Auckland

Hier zijn we dan in het prachtige Nieuw Zeeland – of in ieder geval dat zegt iedereen, dus ik ga er vanuit dat het ook zo is. Maar zelfs vanuit het vliegveld was het uitzicht al prachtig met groene bergen, kleine eilandjes enzo.

Mijn dag van vertrek uit the Oz begon al vroeg met de shuttle van kwart voor zeven. Ik was dan ook al mooi op tijd op het vliegveld. En blijkbaar is Aerolineas Argentinas een van de meest bevrachte vluchten, want het was niet te geloven wat mensen allemaal meenmenen. Koffers zo groot, waar ze zelf in pasten! (en maar bijbetalen vanwege het overgewicht). Ik stond na een kwartiertje bij de incheckbalie, moesten ze mijn vervolgticket hebben. Ja die had ik natuurlijk niet uitgeprint. Dus op naar de balie van Air Nieuw Zeeland voor een printje en daarna terug in de rij. Ondertussen een half uur verder, maar uiteindelijk ingecheckt en wel en ook nog een raamplaatsje. Dus toen door de douane (een nieuwe stempel) en door de beveiliging. Ik had toen nog een kwartiertje om winkeltjes te kijken, want ik moest al een uur van te voren bij de gate zijn. Dus van mijn laatste dollars nog wat lekker gekocht voor onderweg en wat roddels om te lezen. Daarna op naar de gate. Maar ja alles wat we deden, niet boarden. Het vliegtuig stond er al toen ik aankwam, maar we liepen vertraging op omdat ze nog moesten schoonmaken en tanken. Beetje vreemd, maar ja. Uiteindelijk gingen we een kwartier na onze officiële vertrektijd dan toch echt aan boord. Een simpel vliegtuig (helaas geen leuk entertainment schermpje), maar wel met een riante beenruimte. Kon zelf langs mijn buurvrouw zonder dat ze op hoefde te staan! Uiteindelijk hadden we bijna een uur vertraging en met drie uur tijdsverschil, kwam ik pas om half vijf lokale tijd aan in Nieuw Zeeland. Dus een hele dag voorbij, zonder iets gedaan te hebben. De douane ging supersnel en ik mocht ook doorlopen bij de quarantaine (de voedselpolitie, nog strenger dan Australië naar het schijnt), dus binnen no time had ik mijn tas en kon ik met de shuttle naar mijn onderkomen voor de komende 5 nachten. Een schoon, ietwat steriel (maar wel een gezellig kamertje) guesthouse op een steile heuvel niet te ver van het centrum. Omdat het ondertussen bijna zes uur was, ben ik gelijk maar even boodschappen gaan doen. Achteraf niet zo’n strak plan, want ik had de keuken niet gezien en het blijkt dus dat we geen kookplaten hebben. Dus ik heb leuk boodschappen gedaan om te koken en dat hield dus op. Wel eindelijk lekkere schenkbare yoghurt gevonden, dus het werd uiteindelijk brood met yoghurt toe. Beetje balen was het wel, maar ja wat doe je eraan? Er was niemand verder in de gezamenlijke ruimte, dus besloot maar op mijn kamer me te vermaken. Het was wel nogal koud, dus een warme douche deed wonderen. Verder een beetje lezen, wat computeren, mijn laatste verhaal van Sydney tikken en online zetten en een dvd-tje gekeken. Door het tijdsverschil was ik natuurlijk nog niet echt moe, zelfs niet om middernacht, maar ben toch redelijk op tijd in slaap gevalen. (half een of zo, dus half tien Australische tijd, niet slecht vond ik)

Maandagmorgen was ik om acht uur wakker. Dus beneden gaan ontbijten. Daarna op mijn gemakje me spulletjes vergaard en bedacht wat ik wilde. Tegen tienen was ik op pad, maar liep blijkbaar nogal verdwaald rond (heb een driewerf hopeloos kaartje van de stad), dus een meneer schoot te hulp en liep met me mee richting de stad omdat hij daar ook heen moest. Na 10 minuutjes was ik in de hoofdstraat met winkeltjes, waar ik eerst op jacht ben gegaan naar een internationale simkaart. (heb er nu een gevonden, doet ie het niet op mijn mobiel omdat er een simlock op zit, dus morgen maar even terug) en verder ben ik maar gewoon gaan wandelen door langs de winkeltjes richting de haven. Het was daar koud en ik waaide bijkant uit mijn hemd. (nogal een verschil met Australië, tien graden kouder, nat en windkracht veel). In de haven was verder niet veel, behalve de vvv voor wat info. Daarna ben ik doorgelopen naar de Skytower. Een euromast maar dan de hoogste van het zuidelijk halfrond. Nieuw Zeeland is – zoals bekend – een waar daredevil paradijs, dus je kon je te pletter laten vallen van de toren (192 meter vrije val), maar dat ging me toch iets te ver en te kostbaar. 1 minuut pret voor bijna 200 dollar is toch wat overdreven vond ik. Het uitzicht was prachtig vanaf het observatie en de iets hoger gelegen skydeck. Je zag de diverse kleine eilandjes, vulkanen en de hele stad. Daarna bij het restaurantje een bakkie thee gedronken met een soort koek (aanbieding, he die kan je niet weigeren) alvorens ik weer naar beneden ging. Daar ben ik in de gratis bus gestapt, want ik wilde graag naar het Auckland museum. Maar de bus was laat en bleek in de verste verte er niet te stoppen, dus aangezien ik toch al te laat was voor de Maori-voorstelling, bleef ik maar in de bus zitten tot we terug waren bij het stadhuis. Daar begon het te regenen, dus bij de Starbucks maar even gaan schuilen met mijn boek en een nieuw bakkie. Daarna langs de winkeltjes langzaam terug naar mijn hostel. Zocht nog iets warms, maar kon niets leuks vinden, dus dat wordt maar een andere keer of hopen op mooi weer. Via de supermarkt – moet toch iets eten ’s avonds, dus nu maar soep voor in de magnetron en snijworst voor op een pistoletje – kwam ik terug in het hostel. Ik was nog niet koud binnen of het brandalarm ging af. Dus dat werd allemaal evacueren naar buiten (in de regen) tot de brandweer kwam. 4 dikke brandweerwagens kwamen de straat in rijden en natuurlijk was er niets aan de hand. Dus na 20 minuutjes konden we weer naar binnen. Toen maar gelijk naar de loungezaal om met een bakkie thee op te warmen bij de openhaard en mijn soepje opgewarmd. Raakte nog een poosje aan de praat met een wat ouders echtpaar, maar die man was nogal doof en verward, dus veel schoot ik er niet mee op.
De rest van de avond lekker in mijn boek gelezen en een bakkie thee gedaan bij de warme openhaard en in bed nog een aflevering van Friends gekeken voor ik lekker ging slapen.

Hoewel ik al op tijd wakker was door luidruchtige vroege vogels op de gang, had ik nog geen zin om op te staan dinsdag. Heb wat last van mijn keel, dus hopelijk gaat dat niet doorzetten. Gelukkig hebben we nog wat dropjes! (hopelijk hebben mijn groepsgenoten grote voorraden mee:)) Na het ontbijt eerst maar even met Hillegom gebeld om een teken van leven van me te laten horen. En daarna mijn spulletjes vergaard om op pad te gaan. Had besloten om het redelijk rustig aan de te doen de komende dagen, dus in de stad kocht ik een kaartje voor de Hop-on/hop-off bus gekocht (en met een leuk bonnetje mag ik voor de zelfde prijs morgen nog een dag op pad). De eerste stop voor mij was bij Kelly Tarlton, een soort aquarium maar dan grotendeels in het teken van Antarctica. Het ontstaan, hoe het eruit ziet, hoe het leven daar is, wat er leeft, de onderzoeksbasis en natuurlijk een stukje geschiedenis. Best interessant. Ook kon je met een soort eftelingkarretje langs de pinguïns die daar hun (ijskoude) verblijf hadden. Hele mooie statige beestjes, met name diegene met hun gele wangen. In een grote tank waren grote stingrays (soort roggen waarmee Steve Irwin om het leven is gekomen) die werden gevoerd. Die beesten zijn mega en spetterden er flink op los. De rest was relatief oninteressant, want dat leek op alle andere aquaria met tropische vissen, koraal en een tunnel waar je haaien en zo kon zien zwemmen. Ik was net op tijd voor de bus (gaat ieder half uur), dus kon mooi door naar het Auckland Museum. Daar was ik precies op tijd voor een voorstelling van Maori’s. Er werd wat gedanst, gezongen enzovoorts. Best grappig, niet hoogstaand maar toch. De rest van het museum heeft een grote expositie over het leven van de Maori’s, maar ook van de andere eilanden in de pacific. Maar ook over de geschiedenis van Nieuw Zeeland, de natuur enzovoorts. Het grappige was dat ik in een uur tijd 6 keer tegen de zelfde man van het museum aanliep, dus iedere keer een nieuw praatje. Erg grappig. Ook nu was ik weer precies op tijd bij de halte voor de bus. Dit keer ging ik maar een stop verder naar Pernell village. Een straatje met oude huisjes en veel kleine winkeltjes en eettentjes. Het was al bij tweeën, dus hoog tijd voor lunch. (helemaal omdat we niet kunnen koken, een goede reden voor iets warms). En om even over half drie kon ik mooi weer met de bus mee naar Victoria Park Markets. Viel een beetje tegen, had een markt a la Melbourne en Sydney gedacht, maar dit waren alleen een paar winkeltjes (veel was dicht of oninteressant) dus binnen het half uur was ik terug bij de halte om terug te keren bij de plaats waar ik begonnen was. Daar kon ik mooi nog even terug naar de telefoonwinkel. Nee, ze konden het niet ontlocken, maar een winkeltje verderop wel. Ja, kostte het 45 dollar om het lock op te heffen. Dus ik terug naar de winkel om mijn pakketje maar weer in te leveren. Ga wel zonder bereikbaarheid verder. Terug in het hostel ben ik met mijn laptop richting de supermarkt gegaan, omdat je daar bij de koffietent gratis kan internetten als je een bakkie doet. Nou prima, onder het genot van een (veel te sterke) pot thee, kon ik mooi even internetten. Moest op zoek naar accommodatie in Tonga (heb wat leuks gevonden, nu hopen dat ze plek hebben) en ben online even op zoek gegaan voor ontlocken. Nou, niet gelukt, dus het houdt bij deze op. Terug in het hostel bij de openhaard met het zelfde stel van gisteren wat gekletst onder het genot van mijn broodjes en yoghurt. De rest van de avond mijn boek gelezen (kan hem nu bijna niet neerleggen) bij de openhaard en op tijd richting mijn mandje. De gemeenschappelijke ruimte is na zeven uur, uiterlijk ach, uitgestorven, dus veel is er hier niet te beleven. Nou ja, lekker rustig.

Op woensdag – waar blijft de tijd – wilde ik wat uitslapen, want ik sliep toch later dan gepland en met mijn zere keel leek me dat wel een goed idee. Was de housekeeping al om half negen op alle deuren aan het kloppen. Dus toen maar douchen en naar het ontbijt. Raakte aan de praat met twee zussen uit Bendigo (2 uur rijden van Melbourne) die me later die dag met een briefje op mijn kamer me uitnodigden om ’s avonds in de stad uit te gaan.
Ik moest door al het geklets nog opschieten om de bus van tien uur te halen in de stad. Er was vandaag een cruiseschip aangemeerd in de haven. (met andere woorden de stad is overspoeld met grijze duiven die in 1 dag zoveel mogelijk van Auckland willen zien en natuurlijk shoppen). Dus in tegenstelling tot de lege bussen van gisteren, was de bus nu gevuld met al het volk van de boot. Had gelukkig nog wel een plekje. Ik ben meteen door gegaan naar het museum, waar je over kon stappen voor een ander rondje. Daar had ik nog net het allerlaatste plekje op de achterbank. (toeristen!!) Mijn eerste stop was bij Mount Eden, de hoogste berg rondom Auckland (oude vulkaan) met een prachtig uitzicht over Auckland en omgeving. Ik was eerst van plan te blijven voor een uurtje en dan de eerste bus weer verder te nemen, maar het waaide enorm en grijze wolken waren onderweg, dus ik keek even rond, nam wat foto’s en hopte maar weer terug in de bus. Bij de volgende stop ben ik wederom uitgestapt voor het winkelcentrum. Besloot dat ik toch wel wat warme shirtjes gekort kwam, dus uiteindelijk vond ik er twee in de uitverkoop. Eentje met korte mauwen en eentje met lange. En verder zien we het wel. Nadat ik ergens ben gaan lunchen, had ik om kwart over twee de bus weer terug richting de stad. Zat nu mooi voorin en kon zo wat kletsen met de man naast mij (enige die niet van de boot was) en de chauffeur. Terug in de stad de berg weer op terug naar mijn plekje. Wilde nog even een wasje draaien, blijkt dat je de was in moet leveren en dan krijg je het morgen weer terug. Dus voor niets zo vroeg terug (vier uur), maar ja. Nu lekker een bakkie thee gedaan en even gerelaxed. Tegen zevenen ben ik terug gelopen naar de stad naar de plek waar ik Sharon en Myra zou ontmoeten (had besloten toch maar te gaan). De bar waar we hadden afgesproken was niet echt interessant. Met name 20 jarige aziatische studentjes, dus na een drankje had ik het er wel gezien. Myra was laat, dus toen ze er eindelijk was, zijn we doorgelopen naar de Ierse pub voor een barmaaltijd. De barman was wel grappig met zijn Ierse accent. Hij kon wat Nederlands (Jezus, wat een kut weer) En het grappigste was nog dat hij bijna een jaar in Hillegom had gewoond en gewerkt. De eerste buitenlander die Hillegom kent en er zelfs ook nog had gewoond. Erg grappig. Na het eten goot het enorm, dus namen we en taxi terug naar het hostel. Daar zat de Amerikaanse man te kletsen met een Israëlische gozer. (over goodlooking gesproken), dus ben maar erbij gaan zitten omdat het nog wel wat vroeg was om naar bed te gaan. Dus dat was wel even gezellig.
Mijn laatste dagje Auckland begon met regen, dus ik was pas laat op pad. Besloot de ferry te nemen naar Devenport. Dat ligt aan de andere kant van de rivier en is bekend om zijn twee heuvels – oude vulkanen met een mooi uitzicht over Auckland – en zijn oude houten huisjes. Ik moest een half uurtje wachten op de ferry, omdat ik de vorige net had gemist, maar raakte aan de praat met een gozer uit Frankrijk, dus dat maakte het wachten een stuk gezelliger. De tocht was maar 12 minuutjes en ik had nog 3 kwartier de tijd om rond te kijken, want ik had een uur durende tour geboekt met een busje. (door de vele regen zag ik het niet zitten om me nat te laten regenen tijdens het beklimmen van de heuvels). Dus had een rondje gelopen en langs de chocoladewinkel geweest voor ik mee kon met het busje. Op zich geen hoogstaand gebeuren, maar die man wist veel te vertellen over Devenport. De helft stapte uit om ergens te lunchen, dus we waren maar met zijn drieën de rest van de rit en kon leuk voorin zitten. Met name het uitzicht van Mount Victoria was erg mooi. En ook alle leuke houten huisjes waren schattig. Helaas hielden we het niet droog tijdens een bezoekje aan het strand, maar ach. Terug in het centrum ben ik de winkeltjes gaan bekijken en ergens thee gaan drinken alvorens ik de ferry weer terug nam. Ben toen maar terug gelopen naar het hostel en lekker rustig aan gedaan. Mogen begint de tour, dus nu nog even lekker relaxed.

Nou, dit was het hele verhaal over Auckland, ben benieuwd hoe de rest van Nieuw Zeeland zal zijn, maar daar horen jullie snel meer over.