In de lappenmand

Hier zijn we weer met een nieuwe stukje.
Een paar dagen later dan gepland, maar Miep was onder de pannen met een fikse verkoudheid. Tja, blijkbaar hebben ze die hier ook. Had eigenlijk gehoopt dat op zo’n groot eiland omgeven door zee, die virussen het loodje zouden leggen als ze hierheen zwommen, maar blijkbaar toch niet. Dus helaas toch geveld, niet geheel verwonderlijk, want het ware inspannende maanden. En daarbij heerst het ook nog eens, dus tja wat doe je eraan: niets. Het enige nadeel hiervan is wel, dat je niet naar de winkel kan om een grote zak drop te kopen. Die maffe Australiërs lusten namelijk geen zoute drop en dat is natuurlijk het beste medicijn voor hoest en zere keeltjes. Maar ja, nu hebben we het met ijs en lollies ook gered. En de zakken drop die hier naartoe onderweg zijn (lekker hoor, iedereen bedankt alvast voor alle lieve acties “help Nicôle haar verkoudheid door”), komen dan weliswaar natuurlijk te laat, maar ik zal zeker wat bewaren voor de volgende verkoudheid.

Dus de afgelopen drie dagen waren hier saai. Ik begon het weekend al met wat snuffen en maandag nog erger. Dinsdag voelde ik me naadje en heb ik me maar ziek gemeld, want om nu als een wrak rond te lopen en iedereen aan te steken, leek me geen goed idee. (dus ik bellen om zes uur, kreeg de leidinggevende van nacht aan de lijn. ‘Oké, nou dag’, was het antwoord, dus beetje vreemd was het wel. Ik in ieder geval terug mijn bedje in en de rest van de dag me vermaakt met tv kijken en wat lezen. Woensdag was zo waar nog erger, dus toen ook nog maar een dagje thuis gebleven. Gisteren voelde ik me al een stuk beter en vandaag nog beterder, dus dat is mooi. Het zijn wel mijn twee vrije dagen, maar dat geeft niet, want ik heb toch geen ziektedagen meer na deze week. (je bouwt hier vakantie en ziektedagen op. In een jaar tijd heb je 12 dagen om ziek te zijn. Als je langer ziek bent, heb je pech en kost het je vakantiedagen of krijg je niet betaald. Een lekkere kromme regeling al zeg ik het zelf. Want je kan er tenslotte toch ook niets aan doen als je ziek bent)

Gisteren had ik wel behoefte aan wat mensen om tegen aan de kijken en kletsen, dus ben ik gisteren naar de trivia-avond gegaan. Die is iedere donderdag in de kroeg. Per tafel kan je meedoen met de quiz en wij als IC hebben ook een tafel. Mijn werk belde zelfs heel lief op om te zeggen dat we deze week wel gingen (vorige week ging namelijk niet door). Al met al een gezellige avond, met goedkoop eten. De echte diehards waren er niet, maar met een B-team hebben we het toch nog goed gedaan en gingen we met een fles wijn naar huis. Alle prijzen (altijd bier en wijn) die we het afgelopen jaar hebben gewonnen, is bewaard voor de Nieuwjaarsbarbecue in januari. (raar idee he, een barbecue voor het nieuwe jaar?!)

Vorige week hadden we de kerstparty van de afdeling. (lekker op tijd). Van te voren zijn we met vier meiden eerst uit gaan eten en daarna door naar het feestje. Ze hadden het beter een gewoon feestje kunnen noemen, want de kerstversiering bestond alleen uit ballonnen, dus van kerstsfeer was eigenlijk nog geen sprake, maar het feestje daarentegen was erg gezellig.
Met aardige muziek en genoeg mensen om mee te kletsen, was het erg leuk. Grappig is dat je dan ook met mensen spreekt, die je normaal gesproken juist niet zo vaak spreek, behalve over patiënten enzo. De drank vloeide rijkelijk (Australiërs kunnen net als Engelsen behoorlijk zuipen en ze vinden het wel wat vreemd dat ik niet drink. Volgens de meesten hebben ze me tegen het einde van het jaar wel aan de drank geholpen. Moet het nog maar bezien). Al met al merkte je naar mate de avond vorderde het niveau afnemen en de luidruchtigheid toe. Erg grappig om gade te slaan als nuchtere.

De volgende dag had ik een late dienst, maar menigeen ook een vroege. Dus er waren er een heel stel met hoofdpijn. De Nederlandse reputatie werd niet erg hoog gehouden, want de Nederlandse doc, had ook een vroege, maar die had zo’n kater dat ie door zijn vrouw naar zijn werk gebracht moest worden, daar nog wat moest slapen en iets in moest nemen tegen zijn maag. Tja, mannen haha.

Het weekend op het werk was druk. Ik zorgde samen met een oude rot in het vak voor een zieke jongen – nou ja zeg maar volwassen grote gozer, want hij was 18 jaar en ruim 80 kilo. Aangezien die in een kamer alleen lag (leukemie zonder weerstand), kan je daar niet in je eentje werken. Daarbij lag hij aan de nierdialyse en was behoorlijk instabiel. Met al met al viel het die avond best mee hoe instabiel. In tegenstelling tot de avond erna. Ik begin altijd om half twee bij een late dienst, om pauzes te ontlasten en zo tot de overdracht van twee uur. Maar ik werd al in de kamer geroepen om te helpen, want hij storte nogal in met zijn bloeddruk. Dus alle medicijnen omhoog om zijn bloeddruk te helpen en adrenaline infuus gemaakt (heel handig, 30 ampullen open maken van 1 ml!) en constant vullen.
OP een gegeven moment hadden we hem weer even op de rit voor een half uurtje en toen begon ie weer te zakken en ondanks dat ik met de hand een halve liter vocht binnen een kwartier erin had zitten, ging zijn bloeddruk alleen maar lager. Daarna volgden de ritmestoornissen. Toen hebben we met ouders gesproken, wat zij wilden. Maar na al die maanden was het genoeg geweest. We zijn dus gestopt en een uurtje later was hij overleden.
Wel raar. (ze doen dat trouwens erg raar, meteen wordt alles weggehaald voordat ouders binnen komen – behalve de bademingsmachine – en de monitor uit gezet. Ik geloof dat ik de manier bij ons toch meer waardeer, want toen ouders binnen kwamen, waren 3 plegen en een arts bezig om dingen weg te halen en op te ruimen) Mijn collega had een 12u dienst, dus die was er al de hele dag en begeleidde ouders verder tot de ouders naar huis gingen. Aangezien zijn dienst erop zat en die jongen nog gewassen moest worden, werd dat mijn klusje. Beetje vreemd wel hoor. Omdat het zo druk was, was ik in het begin in mijn eentje op die kamer. Gelukkig hield hij van muziek en heb ik de radio maar aangezet.

Maandag had ik weer een vroege dienst (doet je verkoudheid ook niet goed). Ik begon zonder patiënt, maar toen ik aan de thee zat om 10 uur, kwam over de intercom een MET (medical emergency team) oproep. Dus daar kwam mijn patiënt. Dus ik kreeg het zowaar nog druk. Hij moest aan de beademing, kreeg een nieuwe centralelijn, kreeg een drain. Dus de tijd vloog voorbij. En dat alles met in het Nederlands. Wel grappig, alleen raak je op een gegeven moment wel in de war, want je gebruikt Engelse woorden tegen elkaar en toen ik iets moest vragen aan een andere doc, begon ik bijna in het Nederlands.

Nou, volgens mij was dit het wel weer voor deze keer. Ga zo eens even de stad in.

Liefs
Mij