Dozen, nachten, intocht en de babyshower

Bij jullie is het dan we herfst, maar hier lijkt het er ook verdraaide veel op. Op twee dagen na is het de hele week al frisjes en gisteren hadden we veel regen en onweer en vandaag deed ook de wind een nodige duit in het wel bekende zakje (je waait nog net niet weg). Ik wilde dus de was doen vandaag, maar ja om hem buiten te hangen en de kans te lopen om het te laten wegwaaien of weer nat te laten regenen, leek me geen goed idee. Dus we stellen het nog maar even uit. Gelukkig heb ik sinds gisteren weer voldoende kleren!! Ja ja jullie lezen het goed, mijn dozen zijn eindelijk aangekomen!!! Het heeft 15 weken of zo geduurd, maar dan heb je ook wat. Het was gisteren net Sinterklaas hier. Het leuke is namelijk dat je dingen tegenkomt in de dozen waarvan je geen flauw idee had dat je ze had opgestuurd. Dus naast kleding en handdoeken, heb ik ook mijn lonely planets van Australië en Melbourne, woordenboeken, IC boeken en alles om fotoboeken mee te knutselen. (en er moet nog een doos komen die een paar weken later is opgestuurd met wat zomerkleding en alle dingetjes van mijn feestje). Ik kijk er nu al naar uit.

Maar nu even over de afgelopen week. Ik heb mijn eerste nachtdienst reeks gehad van vier. Ik zag er wel tegenop, want ze zijn 10,5 uur lang hier en beginnen als om negen uur. (met andere woorden je avonden zijn ook grotendeels naar de maan). Ik hoopte dus maar dat ik de eerste nacht iets te doen zou hebben. Nou, mijn wens was uitgekomen. Ik had het zelfde meisje als het weekend en in de uren die ik afwezig was geweest, is ze nog twee keer gereanimeerd geweest. En mijn dienst was alles behalve rustig. Toen ik kwam was ze net weer gereanimeerd en ging ze over op een ander beademingsapparaat (HFO voor de profs). Aangezien haar zuurstofwaarden daarmee nog beroerder werden, was dat van korte duur. En naast alle medicatie, extra vocht en anticiperen op alle bloeddrukdalingen en saturatiedalingen, heb ik me niet verveeld. Ik kreeg gelukkig wel heel veel hulp van mijn collega's en het was erg gezellig bij mij op de kamer. Een student, een oudere pleeg van het uitzendbureau en ik kreeg daarnaast hulp als het nodig was van de team support nurse (een pleeg die over is en helpt waar nodig en op transport gaat). Zij is erg tof, dus een goede eerste nacht.

Na bagger geslapen te hebben overdag (heb je ervan als je bijna vier maanden geen nachten doet), was de tweede nacht een stuk rustiger. Nu had ik een afdelingskind die als een roosje sliep, maar gelukkig gingen de uren nog redelijk snel. Ik had graag het zelfde meisje weer gedaan, maar het nadeel is dat hier zowel 8 als 12 uurs mensen werken en de nachtdienst voor de 12uurs mensen begint om 19 uur en ik pas om negen uur. Dus een groot deel van de patiënten is al vergeven, waaronder die van mij.

Ook de derde nacht was erg rustig, ook al had ik nu wel een klein meisje van 1 week aan de beademing (ook een hartafwijking). Nu had ik tijd om de vereiste testen te maken, zoals de rekentoets en de opiatencompetentie. Dus deze nacht ging ook nog redelijk snel.
En de laatste nacht was weer erg druk. Het meisje van de vorige nacht had ondertussen een hartkatheterisatie gehad. En na een uurtje begonnen de problemen met saturatiedalingen. Dus nadat we alles uit de kast hadden gehaald (vulling, echo, veranderingen aan de beademingsmachine, hartfilmpje, extra gas (NO), bloeddrukondersteunende middelen, verslappingsmedicatie en een tweede echo) bleek dat de ductus dicht zat, dus tegen vier uur ging ze voor OK voor een shunt. Raar einde van de nacht dus, zo patiëntloos, want ze kwam pas terug toen ik naar huis ging.

Ondertussen heb ik ook mijn oude slaapritme weer teruggevonden (slapen tot vijf uur), dus hopelijk wil dat deze week ook lukken met mijn tweede reeks van nachten.

Naast werk is er natuurlijk nog wel wat anders gebeurd in de city. Afgelopen dinsdag hadden we een public holiday (nationale feestdag van de staat dan) En niet omdat de koninging jarig was of vanwege kerst, maar omdat er paardenraces werden gehouden op een groot racecourse vlakbij mij. Het is een grote happening en de hele maand staat in het teken van paardenraces: sping carnaval genaamd. En het is dus zo'n hapening dat ze er maar een feestdag van hebben gemaakt dan mensen alemaal vrij zijn! Er kunnen zo'n 100.000 man op de racebaan en iedereen gaat fancy gekleed met mooie hoeden op (nou ja de mensen op de tribunes voor de rijke stinkers en die dus de kleding en hoedjes kunnen betalen) Het klootjes volk is daar ook gewoon natuurlijk en iedereen legt een wedje. In de kranten en op het nieuws is het hot news en wordt er over bijna niets anders gesproken. Dus ondanks dat ik in mijn bedje lag, heb ik er toch nog wat van kunnen volgen.

Afgelopen zaterdag is hier het kerstseizoen officieel begonnen met de intocht van de kerstman. (die man komt lekker vroeg haha). Ik ben dus de stad ingegaan om de optocht te bekijken van de intocht. Ik kan je vertellen het is erg raar hoor om met 25 graden de kerstman toe te zwaaien en nog erger om kerstliedjes te horen. Het was megadruk met alle gezinnen van Melbourne en omgeving op de been. (en dat zorgt dus voor de nodige huilende kinderen al over the place). Het was niet om door te komen. In de winkels was het gigantisch druk (helemaal op de speelgoed en kinderafdelingen, waar ik net moest wezen voor een baby shower cadeautje) en in de grote warenhuizen is natuurlijk een kerstgedeelte met een kerstman. (beetje apart, want hij moest nog komen haha) en de lokale bijenkorf sponsorde de parade met allerlei bekende lokale kinderhelden, kinderspeelgoed praalwagens en tot slot de arrenslee met de kerstman, de burgemeester en een blonde dame. Aansluitend zouden de etalages worden geopend van diezelfde winkel, maar ik zag het niet zitten om me daar nog eens door te worstelen.

Om een uurtje of vijf was ik in Croydon waar ik zou blijven logeren. Dick en Carla hadden een leuke verrassingen en hebben me ’s avonds mee genomen naar de Drive in om een film te kijken. Heel erg apart om in de auto (met nog paar rijen andere auto’s) een film te kijken. We hadden stoeltjes mee om buiten te zitten, maar daar was het te koud voor en het begon ook te regenen af en toe, dus we zaten binnen. We keken The wrong man met Bruce Willis en Josh Hartnett. Een ingewikkelde film met spanning tot het einde.

Zondag had ik dus de babyshower van Paula. Het beste kan je het je voorstellen als een kinderpartijtje voor volwassen vrouwen. Je speelt spelletjes, eet zoetigheid en het feestvarken pakt de cadeautjes uit. Dus met zestien vrouwen hebben we babybingo gespeeld (jaja ik had nog bingo ook!!) en daarna raad de babyfoto (wie is wie, we moesten allemaal een babyfoto meenemen). Tussendoor werden de cadeautjes uitgepakt en de nodige cakejes en koekjes gegeten (eigenlijk is het een handige manier om twee keer cadeautjes te innen, want je krijgt ze nu zowel voor de geboorte als tijdens de kraamtijd, waar je weer cadeautjes krijgt. Ik geloof dat we het in Nederland ook maar moeten invoeren!!)
Aansluitend werd ik netjes thuisgebracht met al mijn dozen! Net pakjesavond, alleen dan met mijn eigen pakjes. Echt beter.

Nou, ik geloof dat ik wel weer genoeg heb geschreven voor deze week. Het wordt ook tijd om klaar te maken voor werk. Ben benieuwd.