Een laatste Vanuatu krabbel

Ook donderdag was ik al op tijd wakker, met een stralend blauwe lucht en prachtig zonnetje, dat beloofde veel goed! Na het ontbijt ging ik door naar de lobby waar ik voor een snorkeltour zou worden opgepikt, samen met nog 70 (!) anderen, voornamelijk trouwerijgangers. Ik wilde eigenlijk de volgende dag gaan en deze dag iets anders doen, maar er waren niet genoeg deelnemers, dus werden de dagen omgegooid. Na 2 dagen van solo toeristje spelen, was het nu dus wel even wat anders. Met busjes werden we naar de ferry van Hideaway Island gereden om met een krakkemikkig bootje de overtocht te maken van 5 minuutjes. Hideaway is een klein paradijsje met een Marine Sanctuary waar je door de visjes en koraal kan snorkelen. Dus met duikbril en flippers onder mijn arm, vond ik een strandstoel (jippie) voor de relaxende uurtjes. Eenmaal uitgestald was het tijd voor mijn eerste duik. Om in het water te komen moest je eerst door een berg aangespoeld koraal (erg pijnlijk met blote voeten). Flippers aan, bril op, luchtpijn in en gaan met die banaan. Aangezien ik nog nooit gesnorkeld had (een keertje gedoken in Zuid Afrika) was het een hele belevenis. En voordat ik ook maar goed en wel lag te dobberen, zwommen de vissen al om me heen met de meest mogelijk prachtige kleuren en ook het koraal was mooi. Niet echt kleurrijk, maar wel mooi. Na een poosje ben ik heerlijk op mijn strandstoel gedoken met wat leesvoer (Dr Lidy van der Poel is best wel weer grappig om te lezen haha). Een uurtje later ging ik voor mijn tweede duik. Dit keer aan mijn buren gevraagd om een aantal kiekjes te schieten, dus het bewijs is geleverd. Ondertussen raakte ik ook aan de praat met mijn buren en dat was best gezellig.
Tegen de middag konden we met een boot wat verder het water op om van daaruit terug te snorkelen onder begeleiding. Als een echte prof hoppa achterover van de boot het water in. Hier zagen we nog veel meer vissen, koraal, grote blauwe zeesterren, zeeanemonen en mijn grote filmheld Nemo and friends! Zo schattig. Na ruim een minuut of veertig stond ik weer aan het strand. Hongerig en wel, dus tijd voor wat lunch samen met Louise en James. Om twee uur gingen bijna iedereen van de groep terug. Maar ik was nog niet zo ver, dus besloot te blijven. Een postkaart gekocht die je in de onderwaterpostbus kan posten (waterproof kaarten) en mijn boekje uitgelezen. Tegen halfvier voelde ik mijn huidje roder en roder worden (tja zo lang op je buik door het water dobberen laat zijn sporen na - rode sporen wel te verstaan! Dus met een rode rug en rode kont/bovenbenen, ben ik me gaan douchen en wat gaan drinken. Het bleek dat ik alleen met nog 4 anderen was overgebleven van de groep. Geen probleem er zou een busje komen om ons op te halen. Dus toen we eenmaal aan de kant stonden, kwam er alles behalve Edwin van het busje. Na een half uur gewacht te hebben en genoten te hebben van het uitzicht en wat grappen en grollen, kwam de mevrouw van het eiland met geld voor de bus terug. (kon een lift krijgen van een leuke gozer, maar ja de mevrouw had net iets anders geregeld). Wij dus naar de straat gelopen om de bus te scoren. Eenmaal in de bus werden we onderschept door de politie voor controle (we zagen ons al uitstappen en opnieuw moeten beginnen) en hield de chauffeur halt bij de lokale rugbywedstrijd omdat het zo spannend was. Over vijven kwam ik terug in het hotel, rijp voor een douche en heel veel aftersun. Mijn darmen vonden de zon blijkbaar minder leuk, dus helemaal op en top voelde ik me niet. De plannen om uit eten te gaan met Daniel waren al veranderd door te gaan eten met een hele groep, incluus die Daniel. Maar heb de hele boel afgelast en ben op bed gaan hangen met een brakke TV (zodra je een knopje van de AB intoetst, gaat de tv automatisch zappen in hoog tempo). Er zou een mannetje komen om het te fixen, maar blijkbaar zijn de mannetjes in de avond wat minder ruim bezaaid. Ik kon me nog vermaken: mijn boek moest uit! Een super boek met leuke spanning, dus ideaal. Daardoor ging ik pas laat slapen. Ik lag net goed en wel met mijn ogen dicht, ging de hele kamer schudden. Eerst een klein beetje, daarna meer en tot slot zwakte het weer af: een aardbeving!! Had ik weer. Het was maar kort en niet erg hevig, maar toch. Je kent de verhalen van voorschokken en dan komt de grote slag, maar ja die is natuurlijk nooit gekomen. Uiteindelijk toch nog in slaap gevallen.
Ook de vrijdag begon vroeg, dit keer ook omdat mijn buren al om vijf uur onder luid bombarie vertrokken. Gelukkig kon ik nog even verder slapen. Na het ontbijt werd ik om half negen door een gammel busje opgehaald voor mijn dagtour naar Lelepa Island. Samen met nog 7 anderen (wel grappig ook een alleenreizende meid uit Melbourne) reden we in zo’n drie kwartier naar de boot. Een weg vol hobbels en kuilen, echte bush! Bij een strandje lag een eveneens gammel bootje op ons te wachten. Dus hup door het water in het bootje. Het was een kwartiertje varen naar onze eerste stop. Een korte wandeling door het groen met her en der een verhaaltje van de gids over de diverse blaadjes en bomen (goed voor tandpijn, maken we onze kano’s van etc etc) We kwamen aan de andere kant waar een klein strandje was waar we konden snorkelen, relaxen in hangmatten of daar hebben we ze weer gammele strandstoelen. Dus na wat gedronken te hebben, heb ik mijn flippers en snorkel aangetrokken en ben in de zee gedoken voor een nieuwe vissenjacht. Ook hier zwommen tientallen kleine visjes. De rest van de ochtend en begin van de middag kregen we hier lunch en hebben we heerlijk aan het strandje gehangen (letterlijk) met wat geklets met mijn mede toeristen.
Op een gegeven moment hadden we het hier wel gezien en gingen we gelukkig ook weer het bootje in om nog geen 100 meter verder op een strandje neer te strijken voor een grottentocht. Met een leuk verhaal dat als je oud was en enge ziektes had (men werd hier vroeger met gemak 110) je hier in de grot werd gelegd in een kist en men kwam je eten brengen. (met andere woorden, stop die oudjes in een kist, scheelt alvast wat werk voor later). In de grot waren een aantal handprinten en heel veel vleermuizen die lekker om je hoofd heen en weer vlogen.

Terug in de boot vaarden we naar een stuk waar je heel mooi kon snorkelen. Vanuit de boot dit keer en zonder strandje. Plons! We hadden brood over van de lunch en de kippenbotjes voor de vissen. Echt super. Er waren gigantisch veel kleine visjes die in grote getalen om me heen kwamen zwemmen toen ik een stuk brood in mijn handen had. De kippenbotjes werden in een grote hap door andere grotere vissen naar binnen gewerkt. Echt super!
Tegen vieren kwamen we aan bij het lokale dorp. Beetje een tegenvaller, maar ja je kan niet alles hebben. Volgens de folder zouden we varen in hun houten kano’s, maar die hebben we niet van binnen gezien en het dorp stelde niet veel meer voor dan golfplaten huizen (de WC deed me levendig denken aan Lesotho) en een stelletje souvenirs die je kon kopen. Niet echt de moeite waard al met al, maar ja. De dag was erg geslaagd, dus voldaan voeren we terug naar het land en met het gammele busje terug naar het hotel. Ik kwam daar aan tegen zessen en werd door de receptie begroet met de mededeling dat ik voor de laatste nacht was geüpgrade naar een eilandsuite. He, wat vervelend! (oke ik liep in mijn badpak met natte handhoek als rokje, smachtend naar een douche, maar ja een huisje over het water is toch het wachten wel waard) Dus als een haasje heb ik mijn zootje gepakt en kwam er een mannetje mijn spullen halen om naar het huisje te brengen. Kwijl, kwijl toen ik binnenkwam. Een huiskamertje, riant bed met breedbeeld TV, bad en douche en een balkon die uitkijkt over het water. Mmm. Ik was van plan in de stad misschien wat te gaan eten, maar door het verhuizen duurde alles langer en het bad lonkte. Dus heerlijk in bad gedobberd en heel luxe roomservice besteld (je moet tenslotte genieten van de luxe kamer niet waar?) Oke het waren alleen een bordje frietjes en een lekker toetje, maar toch.
Om acht uur (ik moest me zelfs nog haasten) was er een Polynesische dansvoorstelling, dus daar wilde ik wel even heen. Het was echt superleuk. Hoela dansende meisjes, hoe ze zo snel met hun heupen kunnen bewegen ik snap het niet maar ach, en diverse mannendansen. Al met al vermaakte ik me opperbest. Daarna terug om nog even verder van mijn kamer te genieten haha. Er was een leuke film op, maar halverwege vielen mijn ogen dicht.

Zaterdag, alweer het einde van mijn vakantie, snik! De week is voorbij gevlogen en had best nog wat langer mogen duren. Ik was al vroeg wakker – na weer een kleine aardschok midden in de nacht – omdat het zonnetje al volop zijn best deed om zeven uur. Om kwart voor acht zat ik dan ook al aan het ontbijt. Na het ontbijt heb ik alle zooi ingepakt (had het de avond ervoor gewoon allemaal in gemikt en moest nu wat meer geordend worden). Nadat alles weer netjes in de tas zat, ben ik nog even het stadje ingegaan. Wederom probeerde een taxi me te naaien, maar ja ik ben niet van gisteren. Volgens de taximan reden er geen busjes, want die waren allemaal naar de cruiseboot die net was aangekomen. Nou, na 3 minuten bij de bushalte gestaan te hebben, kwam er al eentje aan. Oke, we reden via de cruiseboot (van mijn leven niet, honderden toeristen overspoelden Port Vila) maar ik werd netjes bij het postkantoor afgeleverd. Ik wilde nog even kijken voor souvenirs, maar het is veelal gewoon meuk en geen meuk die ik wil hebben of het gene wat wel mooi is, is niet te betalen. Uiteindelijk vond ik een mooie ourtigger kano (lokale vervoersmiddel) op de markt. Aangezien ik niet zeker wist of ik hem kon invoeren is Aussie, heb ik hem maar per post naar Nederland gestuurd (werd het toch nog een duurder grapje haha). Na nog even van het internet gebruikt te hebben en een kort gesprekje met een Nederlander! Ja, andere kant van de wereld kom je nog kaaskoppen tegen. Heel erg grappig, want het enige wat je hier tegen komt zijn Aussies en Kiwi’s.
Nadat ik al mijn klusjes had afgehandeld, was het tijd om terug te keren naar het hotel en uit te checken. Met een boekje en wat drinken ben ik aan het zwembad gaan zitten tot half een. Om een uur zou ik opgehaald worden om naar het vliegveld te gaan, dus dan had ik mooi nog een half uurtje om me om te kleden. Gelukkig was er iets mis gegaan en lagen mijn tassen nog in mijn kamer, dus kon ik me gewoon op mijn oude island suite omkleden. Ik kwam James en Louise onderweg nog tegen en die waren tergend jaloers.
Eenmaal terug in de lobby - met bagage dit keer – wachtte ik op mijn vervoer. Bleek alleen dat ze me een beetje verkeerd hadden voorgelicht en dat ik een voucher nodig had voor het busje. Aangezien de tijd nu wat krap werd en er geen taxi te vinden was, had ik mijn liefste blik opgezet bij de chauffeur van een van de busjes en als ik niets zo zeggen, mocht ik wel mee. Dus al met al kwam ik toch nog op tijd bij het vliegveld en nog gratis ook.

Op het vliegveld heb ik mijn laatste 2000 vatu gespendeerd (12 euro of zo) aan iets te drinken, originele koffie voor pa en ma (ja toch nog een souvenir voor jullie) en een grote reep Milka Chocolade (hebben we niet in Melbourne). In een uurtje of drie waren we weer in Brisbane –na flink wat gehobbel op het laatst. Door de douane (hoe lang blijft u nog in Australië, ben u dan geen visitor in plaats van een resident? Ze weten niet precies waar ik onder val denk ik, want op de heenweg was ik geen visitor maar juist een resident) en de ballotagecommissie van aan te geven goederen. Alles wat eetbaar is moet je aangeven, maar gelukkig mochten mijn chocola en koffie het land in en de man was verbaasd dat ik geen zoute drop had in te voeren als Nederlander. Aangezien ik ruim drie uur had om van het ene naar het andere vliegtuig te verkassen (oke in andere terminals, incluus een treinritje) had ik meer dan genoeg tijd om wat te eten, een tijdschrift te kopen voor onderweg – alle leesvoer is op en toen had ik alsnog tijd over. Tegen elven was ik terug op Melbourne – nogal moe – dus met een taxi terug naar huis getuft. Brrr het is wel weer koud hoor en in Brisbane werd ik al begroet met een regenbui. We zijn weer thuis!!

Een volgend berichtje komt dus gewoon weer vanuit een koud Melbourne!

En oja, kijk voor meer foto's ook bij de vorige twee stukjes