Port Macquarie

Mijn een na laatste stop voor Syndey, Port Macquarie. Een relaxte kustplaats. Maar laten we bij het begin beginnen (of waar ik in Byron was gebleven)

Mijn reis vrijdag in de bus was lang, maar op zich niet vervelend. Het was 7 uur naar de Port, maar daarbij hadden we wel een aantal stops voor versnaperingen. Verder maar wat gedut, tijdschriftje gelezen (lukt me nog niet om een heel boek te lezen) en gekletst met mijn buren aan de andere kant van het gangpad. Ook een stel Nederlanders, dus dat geeft toch een band haha. Om vijf uur was ik in Port Macquarie, waar ik werd opgehaald door een man van het hostel (Port Macquarie backpackers, hoe origineel). Een relaxed hostel, niet al te groot. Al zakte ik wel meteen door mijn bed heen. Maar toen dat gefixed was, sliep ie best lekker.
Op veranda sprak ik een poosje met Minnie uit Duitsland alvorens ik eens op pad ging voor wat eten. De supermarkt was nog open voor een toetje en op de hoek een frietje, dus ik overleefde het zo wel weer tot de volgende morgen. De rest van de avond lekker op een zitzak gezeten met mijn boek. Er was nog 2 Nederlandse dames, dus daar nog een poosje mee zitten kletsen. Tegen elven ben ik mijn bedje op gaan zoeken. Sliep wel na twaalven, want een stel was nogal luidruchtig, maar ja dat heb je nu eenmaal.

Zaterdag was ik alweer op tijd wakker, maar pas laat op gang. Op mijn gemakje gedoucht, ontbeten en pas tegen tienen op pad. (ik snap die mensen niet die de hele dag bij het hostel kunnen hangen en niets doen). Besloot naar het centrum te lopen en bij de VVV haalde ik een historische wandeling. Op zich hield ik me er niet helemaal aan, maar had zo wel een leidraad. Na een warme choco bij de Starbucks en een gratis probeersel (groene thee met blauwe bessen frapaccino of zo iets), ben ik aan de wandel gegaan. Het was behoorlijk warm, dus besloot via de kust te beginnen. Er is een soort haven/rivier monding waar allemaal rotsblokken (breakwall) langs het water liggen die allemaal beschilderd zijn door de diverse toeristen. Wel erg grappig. Aan het einde van het pad liep ik via een strand naar een ander wandelpad naar een uitkijkpunt ‘Flagstaf’. Een prachtig uitzicht en daar een poosje op een bankje gezeten met wat drinken en mijn boek. Helaas kwamen er wolken, waardoor de zon verdween, maar ik mag niet klagen qua weer de afgelopen maand. Daarna ben ik doorgelopen via het volgende strand naar een ander wandelpad die uitkwam bij een ander uitkijkpunt. Vanaf daar kon je nog doorlopen naar de vuurtoren, maar ik vond het vanaf daar wel mooi geweest, dus ben terug naar het centrum gelopen. Daar een nieuw boek gekocht (moest nog maar 30 bladzijdes, dus iets nieuws was wel welkom. Had nog wel een boek, maar ik zag een hele goede over een verpleegkundige die met Artsen zonder Grenzen naar Darfur is geweest, en die moest ik toch wel lezen). Ik was toen eerst van plan terug te lopen naar het hostel, maar het was pas twee uur, dus bedacht dat ik nog tijd genoeg had om naar het koala ziekenhuis te lopen. Daar hebben ze iedere dag om drie uur een rondleiding en worden de koala’s gevoerd. Het was nog een aardige tippel, maar ja op zich goed te doen. Ik kwam er het Nederlandse stel weer tegen van de bus, dus dat was wel grappig. Het koalaziekenhuis vangt koala’s op na bosbranden, verkeersongevallen of andere ongelukken en ziektes. Ze hebben er zelfs een IC en een bord waar alle ‘patiënten’ op staan. Wel grappig. Op zich stelde het niet zo heel veel voor, maar ze doen er erg goed werk en de patiënten zijn wel erg schattig. De rondleiding was wel grappig en aan het einde kon je een koala adopteren. Omdat ze zo’n goed werk doen, dacht ik waarom ook niet. Dus heb (voor mijn ouders, maar dat is nog een verrassing, lukt niet echt zo natuurlijk) een lief knuffelbeertje uitgezocht: Bermuda Barb. Ik heb haar/hem voor een jaar geadopteerd en je krijgt een pakketje thuisgestuurd met foto’s, certificaat, verhaaltje, boekje en nieuwsbrief. Dus vond het wel leuk en nog een goed doel ook.
(dus pa en ma, over twee weken ligt er een vlop in de bus met een geadopteerde Koala).
Na de rondleiding was het vier uur, dus toen vond ik het wel welletjes geweest, ook omdat het nog drie kwartier terug lopen was naar het hostel. Daar lekker op de veranda gaan bijkomen met wat drinken. Er zaten nog een paar meiden en die vroegen of ik mee wilde barbecueën die avond. Nou, wel zo gezellig dus waarom niet. Het was bijna zes uur en alle boodschappen moesten natuurlijk nog gedaan worden, maar de goedkope groenteboer zou zo sluiten, dus als een haasje wat spullen gekocht voor een salade. Maar ja toen moesten we ook nog vlees en zo hebben. En wie doen er mee en wie niet, al met al een beetje chaotisch. Helemaal omdat een deel van de club opeens vertrok, zonder bericht. Uiteindelijk besloot ik maar achter te blijven en de sla en komkommer en zo te maken en de rest kon wel boodschappen doen. Het duurde eeuwig voor ze terug kwamen (waren ook nog de belg vergeten. Kreeg een beetje een flash back van Zuid Afrika). Maar ze kwamen terug met vlees, stokbroodjes etc. We waren uiteindelijk met zijn tienen, waarvan 2 Franse meiden, een Chinese jongen en verder allemaal Duitsers. Nadeel van Duitsers is dat ze alleen maar Duits lullen, ook als er mensen bijzitten die geen Duits kletsen. Dus na het eten hadden de Franse meiden en ik het snel bekeken, want er viel geen woord te wisselen met name met de drie Duitse jongens. Dus heerlijk weer op de zitzakken neergeploft met een film en mijn boek.
Het werd al met al best gezellig zo met zijn drieën.

Zondagmorgen was ik om acht uur uit de veren (na een latertje door de herrie van de Duitsers) om in te pakken. Ik had met Elodie (Franse meid) afgesproken om naar het centrum te gaan, omdat er een parade was door de stad een kleine markt. Dus om half tien was ik kant en klaar (tassen kon ik gelukkig in bewaring laten) en liepen we samen naar de stad. Na opnieuw een warme chocomel bij de Starbucks, begon om tien uur de parade. Op zich geen hoogstandje, maar wel zo gezellig. Alle locale verenigingen kwamen langs, wat oude fordjes en dat soort fratsen. Best leuk. De markt stelde niet zo veel voor, dus we besloten terug te lopen. Omdat we langs het nationale park liepen, besloten we daar wat rond te wandelen. Was erg relaxed en a een uurtje hadden we het hele park wel gezien (en moeie voeten haha), dus tegen enen waren we terug in het hostel. We waren eerst van plan om nog naar het strand te gaan, ook samen met het andere Franse meisje Orphelia, maar er kwamen opnieuw wolken, dus de rest van de middag een beetje bij het zwembad gehangen en gezellig gekletst, boekje gelezen en elkaar Franse/Nederlandse zinnetjes geleerd die altijd van pas kunnen komen haha.
Twee Duitse meiden hadden een soort duitse noedels gemaakt van de aardappels die over waren van gisteren, dus ik had nog op de valreep een lekkere snack. Want om kwart voor vijf zette Keith (zelfde man die me ophaalde) me af bij de bus. Mijn laatste ritje met de Greyhound bus. Meteen weer een lekkere lange van 7 uur, waarvan ’s avonds, dus geen mooie uitzichten. Helaas. Maar nog even en we zijn in Sydney. Mijn laatste weekje Australië! Snik, maar ja Nieuw Zeeland is vast ook super!!

Nou, dit was een heel epistel. Ik ga even een dutje doen in de bus. Zal dit morgen op de site zetten.

Liefs en dikke kus