Sydney - deel 2 (tot ziens Australie)

Dit wordt mijn allerlaatste stukje vanuit Australië! Na bijna 14 maanden zit mijn Australische avontuur erop. Een heel erg raar idee en toch wel treurig. Want ik heb het super gehad en geen seconde spijt dat ik vorig jaar de knoop heb doorgehakt te gaan. Gelukkig gaan we nog niet meteen naar huis en heb ik nog 7 weken te gaan voor ik weer voet op Nederlandse bodem zet.

Maar voorlopig zit ik nog een paar dagen in Sydney en geniet ik er nog maar even van!!
Donderdag was ik ook wat traag op gang, maar daar hebben we vakantie voor niet waar? In de ochtend moest ik ook wat dingetjes regelen, dus dat eerst maar gedaan na het ontbijt. Na een uitgebreid bezoekje bij de bank (rekening sluiten en geld overboeken naar mijn NL rekening was niet zo simpel. Ja mevrouw er is een kans dat het niet aankomt en dan krijgen wij het terug en is uw rekening er niet meer. Ja dat helpt. Of ik het niet zo mee wilde nemen, ja lekker 5000 euro handje contantje. Nee dus. Nu een cheque gekregen en die aangetekend verstuurd naar Nederland. Dus fingers crossed dat het goed gaat)
Daarna geprobeerd om een internationale simkaart te krijgen bij mijn provider, maar dat kon ook niet, kan ik pas doen in Nieuw Zeeland. Dus er schoot het niet op. Via een paar omwegen kwam ik uiteindelijk terecht op Martins Place, waar ik tegen een heerlijke chocoladewinkel aan liep. Ze hebben er ook een op de Harbour en volgens Chris moest ik daar heen. Dus toen ik er nu tegen aanliep kon ik de verleiding niet weerstaan. Alleen is de toko nogal duur. Een gebakje koste 10 dollar (6 euro) en dat vond ik toch wel wat gortig. Dus ik ben maar voor een goedkopere versie gegaan en een bakkie thee. Errug lekker moet ik zeggen. (mag ook wel voor die prijs haha). Daarna ben ik via een kort bezoekje aan St Mary’s Cathedraal terug gelopen naar het hostel. Daar mijn spullen gepakt voor een middagje in het park. Het was super heerlijk weer, dus moest het er maar even van nemen. Dus met boek, handdoek en wat lekkers ben ik heerlijk in Hydepark neergestreken. Tegen drieën belde Henriette of ik zin had mee naar Paddy’s market te gaan (grote markt met allemaal toeristische meuk – a la Victoria Market in Melbourne). Er kwamen dikke wolken aan, dus dat was wel een leuk idee. Daar wat laatste kleine dingetjes gekocht en gewoon wat lekker gestruind. Tegen half zes waren we terug in het hostel. Waar ik nog moest opschieten om tegen half zeven terug in de stad te zijn (20 min lopen vanaf hier) waar ik had afgesproken voor het etentje bij de Japanner. Christophe pikte me op bij het station waarna we doorliepen naar de Japanner. Daar zouden Ian, Philippe en Benjamin heen komen. Het werd een erg gezellige avond. Ian en Philippe kende ik natuurlijk al, dus dat was gezellig bijkletsen en Ben was ook een hele aardige en gezellige gozer, dus al met al erg gezellig. En het eten was ook erg lekker. Had nog nooit Japans gegeten (en die rouwe vis hoef ik nog steeds niet) maar de Teriyaki en Tempura waren erg lekker. Toen we de toko weer uitliepen tegen half tien, kwam het met bakken uit de hemel. Ik zag mijn geest al dwalen met 20 minuten te lopen. Maar toen boden Ian, Philippe en Ben me een lift aan (die moesten nog 2 uur rijden) dus dat kon ik natuurlijk niet weigeren. Dus afscheid genomen van Chris en ik werd luxe afgezet voor het hostel. Jippie!

Vrijdag begon wederom erg relaxed. Wel moest er hoognodig gewassen worden, dus voor het ontbijt zaten mijn spulletjes al in de wasmachine. Tegen elven was alles droog en weggewerkt, dus haalde ik Henriette op, om op pad te gaan. Via het postkantoor (om de dingen op te sturen die ik toch niet meer nodig heb hier in Australië) zijn we doorgelopen naar Circular Quay voor de ferry naar Manly. Het weer zag er eerst niet echt florissant uit, waardoor we bijna niet gingen, maar we kregen onderweg naar de ferry toch wat zonnestralen, dus we gingen toch. Manly is net als het beroemde Bondi een badplaats waar je lekker kan relaxen aan het strand. We besloten buiten te gaan zitten op de boeg, maar het was steenkoud (en ik had geen vestje of jas mee, brrr) dus zijn we maar binnen gaan zitten. Na een half uurtje kwamen we aan bij Manly en via de winkelstraat kwamen we bij het strand aan. Het was ondertussen grijs, grauw en steenkoud van de gure wind, dus gingen we eerst maar eens ergens een tentje in voor wat te lunchen. Goede timing, want binnen 10 minuten kwam het er lichtelijk uitzetten qua regen. Dus ons dagje strand is letterlijk in het water gevallen. We zijn verder maar via de diverse surfwinkeltjes terug naar de ferry gelopen (helaas was de mode niet je van het, anders had ik zeker een warme trui gekocht). We wilden eerst met de bus terug, maar die deed er anderhalf uur over met overstappen en al, dus toen toch maar de ferry terug. Nu was het zelf binnen koud en mijn strandlaken deed mooi dienst om mij een beetje warm te houden. Ik liep voor paal, maar vond het allemaal wel prima en het was in ieder geval nog enigszins warm. Terug in het hostel was het ondertussen 5 uur geweest en hebben we lekker soep gegeten. (de kookacties hebben we opgegeven). Na het eten liep ik samen met Henriette dichting de stad, zodat ik even (in de kou, ondanks een warme douche en warme kleren) kon bellen. De rest van de avond lekker relaxed in het hostel. Raakte aan de praat met een Duitse gozer David met een warm bakkie thee. Die zei dat ik op het dakterras moest kijken. Was er al wel overdag geweest voor het prachtige uitzicht, maar nu met alle lichtjes was het nog veel mooier. Alleen was het mij veel te koud, dus ging op tijd weer naar binnen. Dus toen nog wat gelezen en lekker in bed wat tv gekeken. (voordeel van gratis wireless internet, je kan vanuit je bed online tv kijken)

Gisteren was dan mijn allerlaatste dagje in Sydney en überhaupt in Australië. En het weer was me nu goed gezind, want het zonnetje scheen heerlijk. Tegen half elf gingen Henriette ik op pad via de stad naar een festival in een van de wijken in Sydney (Surrey Hills). Op zich niet hoogstaand, maar wel gezellig met allemaal kraampjes, bandjes en zo. David kwam een kwartiertje later ook net als Alexander die Henriette eerder tijdens haar reis had ontmoet, dus samen met twee Duitsers gingen we verder op pad. Beetje kraampjes kijken. Stelde op zich niet zo heel veel voor en op het standje van Artsen zonder Grenzen waar ik even heb staan kletsen, werden ze niet veel wijzer van mij. Tegen enen zijn we weer weg gegaan en hebben we met zijn vieren lekker op een terrasje gezeten bij de Starbucks. Toen het zonnetje achter een flat verdween, zijn we doorgelopen naar de Rocks waar we heerlijk in het park hebben gezeten tot een uurtje of vier. Toen werd het voor mij tijd om terug te lopen naar het hostel om alvast een het een en ander in te pakken, zodat ik niet om vijf uur op hoefde te staan vandaag. Om mijn laatste avond een beetje een feestelijk tintje te geven, zijn Henriette en ik uit eten geweest (met een gratis couponnetje voor eten als je een drankje koopt) Je moest niet hongerig zijn, want het portie was wat karig. Wel lekker, maar voor mij zelfs te weinig. Maar ja, een goede reden om bij de bios wat lekker te halen. Deze week was hier de film ‘dead at the funeral’ in premiere gegaan. Weet niet of ie draait in Nederland, maar als je wilt lachen bij een film, moet je zeker daar heen gaan. Het hele verhaal draait om de dag van de begrafenis van een vader en het begint al dat het verkeerde lijk wordt bezorgd. En van daar gaat het van kwaad tot erger. Echt hilarisch, de tranen biggelden over mijn wangen van het lachen en heb nog spierpijn in mijn buik. Terug in het hostel nog een bakkie gedronken en toen lekker mijn mandje in. Mijn wekker ging tenslotte alweer om zes uur.

Vandaag was het dus vroeg op staan omdat ik om kwart voor zeven door het busje werd opgehaald voor het vliegveld. Dus dat was op tijd op om de laatste dingetjes in te pakken, te ontbijten enzovoorts. Henriette was heel lief opgestaan om me uit te zwaaien. Een heel lief gebaar om zo vaarwel te zeggen tegen het prachtige Australië.
Bijna 14 hele maanden was dit mijn thuis en het blijft een raar idee dat ik nu terug kom naar Nederland (oke nog effies een paar weekjes geduld). Ik zal die rare Aussies missen met hun platte accent en Aussie ‘slang’. Geen G’day mate en No worries meer. Niet meer op zondag (of welke dag dan ook) uit voor ontbijt in de stad of al dat mooie weer. Tja, het is wat melancholisch, maar aan de andere kant is het ook wel weer fijn om naar Nederland terug te keren, al is het alleen maar voor een lekkere boterham met kaas, een oerhollandse kroket, stoofpeertjes, een donkere kerst en de gezelligheid. Oja, natuurlijk ook om jullie allemaal weer te zien :). Maar eerst naar Nieuw Zeeland. Kiwi-land here I come!!