De twee dutchies op lunch

Nog effies een stukje voor ik morgen naar Tassie vertrek. Jippie!!
De afgelopen week was er eentje met leuke ups en minder leuke downs, maar nu hebben we lekker vakantie, dus de komende tien dagen zijn we lekker vrij.

Afgelopen weekend had ik late dienst. Rachael en ik hadden het zelfde meisje als de vrijdag en hoe ze het voor elkaar kreeg, weet ik nog steeds niet. Maar overdag gedroeg ze zich voorbeeldig en zodra ik de kamer in kwam lopen begon ze te spoken en iedere avond een ander probleem. De arts wilde me al bijna naar huis sturen haha aan het begin van de laatste avond. Ik ben ondertussen wel helemaal into de peritoneaal dialyse en de bijbehorende problemen, dus op zijn Johan Cruiff’s: ieder nadeel heeft zijn voordeel. Met mijn student Rachael schiet het iets minder snel op. (ja ja ik weet, ik kan weleens niet de geduldigste persoon zijn op de planeet) Ik verwacht dat ze dingen aan het eind van dienst vijf nu toch wel doorheeft, maar het wil nog niet zo lukken. Dus ik moet mijn geduld af en toe op de proef stellen, maar een goede leerschool voor ons beiden zullen we dan maar denken.

Zondag vanuit werk, werd ik al wat snotterig (daar komt het mindere gedeelte haha) en na een nachtje bagger geslapen te hebben, was ik officeel verkouden. Joepie! Maar aangezien ik daar eigenlijk geen zin in had, en ik had afgesproken met een vriendin, ben ik er gewoon op uit gegaan. We zijn samen naar de plaatselijke shopping outlet gegaan. Een centrum met allerlei merkwinkels met uitverkoop. Op zich niet heel erg groot, maar ik heb wel een paar superleuke gympen gevonden van replay. Normaal gesproken veel te duur, maar ja met nu een kwart voor de prijs, was het een waar koopje. En als vrouw moet je toch voldoende schoenen hebben niet waar? Aansluitend ergens wat wezen drinken met echte Belgische wafels, mmmm met een dikke laag Belgische chocolade. In de stad heb ik daarna mijn papieren opgehaald voor Tasmanie en daarna ging het kaarsje langzaam uit. Dus hoogste tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis op de bank, kwam wel naar voren dat ik misschien toch iets te veel had gedaan en met alle klassieke verschijnselen hing ik zielig op de bank.

Ook dinsdag was het nog weinig soeps, dus een dagje bankhangen, dutjes en veel televisie kijken haha. Woensdag vond ik het wel weer prima (ging ook al stuk beter) en met een zere rug van het vele hangen en liggen. Ik had met Annemieke (de doc van het WKZ) afgesproken om te lunchen voor mijn late dienst. We beginenn al te 'klagen' op het werk dat er te veel Nederlanders rond lopen. Bij een gezellig tentje (en natuurlijk een lekkere lunch want de maag wilde ook wel gevuld worden) uitgebreid bij gekletst. Nederland, Australië, Melbourne en natuurlijk de ‘nieuwe’ werkplek kwamen uitgebreid aan de orde. Dus als jullie je oren hebben voelen kriebelen, hadden we het vast over jullie. :)

De laatste drie diensten voor mijn vakantie had ik een gozer van 17 met een hele uitgebreide operatie aan zijn aorta. Zo uitgebreid dat ze het hebben verspreid over twee dagen!! Poor bloke. Dus ik kon hem twee dagen op rij opvangen na zijn operatie. Vandaag was hij al zover en kon aan het einde van de dag al naar de afdeling. Hoe snel kan het gaan, hij vond dat het nog allemachtig langzaam ging, maar ja je kan nu eenmaal niet op dag 1 na een 12 uur durende OK al over de afdeling hollen en alles eten en drinken wat je wilt. Hij begreep het wel en moest er ook wel om lachen.

Nu heb ik net mijn spullen klaar gelegd die morgen mee moeten en het huis grotendeels aan kant gemaakt. Nu ik zelf nog even door het sop (lekker badje mmm) en dan morgen vol enthousiasme naar Hobart. Morgen daar zelf rondstruinen (kom pas om drie uur aan, dus heel veel tijd is er niet) en dan zondag vroeg (kwart over zes!!) met de groep Tassie door. Het weekend erop zitten we nog in Hobart. Dus als jullie even niets van mij horen, dan heb ik geen tijd (of geen internet haha) en krijgen jullie alle verhalen na afloop.
Liefs en een dikke kus