Into the tropics

Zondagmorgen begon zoals vanouds weer vroeg, om kwart voor zes moesten we verzamelen!! Een bekend gezicht kwam ons ophalen: Arnie onze tourguide! De groep bestond, naast een paar oud bekenden uit 21 vakantiegangers. (Saskia uit Zwitserland - Michael en Idan uit Israel - Emil uit Denemarken - Philippe en Nicole uit Duitsland - Christi uit Amerika - Helena en Jin uit Zuid Korea - Mysoyo uit Japan en een mega Engelse delegatie bestaande uit Vicki, Kate, Clive, Ash, Sam, Emma, Lee, Steve, Olivia en Ashley) Niet zo’n gezellige en homogene groep als de voorgaande, maar op zich was iedereen wel aardig, dus…

Nadat we allemaal een plekje in de bus hadden en Arnie haar verhaaltje had gehouden, konden we op pad en na een half uurtje stopten we bij de steenbokskeerkring: de officiële grens voor tropisch Australië. Hoe verder we noordelijker kwamen, hoe warmer het werd. Niet zo zeer in graden, maar door de oplopende luchtvochtigheid voelde het veel warmer aan.
Tegen half negen was het tijd voor een ontbijt. Bij een roadhouse hadden ze overheerlijke chocolade muffins (heel erg verantwoord ontbijt) en dat was het begin van een gezellige vriendschap met Saskia. Het grappige was dat ze een Nederlandse vader heeft, dus we hadden meteen genoeg om over te kletsen.
Na een halfuurtje was het tijd om verder de trekken naar Barrak Creek. Daar staat ook een Telegraph station waarmee Alice Springs in contact stond. Dus een leuk vervolg van de vorige dag. Ook de historie die bij Barrak Creek hoort was interessant, maar wel erg moorddadig. In de 19e eeuw werden twee westerlingen vermoord door de lokale Aboriginals nadat ze hun afspraken meerdere keren niet waren nagekomen en 3 jaar geleden toen een backpacker is vermoord. Na alle moorddadige verhalen, was het tijd voor lunch en wel in het mega beroemde Wycliffe Well. Het is namelijk de UFO hoofdstad van Australië. De roadhouse is compleet behangen met krantenartikelen over marsmannetjes en UFO’s die daar zijn gezien. Ook buiten staan diverse marsmannetjes, ruimtevaartuigen en weet ik al niet meer. Wel grappig, maar geloven doen we het toch echt niet.

Het kwik was ondertussen weer ruimschoots opgelopen, dus toen we na de lunch bij de Devils Marbels of wel Karlu Karlu aankwamen, was het snikheet. De Devils Marbels is een grote groep rotsen, die zo zijn geërodeerd dat ze rond zijn geworden. Ze liggen verspreid over een redelijk stuk, dus we hadden een half uur om ze te ontdekken. Nadeel was dat we door het gras moesten (nou ja, Vicki en ik hadden onze zinnen gezet op een paar mooie knikkers), maar in deze grassen, huizen mega spinnen. Nu is dat op zich niet zo erg, maar ze hebben giga webben met oersterke draden, waar we continue in liepen. Jakkes. Maar ondanks alle spinnenwebben waren de Marbels erg mooi en fascinerend hoe ze groeperen.
Omdat het zo warm was, was onze laatste stop van de dag bij Ann Maree dam bij Tennant Creek. Een waterdam, waar je heerlijk in kon zwemmen. Dus hup, badpak te voorschijn en lekker het water in. Oke, het water niet echt schoon, maar met je hoofd boven water was het heerlijk afkoelen. Na een half uurtje waterpret, waren er gelukkig douches om alle viezigheid af te spoelen voor we naar onze camping gingen in Banka Banka caddlestation. (op de huis-tuin-en-keuken emoe heb ik geen beest gezien maar ja). Na een drankje in de minikroeg op de camping, was het eten gereed. Arnies kookkunsten gaan steeds verder vooruit met de quiche van deze avond. Na het eten was bijna iedereen verdwenen, blijkbaar naar de kroeg. Team Germany (Nicole en Philippe) had monopoly mee, dus Saskia en ik deden mee met een ouderwets spelletjesavond. Nadat we allemaal gruwelijk hadden verloren van een overfanatieke Philippe, hebben we ons tentje maar een opgezocht en gaan tukken.

Ook de tweede dag moesten we weer om zes uur op – in zekere zin raak je er nog aan gewend ook. En eenmaal op pad, stopten we bij de enige heuvel in de regio om van het uitzicht te genieten. Een uizicht met niets anders dan dorre grassoorten (die enorm prikten aan je benen).
Na nog een korte stop voor een bakkie thee, was het tijd voor lunch in het beroemde Daly Waters. Hier was de eerste internationale airport van Australië waar KLM als eerste landde!! Ook staat hier de beroemde Daly Waters Pub, de oudste van de Northern Territory. Het grappige is dat de kroeg bezaaid is met t-shirts, ondergoed, vlaggen, kaartjes, foto’s en weet ik veel wat al niet meer van voorbijgangers (incluus Feyenoord shirt en hup holland hup vlag)
Na een heerlijke lunch, konden we afkoelen in het zwembad (oke alleen met de voetjes) maar erg relaxed.
De rest van de middag was ook erg relaxed, toen we na de lunch stopten bij Mataranka thermal pools. Een warmwaterbron in de bossen die natuurlijk vragen om een duik! Na helemaal bij gekomen te zijn van de spa en een lekker ijsje toe, zijn we door gereden naar onze eindbestemming voor die avond: Katherine. Na een lekkere maaltijd en wat geklets, zijn we op tijd gaan douchen en naar bed gegaan. (met de meest mogelijk ranzige toiletgebouwen insectgerelateerd)

De derde dag van de trip naar Darwin, begon zoals gewoonlijk weer vroeg, maar vandaag stond de Katherine Gorge op het programma in Nitmiluk National Park. Het is een vijftig kilometer lange rotskloof die de rivier de Katherine in het landschap heeft uitgesleten. Tijdens het droge seizoen droogt de rotsbedding op sommige plaatsen op en wordt de kloof in dertien gorges verdeeld waar wel water blijft staan, echt adembenemend. Het merendeel van de groep ging een hike doen, maar Vicki en ik kozen voor de boottocht door twee van de gorges, omdat het voor mij te rotsig zou zijn. En een hele goede keuzen, want we hebben enorm genoten. De twee uur durende boottocht was fantastisch, want de rotsen zijn ‘gorgeous’. En met een aantal krokodillen als toetje, was het waar genieten.
Nadat iedereen weer terug was, zijn we naar Edith Falls gereden voor lunch. En toen onze buikjes waren gevuld, konden we een heerlijke duik nemen in het meer. Het was een 250m zwem naar de waterval, dus de kipjes hadden we er wel weer afgezwommen.
Na een douche konden we voor de laatste hobbel door naar Darwin (en ik als domme doos, heb dus mijn badpak laten hangen inde douche daar) maar niet voor we stopten bij Adelaide River Pub voor een kijkje bij de buffel van Crocodile Dundee!
Tegen zessen waren we in Darwin en konden we inchecken bij ons onderkomen voor die avond: een heerlijke kamer met airco! Na een simpele hap met Saskia en een drankje met de groep als afscheid, ben ik heerlijk mijn mandje ingekropen. Mijn ogen vielen na vijf minuten al dicht. Morgen de laatste etappe van mijn Adelaide Darwin tour: Litchfield en Kakadu National Park.