Adelaide en Kangaroo Island

Na mijn laatste – zeer rustige – nachten voor het jaar 2007 (wat klinkt dat toch goed!!!), zat ik zaterdag op half acht in de trein naar Adelaide. Nog half duf en me bijna verslapen te hebben, maar gewapend met een bakkie thee, leesvoer, muziek en genoeg proviand, kon ik mijn 11 uur durende treinreis met vertrouwen tegemoet zien. De vrouw naast wie ik zat, was binnen 5 minuten verdwenen naar de bar (kan je nooit vroeg genoeg mee beginnen) en kwam de rest van de rit niet meer terug, dus met ruimt voor twee en een raamplekkie, kon mijn reis niet meer stuk. En het moge gek klinken, maar die 11 uur waren voorbij voor ik er erg in had. Toch was het op een gegeven moment wel genoeg: een beurse kont, mijn boek uit en het prachtige uitzicht was verdwenen in de donkere nacht, dus we kwamen mooi op tijd aan in Adelaide. Tien minuten later was ik bij mijn motelletje in het midden van Adelaide. Een relaxte kamer, dus ideaal. Ik had toen toch wel trek, dus na een rondje gewandeld te hebben, streek ik neer in een klein eettentje voor een hapje. De rest van de avond hielden we het rustig. Had eerst bedacht naar de film te gaan, maar nog een paar uur in een stoel zitten leek me niets.

Toen ik zondagmorgen wakker werd, ben ik op mijn gemakje op pad gegaan. Er was een markt in de winkelstraat nabij, maar die was nogal waardeloos. (oké midden in de winter een markt in de kou is niet direct uitnodigend) Dus uiteindelijk ergens thee met gebak gaan gebruiken, voor ik aan de herritage wandeltocht begon van een van de stadsfolders. Via de oudste kerk, naar het oude en nieuwe parlement, langs de oude gebouwen van de universiteiten, een bezoekje aan het South Australia Museum en via het park terug naar de winkelstraat met twee leuke kleine arcades. Natuurlijk moet je wat shoppen, dus met twee nieuwe CD’s (zijn hier spotgoedkoop) en wat boodschapjes, was het ondertussen een uurtje of drie. Aangezien ik om 5 uur naar de voorstelling wilde van Cirque du Soleil, besloot ik terug te gaan naar het hotel om even te relaxen alvorens ik naar het circusterrein zou lopen.
Op het laatste moment aan de kassa kaartjes kopen heeft zo zijn voordeel, want je zit op de tweede rij voor de helft van de prijs (oké zonder de vip hapjes en snapjes, maar toch). De show was supermooi. Het verhaal haalde ik er niet direct uit, maar de kostuums en acts waren super goed, dus zeker weten de moeite waard geweest.
Hoewel ik redelijk op tijd weer terug was in het hotel, sliep ik pas er laat. Ik kwam er achter dat ik de tour de France kon ontvangen, dus heb tot het einde de etappe gekeken waarin Rasmussen zijn bergetappe won. Oeps, bijna 1 uur.

Maandagmorgen was het vroeg op: kwart over zes. Viel toch wel even tegen, maar ja eigen schuld als je tot 1 uur tv kijkt. Ik werd namelijk om kwart voor zeven opgehaald door de gozers van Surf and Sun om naar Kangaroo Island te gaan. Twee dagen op een eiland met de prachtige natuur, stranden en veel dieren. Doordat het winter was, zijn er weinig toeristen/backpakkers in het zuiden van Australië, dus we hadden maar een klein clubje deze twee dagen. (Agnes uit Oostenrijk, Sina en Adrian uit Zwitserland en de twee tourguides Geoff en Travis). Het was ruim anderhalf uur rijden naar de ferry die ons naar KI zou brengen. Met een korte stop bij een dam (prachtig met de opgaande zon, maar nog wel erg koud), zaten we op negen uur op de boot de voor drie kwartier durende overtocht. Echt iets voor Niek, boten, maar niet heus, maar het ging er zowaar rustig aan toe.

Eenmaal veilig op vaste bodem, gingen we met een 4WD op pad (beetje oud barrel en niet al te best voor je rug. Dus kon de hele middag niet bewegen omdat mijn rug op slot schoot: au). Na een stop in het lokale dorp voor morning tea, reden we door naar Prospect Hill voor een super uitzicht over de beide baaien. Helaas moesten we daar wel een treetje of 400 voor omhoog, maar ja. Na een korte geschiedenisles, konden we weer naar beneden, om door te rijden naar ons onderkomen voor de komende 2 dagen. Het was een oude schaapscheerderschuur die was omgebouwd tot een huiskamer met openhaard, keuken en 4 slaapkamertjes. Best gezellig, maar ja golfplaten zijn niet erg isolatieproof, dus het was er steenkoud, maar dat buiten beschouwing gelaten…. Het terrein zelf was mooi tussen de weiden en omgeven door eucalyptusbomen waar de koala’s in grote getalen in zaten. Ze blijven schattig en je zou ze zo mee naar huis nemen.

Na de lunch en koala’s, zijn we weer op pad gegaan naar een zeeleeuwenkolonie bij Seal Bay. Een mannetje leidde ons naar het strand, omdat door het broedseizoen de zeeleeuwen nog wel eens wat gewelddadig konden worden. Er lagen diverse dikke logge zeeleeuwen op het strand en met een zwemactie en wat heen en weer gehop, was er weinig spectaculairs gebeurd, maar ze beesten zelf zijn wel heel erg leuk en een prachtig strand, dus wat wil ik nog meer.
Aansluitend reden we door naar de ‘Little Sahara’ voor een potje sandboarding. Op een soort snowboards of sleetjes kon je de in de duinen naar beneden roetsjen. Erg tof en met een beetje mazzel haal je hoge snelheden (nadeel dat je daarna weer ophoog moet klimmen haha). Het leuke was dat je met zijn tweeën op de sleetjes naar beneden kon, dus dikke pret. Aan het echte staand sandboarden heb ik me niet gewaagd, want ik kon al niet meer op of neer en om nu naar de bus gedragen te moeten worden, ging me wat ver.

Nadat het zonnetje verdwenen was en onze voeten verkleumd van het koude zand, was het tijd om verder te gaan. Een prachtig strand met super mooie uitzichten. Na een potje voetbal (vooral die bal de zee in natuurlijk) en aansluitend een heerlijke strandwandeling, was het puur relaxen en genieten. Omdat de zon al bijna onderging, was het tijd om verder te rijden naar een plaats aan de kust waar de little pinguïns iedere avond aan land komen. Ze blijven schattig die kleine vriendjes.

Verkleumt en wel, kwamen we terug op honk voor een avondmaaltijd. Travis had nog nooit gekookt, dus voor het eerste keer was het best smakelijk. Geoff had ondertussen de openhaard aangemaakt, dus langzaamaan kwam de toko op temperatuur (mits je direct voor het vuur bleef zitten haha). Eenmaal klaar met eten en afwas, deden we nog een korte avondwandeling over het terrein op zoek naar dieren, maar behalve een wegrennende possum en ranzige zoetwaterkreeftjes spotte we niets. (behalve de lokale boer met zijn geweer om kangoeroes neer te schieten, gelukkig zag hij ons niet aan voor hoppende knuffelbeestjes)
De rest van de avond zaten we gezellig rond het openhaardvuur, terwijl de hemelsluizen zich hadden opgegooid. (heel handig met het toilet buiten, brrr en nat!!)
Ik sliep samen met Agnes op de kamer, dus nadat we nog een poos gekletst hadden, was het tegen middernacht toch wel bedtijd.

Om zeven uur werden we gewekt, brrr, wat is dat bed toch lekker warm. Maar de geur van pannenkoeken kwam ons al te gemoed, dus een goede reden om op te staan. Na het ontbijt zijn we weer op pad gegaan, op naar Flinders Chase NP. Gelukkig was de regen opgehouden en scheen zelfs een lekker zonnetje, maar stond er wel een fikse wind, die het deed aanvoelen van rondom het vriespunt. Nadat we een aantal kangoeroes hadden gespot, kwamen we al op tijd aan bij de Remarckable Rocks. Een aparte hoop grote stenen op een rots aan de kust. (Geoff hield een dom verhaal dat de stenen zijn uitgehouwen door een kunstenaar uit Melbourne in de jaren 20 om een nieuwe toeristische trekpleister te creëren. Maar ja wie dat geloofd…) Door de sterke wind, was het een ware challenge om op je benen te blijven staan als je in de verkeerde hoek stond. Het was er supermooi en de kustlijn was werkelijk fantastisch. Je moest alleen uitkijken dat je niet van de rots werd afgegooid door de wind. Je kon gewoon tegen de wind leunen, zonder om te vallen!!

Eenmaal genoeg doorgewaaid gingen we door naar een nieuw stuk aan de kust waar door het geweld van de zee en wind, de kustlijn fenomenaal was en de golven fantastisch mooi kapotsloegen op de kust. Maar naast dit mooie spektakel, lagen er honderden Nieuw Zeelandse zeehonden op de rotsen. Zo schattig! (oké ze stinken enorm, maar ja). Je kon hier gemakkelijk uren blijven genieten. Maar ja dat gaat natuurlijk niet.

Na deze hoogtepunten van de hele trip, reden we terug naar de schaapsschuur voor lunch, om vervolgens langs de noordkust via de diverse stranden terug te gaan richting de ferry.
Het is erg leuk dat ze allemaal kleine verborgen strandjes hebben, maar ook de groene heuvels waren super mooi. (beetje een teletubby landschap). Het eerste strandje waar we stopten kon je alleen bereiken via een brug over een lagune en het tweede strandje was alleen bereikbaar door een kruipdoor sluipdoor route tussen de rotsen door. Alleen bleek het hoog water te zijn, dus stranden we halverwege. Maar dat mag de pret niet drukken.

Na een bak thee in Kingscote reden we door naar de ferry. Daar zag ik als een berg tegenop door de giga golven aan de zuidkant van het eiland, maar de toch was voorbij voor ik er erg in had en met minder hobbels en bobbels dan op de heenweg. Het was ondertussen alweer donker en opnieuw steenkoud. Gelukkig was de bus snel warm en konden we in ruim anderhalf uur terug rijden naar Adelaide. Ik zat gezellig voorin met Geoff te kletsen. Een erg leuke gozer, maar ja begin niets met een tourguide, zelfs niet voor een avontuurtje, want je bent niet de eerste en zeker niet de laatste!.
Om acht uur was ik terug in mijn motelletje en kon ik eindelijk onder een warme douche! Ik was behoorlijk moe, dus sliep al vroeg.

Woensdag had ik nog een laatste dagje in Adelaide. Een relaxt dagje, want Adelaide is erg leuk en compact, maar heel veel is er niet te doen. Ik had nog een paar dingen op mijn lijstje staan, zoals het Immigratiemuseum. Een erg leuk en goed gemaakt museum, maar de helft was dicht vanwege renovatie. Verder staat er op iedere hoek een kerk, dus aan kerken geen gebrek. Om het laatste beetje tijd te doden, heb ik een rondleiding gekregen door de Art Gallery. Schilderijen is niet direct mijn ding, maar het was best interessant. En na koffie en scones, de laatste toeristische dingetjes en een kop thee met de krant in de lobby van het motel, ging om half zeven mijn vliegtuig terug naar Melbourne. Een relaxte vlucht, waar ik de hele tijd met mijn buurman heb zitten kletsen over van alles en nog wat. Om negen uur was ik thuis. In Melbourne was het op zijn minst net zou koud als in Adelaide, dus mijn huis was een ware vrieskist.

Maar we kunnen weer terugkijken op een super leuke tijd in Adelaide en Kangaroo Island!! Zeker de moeite waard voor iedereen die Australië nog op zijn lijstje heeft staan.