Kerst, pruimentijd op de IC en Lieke

Ook deze week is weer voorbij gevlogen. De weken zijn om voor je er erg in hebt. Ik zit al weer ruim twee maanden hier in Down Under! Het is ondertussen een van de laatste dagen van oktober en hoewel het weer absoluut niet aan dit jaargetijde doet denken, komt de kerst hier met rasse schreden dichterbij. De eerste kerstboom (foeilelijk!!) staat al in het centrum, de winkels worden steeds voller met kerstversieringen en kaarten en de eerste kerstgerelateerde uitverkopen en reclameacties zijn al volop bezig. Blijft toch een vreemd idee hoor om hier in hartje zomer kerst te vieren. Maar ik ben benieuwd. Eind november en begin december heb ik de eerste kerstparty’s en er hangt zelfs al een nieuwjaars barbecue poster. Ook heb ik afgelopen maandag mijn eerste kerstkaarten gemaakt tijdens een stempelparty (soort tupperware party) bij een vriendin. En het resultaat mag er zijn vind ik!

Maar ondanks alles, lijkt de kerstperiode nog wel erg ver weg. Maar aan de andere kant, moet je er allemaal al wel rekening mee houden. Ik had plannen om met mijn ouders naar Sydney te gaan voor de jaarwisseling (schijnt een fantastische ervaring te zijn), maar met mij zijn er nog duizenden die dezelfde plannen hadden. Bij het reisbureau kwam ik niet wijzer, maar gelukkig met wat speuren op het net heb ik een hotel gevonden (oke nog niet goedkoop, maar je leeft maar een keer niet waar) en drie stoelen bij de landelijke easyjet. (hopelijk is de service beter dan die je ziet op de TV bij easyjet) Dus dit jaar luiden we het nieuwe jaar in op Sydney Harbour!!!

Op het werk is het rustig. Heel erg rustig zelfs. De hele week hebben we niet meer dan 10 patiënten en met als dieptepunt 5 patiënten gisteren. Geloof me dat is toch wel wat saai, helemaal omdat je gewoon bij je patiënten moet blijven zitten (en niet als op Peli in de post kan zitten en tijdens de avonddienst de laatste aflevering van Boer zoekt Vrouw kan kijken)
Wel heb ik deze week mijn tweede cardio-patiënt opgevangen. Maar de rest van de week was door de populatie patiënten minder spectaculair, al hebben we wel erg moeten lachen toen we mijn patiënt van 90 kilo (11 jaar) van bed moesten veranderen, omdat ze op een IC bed lag en daarmee niet naar de afdeling mocht. (vraag niet waarom). En het weekend zorgde ik voor meervoudig gehandicapt meisje aan de neuskap die iedere zoveel uur fysio nodig had voor haar longen. (ze zijn hier grote fan van fysio bij respiratoir bedreigde kinderen: kloppen van de longen voor en kwartier en daarna lekker diep uitzuigen) Hopelijk komen er wat nieuwe patiënten vandaag, want er stonden er nog 1 of 2 op de nominatie om naar de afdeling te gaan vandaag, dus dan wordt het wel heel erg.

Mijn huisje is nu zo goed als klaar. Alle gordijnen hangen, posters aan de muur (nog wel met plakkertjes ipv een lijstje, maar die kon ik niet vinden of waren te groot om mee te nemen) en de in de lijstjes zitten nu echte foto’s ipv de plaatjes van de lijstjes. Dus ik heb eindelijk wat foto’s gemaakt voor de liefhebbers. (ik kreeg al commentaar waar de foto’s bleven, dus bij deze zal ik ze bijvoegen). En ik heb nu zelf internet, dus geen gedoe meer met op het wrk checken en alles op een USB stick zetten thuis en elders doorsturen.
Het internet biedt grote voordelen, want ik heb voor het eerst in maanden weer het journaal kunnen zien met Nederlands nieuws (kwam wel tot de conclusie dat ik wel wat gemist had met en nieuwe minister van Justitie en zo) en ben helemaal bij met Boer zoekt Vrouw. Ik heb de afgelopen week iedere dag een aflevering gekeken. Erg leuk weer, al moet ik nu net als jullie een week wachten tot de volgende aflevering (moet die van gisteren nog wel zien, maar dat kan mooi vanavond na mijn late dienst)

Mijn sociale leven stond deze week op een iets lager pitje, ondanks alle voornemens. Ik zou met een meisje die ik heb leren kennen in het hostel gaan uiteten, maar die afspraak ging niet door, omdat we elkaar mis hebben gelopen op de afgesproken plek. En aangezien we elkaars mobiele nummer niet hadden, konden we ook niet even bellen. Wel even balen, want het was drie kwartier met het openbaar vervoer. Maar ja, niets aan te doen.
Donderdag zou ik naar Trivia avond gaan in de kroeg vlakbij het ziekenhuis, maar die dag was ik niet in de mood. Heb het dus maar verzet naar volgende week. Vrijdag ben ik wel met een vriendin uiteten geweest, dus toch nog iets gedaan.

De reden dat ik niet in de mood was donderdag, was door het nieuws dat ik via mijn ouders had gekregen. Lieke, het meisje die ik verschillende jaren heb begeleid tijdens de vakantie van het epilepsiefonds, is overleden. Ze nam een erg speciaal plekje in mijn hart in, dus was wel even van slag van het nieuws. Helemaal omdat je dan ver weg zit en niet naar haar crematie kan. Nu heb ik een mooie kaart gestuurd, maar dat koste nogal wat moeite. Condoleance kaarten zijn hier een groot drama. En voor kinderen heb ik ze al helemaal niet gevonden. De kaarten die ze hier hebben zijn met kaarsen of bloemen en als het voorkant er al een beetje aardig uitziet wordt het meteen een religieuze kaart. Maar wel hebben iets gevonden, dat Lieke omschreef hoe ze was.

Nou, dit was het voor deze week. Tot de volgende mail!