Sydney – deel 1

Ik heb mijn laatste bestemming van Australië bereikt, nog een weekje en dan zeg ik Australië vaarwel. Wel een heel raar idee hoor. Ook wel een beetje treurig, maar ja er komen weer genoeg andere leuke dingen.

Zondagavond zat ik de hele avond in de Greyhound op naar Sydney. We stopten tegen achten ergens om de benen te kunnen strekken en iets te eten. Daar raakte ik aan de praat met een gezellige meid, Henriette. Ze bleek ook uit Nederland te komen, dus de rest van de busrit zaten we naast elkaar en hebben we 4 uur gezellig zitten kletsen. Zij had nog geen hostel, dus uiteindelijk stonden we samen voor de deur van mijn hostel. Het was al na middernacht en we waren zo melig als een deur, dus die arme meid achter de receptie zal wel gedacht hebben. Het hostel zelf is geen hoogstandje (zacht uitgedrukt), maar ik heb een lekker bed en de mensen zijn erg vriendelijk. Een groot deel komt uit China en die zijn super aardig altijd, dus dat maakt veel goed. De badkamers zijn mini, maar wel schoon, de keukentjes zijn ook mini en een waar drama. Klein, het duurt een jaar voordat de electrische plaatjes warm zijn en echt schoon is het ook niet, maar ja. Verder is het ontbijt gratis, thee, koffie, suiker en rijst zijn ook gratis, net als het internet, dus we nemen de rest maar voor lief.

De volgende ochtend, heerlijk geslapen, ben ik maar gaan ontbijten op het dakterras. We hebben een super uitzicht over de stad. Daarna kwam ik Henriette tegen en zijn we samen naar de stad gegaan. Even wat rond gekeken, een tour geboekt voor naar de Blue Mountains voor morgen –dinsdag- en dat soort dingen. Daarna zijn we opgesplitst met de afspraak om samen te eten, want ik had afgesproken om half elf met Jitske (ontmoet in Noosa). Het weer valt wat tegen in Sydney, maar geen regen, dus op zich mogen we nog niet klagen. We zijn de hele ochtend in de botanische tuin geweest, waar je op een punt een prachtig uitzicht hebt over het opera huis en de harbour brigde. Tegen enen begonnen onze maagjes wel te knagen en zijn we naar Darling Harbour gelopen waar een klein Nederlands kraampje zit. We vonden dat we ons wel konden verwennen met kroketten en Nederlandse patat. Echt heerlijk na al die maanden, al lijken ze in de verste verte niet op die in Nederland, maar wel oerlekker.
De rest van de middag hebben we een beetje door de stad gelopen, wat winkeltjes bekeken en ergens een bakkie gaan doen. Ik liep tegen een superleuk rokje aan die ik niet kon laten hangen, maar ja echt praktisch is het niet in mijn rugtas. Maar ja.
Tegen etenstijd zijn we boodschappen gaan doen (wat een hel bij deze supermarkt) en terug naar mijn hostel. Met zijn drieën (Henriette, Jitske en ik) zijn we een bakkie thee gaan doen alvorens we de keuken indoken. Nou ja, we pasten niet alle drie en aangezien er al een iemand stond, was de max bereikt met een van ons. We hadden een rijstprutje op het menu (heel handig met de rijstkokers die ze hier hebben. Water, rijst en ping de rijst is klaar na een half uurtje). Ik besloot te koken en het was een zaakje waar ik veel geduld voor nodig had. Maar een uur later was alles gekookt, gesmoord en klaar om te eten. En het was errug lekker haha. Met thee en koekjes als toetje hadden we een heerlijke maaltijd en keken daarna een film op de tv. Jitske moest alleen op tijd terug want zij moest naar het vliegveld, dus de film hebben we nooit afgekeken, want we besloten haar maar even terug naar de stad te lopen. Hadden wij even een loopje (door de regen helaas) en daarna konden we mooi naar bed.

Dinsdag moest ik vroeg op, want om acht uur werd ik bij een hotel een paar straten verderop verwacht waar een busje me op zou halen voor een dagtocht naar de Blue Mountains. Het was een beetje chaotisch in het begin, want we moesten daarna nog een aantal mensen ophalen in de stad en dat door het spitsuur van de stad is geen strak plan. Het duurde een uur voor we iedereen hadden (en de helft ging uiteindelijk in een andere bus) voor we op pad konden. We hadden maar een klein groepje met 8 mensen, dus dat was wel erg fijn. En op een raar Frans stel na, was iedereen erg gezellig en een leuke praatgrage gids. Helaas hadden we een kleine onderbreking naar onze eerste stop, want een Amerikaans meisje moest spugen en spuugde zichzelf helemaal onder. Gelukkig waren we vlakbij een toilet, dus kon ze zich weer fatsoeneren. Was wel sneu, maar we konden er later wel om lachen en grapjes over maken.
Onze eerste echte geplande stop was bij Glenbrook National Park. Daar hadden we iets minder tijd dan vooraf gepland, maar we konden we even lekker rondlopen samen met de wilde kangoeroes die daar zitten. In de tussentijd was onze thee klaar en konden we een bakkie drinken alvorens we terug de bus ingingen. We reden gelijk door – via de diverse dorpjes – naar onze lunchplek. Een aardig buffet, dus geen klagen. Het weer was heerlijk met een lekker zonnetje, dus toen we aankwamen bij de Three Sisters hadden we een super uitzicht over de bergen. De Three Sisters vielen wel een beetje tegen, ik had ze groter verwacht en iets minder toeristisch maar op zich het uitzicht verder was super.
Vervolgens zijn we doorgereden naar ScenicWorld. We namen daar een treinje (zag er meer uit als een achtbaan in een pretpark) naar beneden. Het is de steilste trein in de wereld met een 52% gradient. Dus we gingen bijna recht naar beneden. Erg grappig, al moest je je wel vasthouden want ik had het idee dat we anders eruit zouden kukelen. Beneden kon je via een boardwalk door het regenwoud lopen. Dus daar konden in een kleine drie kwartier naar de kabelbaan lopen die ons weer omhoog bracht. Een prachtig uitzicht over de bergen, dus een leuk uitje. Jammer genoeg werd het vanaf toen een stuk koeler en de wind maakte het af en toe ronduit koud. Dus bij een volgende stop (Govetts lookout) was het steenkoud. Het uitzicht was wederom prachtig, al was de waterval zo goed als waterloos.
In een klein dorpje stopten we vervolgens, waar een klein snoepwinkeltje zat. Daar hebben ze snoepjes van over de hele wereld. Waaronder een hele variëteit van drop, dus ik moest natuurlijk wat lekkere zoute drop kopen, mmm.
We hadden nog twee stops voor we terug reden richting Sydney, eentje was bij een waterval – helaas ook met weinig water – en een waar onze gids ons een mooi staaltje boemerang gooien liet zien. Het was ondertussen ronduit koud en de zon was ook verdwenen, dus ik was erg blij dat ik mijn jas mee had genomen. In plaats van dat de bus ons terug afzette in het centrum, werden we afgezet bij het Olympisch park om met de boot terug te gaan. Ik moet zeggen dat bij het centrum het wel erg mooi was alle lichtjes, maar verder viel het een beetje tegen. Steenkoud en doordat het donker was, was er de eerste 15 minuten niets te zien. Helaas.
Terug in de stad had ik het koud en had ik honger, dus besloot maar makkelijk fastfood te scoren. Niet goed, maar ik had geen zin om een uur te wachten in het hostel eer het water kookte om wat soep te maken of zo. In het hostel kwam ik Henriette weer tegen en zijn we in de tv kamer geploft om even te kletsen. Daar kwam ik erachter dat er ook gratis draadloos internet was, dus kan ik op mijn laptop internetten. Het duurde ruim een uur voor ik eruit was hoe ik het op mijn computer kreeg, maar nu werkt het, dus dat is wel super.
Tegen elven ben ik naar bed gegaan, toch wel vermoeiend zo’n dagje uit.

Woensdag ben ik eerst wat uit gaan slapen, toch wel lekker een keertje. Daarna eerst op mijn gemakje ontbeten. Een beetje kletsen met een pianist uit China, was wel grappig. Verder wat rustig aan gedaan tot ik tegen elven op pad ging. Ik wilde graag naar de Chinese tuin van de vriendschap. Een klein park geschonken door de Chinese gemeenschap aan Sydney met allemaal kleine tempeltjes, watervalletjes enzovoorts. Een rustig plekje temidden van de drukke Darling Harbour. Na een half uur had ik het uitgebreid bekeken en ben ik doorgelopen naar het Powenhouse Museum. Daar was een tentoonstelling over het leven van Diana. Wilde daar toch wel graag heen en het was best wel interessant. Het was megadruk, dus dat was een nadeel, maar het was toch wel geslaagd. Ze hadden de bruidsjurk en ook allemaal kaartjes, briefjes enzovoorts. Wel grappig was een kerstkaartje van Charles aan Diana het jaar voor hun trouwen. Een standaard ding die iedereen van het koningshuis stuurde met alleen Dear Diana erboven en dan de standaard gedrukte tekst ondertekend met liefs van je favoriete tapdans partner, Charles. Beetje tegenvaller en alles behalve romantisch.
De rest van het museum is meer gericht op wetenschap, dus ook best interessant.
Met de monorail ben ik toen weer terug naar de stad gegaan om ergens wat te gaan drinken en wat te eten. De rest van de middag ben ik wat winkeltjes gaan kijken en toen langzaam terug naar het hostel. Daar lekker gaan douchen en wat gestruind op het internet. (toch wel handig zo wireless haha) Tegen half zeven was ik (in mijn leuke nieuwe rokje) klaar om terug naar de stad te lopen, waar ik had afgesproken met Christophe voor diner. Hij wist een lekkere thai (het duurde een poos voor we hem hadden gevonden), maar die had een half uur wachttijd. Dus uiteindelijk zijn we bij de haven beland en hebben we heerlijk gegeten bij een leuk tentje uitkijkend over de haven. (werd wel een beetje fris op het einde, maar ja ik had ook alleen een t-shirtje aan). Het werd een erg gezellig avondje met een jaloerse Christophe op mijn reisplannen. Na het eten zijn we langzaam terug gelopen naar de stad waar we afscheid namen. Het was tegen half elf en hij moest nog bijna drie kwartier met de bus. Maar hij nodigde me uit om morgen mee naar de Japanner te gaan samen met hem en 3 vrienden, waaronder Ian en Philippe die ik in Brisbane had ontmoet. Dus dat is wel gezellig.

Al met al is het super gezellig hier in Sydney, gelukkig heb ik nog een dagen, met leuke en gezellige dingen in het vooruitschiet.