de zogenaamde kroketten uit Michigan 10 jaar geleden, met 4 lagen paneermeel erom heen en dus zo hard als een steen)

De bollenvelden zelf stonden nu prachtig in bloei en werden soms opgefleurd met de toeristische dingen, zoals molens, tuinkabouters en van de houten klederdracht figuren, waar je je hoofd door kan steken en dus zo op de foto kon. Ik zal een foto bijvoegen van mezelf, als bewijs dat ik er geweest ben. Net als mega veel chinezen. Je komt ze hier echt overal tegen. Om knetter van te worden, want ze maken van alles foto’s.

Ondertussen zat ik me soms enorm te ergeren aan mijn gezelschap en kon het ook niet laten om soms gewoon zelf wat rond te wandelen. (ben ik echt zo’n trut?). Maar na een paar uur heb je het daar wel gezien, helemaal als het koud is. En de laatste regenbui zorgde er wel voor dat ik tot op het bot toe verkleumd was, dus zijn we terug naar huis gegaan.
Het aanbod om ’s avonds nog naar de film te gaan, heb ik vriendelijk afgeslagen. Je kan je zelf ook overdoseren niet waar?

Nu ben ik lekker opgewarmd, in mijn joggingbroek en ga zo eens een boterhammetje met hagelslag en eentje met komijnekaas eten. Hoe Nederlands kan je je dag hebben?