Koos Werkeloos

Het is nu officieel, mijn jaartje werken in Melbourne zit erop! Ik had vandaag mijn laatste werkdag. Een raar idee dat ik morgen niet gewoon weer op de tram stap om tien over half zeven, maar het is een feit, ik ben nu Koos Werkeloos!! En het voelt eigenlijk best goed haha.
Maar ja, wat wil je ook met 3 maanden reizen voor de boeg? Ik klaag niet.

De afgelopen weken waren op het werk gezellig. Had de laatste drie weken een nieuwe student aan me gekoppeld –Cindy. Een leuke meid, dus ik had geen klagen. Wel is het altijd nogal vermoeiend, maar dat is omdat je alles moet uitleggen vanaf de start en als zij dingen zelfstandig gaat doen, moet je daar op letten. Al met al erg leuk, mede doordat ze erg leergierig was en iedere keer na een paar dagen met een lijst aan vragen kwam.

Ook voor het eerst eens een goede continuïteit van zorg gehad sinds weken. Een jongetje met een hartafwijking met een nogal complexe sociale problematiek. Beide ouders hadden een verleden met drugsgebruik en waren of nog niet clean of de drugs hadden hun schade met name bij moeder niet ongemerkt achtergelaten. Ze gedroeg zich soms hilarisch, maar met name erg ongepast. Blijkbaar deed ik wel iets goed haha, want ik had al snel de stempel van favorite nurse. (al waren de bijna omhelzingen iets minder geslaagd van mijn kant). Helaas heeft de operatie bij zowel pa als ma ergens iets verkeerd doen afgaan, want vader heeft zichzelf iets te veel heroïne ingespoten en ook moeder is compleet uit d’r pan gegaan. Toch fijn als je op de dag van de OK een ziek jongetje terug krijg en dan met deze problematiek moet omgaan. Vandaag waren ze terug overgeplaatst naar Adelaide en ik werd blijkbaar gezocht door moeder, mijn collega’s hebben dubbel gelegen. Gelukkig was ik te druk in een andere kamer dat ik geen afscheid kon nemen, want zo kon ik mooi de omhelzing en bij behorende zoenen ontduiken. Voor het jongetje heel triest, want hij gaat het heel zwaar krijgen in zijn leventje en zal waarschijnlijk niet meer bij ouders kunnen gaan wonen.

Naast deze verwikkelingen, stond met name de laatste week in het teken van mijn vertrek. Unaniem kreeg ik te horen dat ik niet weg mocht, dus dat doet je toch wel goed. Zelfs het hoofd smeekte bijna, maar ja die ziet natuurlijk dat ze nog iemand minder heeft op de dienstlijst. Voor een groot aantal kwam het als een verrassing dat ik nu al weg ging, maar ja de tijd gaat nu eenmaal sneller dan verwacht.

Vandaag was dan ook officieel mijn laatste dag. Die was op zich erg relaxed, want mijn eigen patientje was het meest tevreden met een leuk filmpje. Dus ik kon mijn collega mooi helpen. Veder had ik Nederlandse koekjes en dropje meegenomen voor bij de koffie. Als verrassing hadden we een afscheidskoffie in de koffiekamer met allerlei lekkers. Uiteindelijk ging is pas tegen vieren de deur uit nadat ik van iedereen afscheid had genomen.
Straks in de kroeg komen een heel stel collega’s een borrel halen, dus dat wordt vast ook gezellig en een Chinese collega heeft voor maandag een lunch georganiseerd bij een Chinees in Chinatown (de Shark Fin Inn, hoe origineel). Dus aan afscheidsfeestjes geen gebrek!! Maar daarover meer de volgende keer.

Naast het afsluiten van mijn werk hier, is er ook het een en ander aan veranderingen onderhevig om in Nederland weer te gaan werken. De kans dat Uterech weer mij statsie wordt, is minder groot van vorig jaar gedacht (al kan wonen daar natuurlijk nog altijd). Na wat heen en weer gemail (met sollicitatiebrief en CV), kwam het er na maand op neer dat er wellicht geen vacature zou zijn in het WKZ in januari. Dus nu zijn we ook verder aan het kijken en hebben we ondertussen officieel gesolliciteerd in het AMC. Zij waren erg enthousiast en op de dag dat ik een dag mee ga lopen in december, heb ik er gelijk mijn sollicitatiegesprek. Ben helemaal in mijn nopjes en nu nog hopen dat we worden aangenomen natuurlijk, maar dat is to be continued.Maar voorlopig blijven we nog even een officiele Koos Werkeloos.

En tot slot is het ook een hoop geregel om de rest georganiseerd te krijgen. Maar dit weekend gaat dat grotendeels lukken. Morgen en zondag komen er mensen om mijn spullen op te halen (dus dat wordt een saaie boel hier). Morgen en zaterdag kan ik dan mijn spullen inpakken. Heb bijna alles al uitgezocht, dus dat moet gaan lukken.
Zondagmiddag ga ik dan naar Dick en Carla, want er is hier niet veel meer te doen en het is hier vaderdag, dus dan is de hele familie paraat. Wel zo gezellig.
Maandag dan mijn Chinese lunch en de maatschappij die mijn dozen komt halen en een ander mannetje die het tapijt komt reinigen. En tot slot lever ik dinsdag de sleutel in, om die avond naar Cairns te vliegen. (aangezien ik daar een week zit, is er tijd genoeg voor een gezellig kaartje hint: Castaway Backpackers - 207 Sheridan St - Cairns - Queensland 4870)
De hele reis is rond en met nog een paar onderkomens te regelen, gaat dat helemaal goed komen. Heb er superveel zin, dus de komende tijd kunnen jullie vast weer wat meer berichtjes verwachten. Valt tenslotte weer wat meer te vertellen.

Oja, bij deze nog wat foto’s van mijn werk en eentje van de laatste brunch met Esther (we waren nog niet helemaal wakker haha)

Nou, dit was mijn laatste mailtje vanuit mijn huisje in Melbourne! Maar het einde van de berichten is nog niet in zicht, dus be prepared! Enne, de email is ook nog altijd geduldig, dus…