Wanaka en Queenstown

Kia Ora
Ofwel, hallo allemaal in het Maori.
Na mijn heli-avontuur werden we de laatste morgen in Fox wakker met een prachtig uitzicht vanuit ons huisje op de bergketens van Fox en Cook, zonder wolken: prachtig! Dat was even leuk wakker worden. Maar ja, we moesten weer op pad, dit keer door naar Wanaka, dus moesten we het uitzicht waarwel zeggen.
Om negen uur gingen we weer op pad, maar na 5 minuten stonden we al ruim een kwartier stil omdat ze aan de brug aan het werk waren en we er dus niet doorkonden. Schoot lekker op:).
Maar eenmaal verder op pad hadden we een prachtige route door het regenwoud. Na een uurtje stopten we voor een kop koffie bij een zalmkwekerij. (sneu, veel te kleine bassins voor veel te veel vissen). Eenmaal terug in de bus reden we door via de kust naar een stukje strand waar we een halfuurtje konden genieten van het prachtige strand/duin en de zon. Aangezien het met mijn knie stukken beter gaat, ben ik een kort wandelingetje gaan doen en toen lekker aan het stand gaan zitten. Heerlijk, mits je niet opgegeten wordt door de zandvliegen, want dat zijn venijnige kleine zwarte beestjes, die je graag prikken.
Na deze korte onderbreking, reden we via het bergmassief (prachtig mooi, helemaal de uitzichten met de besneeuwde bergtoppen) via een paar fotostops door naar een klein knijpje voor de lunch. Daar waren veel velden met schapen dus na mijn melkje en broodje ben ik even aan de wandel gegaan om de schaapjes te kijken, want ze hebben allemaal hele lieve lammetjes. Je zou er zo een meenemen, maar ja het geeft nogal een zooitje en ze worden zo groot. Dus heb ik maar een souvenir ervan gekocht, die gaat wat makkelijker mee.
Vanaf onze lunchplek (wren er pas tegen tweeën) reden via Lake Wanaka en Lake Wahea door naar onze eindbestemming Wanaka. De meren met hun bergen als achtergrond zijn prachtig, helemaal als het zonnetje er heerlijk schijnt, ware kalenderplaatjes.
In Wanaka zitten we in een hotel, dus weer eens wat anders na onze huisjes en motelletjes. Na een kopje thee ben ik eerst eens op onderzoek uitgegaan en belandde via het meer bij de VVV. Daar een excursie voor de volgende dag geboekt: een twee uur durende paardrijdtocht door het landschap en verder door het dorp gestruind.
Terug in het hotel kwam ik Jan tegen en met hem plannen gemaakt voor het eten, samen met Harma en Peter. Tegen half zeven zijn we op pad gegaan en kwamen we bij een leuke kroeg annex eetcafe uit, waar we heerlijk hebben gegeten. Terug in het hotel in de lobby de rest van de avond gekaart met zijn zessen (Sven en Grietje deden ook mee), dus al met al weer een gezellig avondje.

Na een wat mindere nachtrust door een snurkende Grietje, was het om kwart voor acht gedaan met de nachtrust. (maar kreeg wel thee op bed:)). Het werd een rustig ochtendje met een broodje, wat internetactivitieten, een rondje dorp met een bakkie ergens en toen een relaxte lunch op de kamer, alvorens ik om kwart voor een werd opgehaald door Debby van de paardenranch. Deze lag bijna 30km uit de stad, dus het was nog een stukje rijden voor ik er was. Eenmaal daar bleek dat er nog twee meiden meereden en met twee stuks begeleiding, dus met zijn vijven gingen we op pad. Ik had een ietwat op leeftijd zijnde Appalosa paard: Watty (of wel Watje arme ziel), maar wel een dotje die er nog best tempo in had. In twee en een half uur reden we door het prachtige berglandschap, waarvan de hoogste bergen nog sneeuw hadden. Omdat we zo hoog reden (bijna 1000m) was het af en toe best fris, met name met de koude wind. Mijn knie hield het ook prima, tot het laatste half uur, want toen was mijn hele lijf het wel zat. (had een western zadel en die zitten niet zo lekker, dus heb nu overal spierpijn heel fijn). Maar een heerlijke rit met af en toe wat draf en galop, super dus.
Tegen vieren was ik weer terug in het hotel, waar ik eerst maar eens heerlijk in bad ben geweest. En om ook van de paardenlucht af te komen in mijn kleding, ook maar een wasje gedaan. Ik was mooi op tijd klaar voor het eten. Toen ik het hotel uitliep, liep ik Huib en Peter tegen het lijf, dus samen met Huib en Peter ben ik bij een sjieke tent wezen eten. (ze zullen we gedacht hebben, want ik liep in een joggingbroek, Huib in een korte en Peter in een afritsbroek) Een heerlijke steak, dus al met al was het alles meer dan waard.
Terug in het hotel nog even een poosje in de lobby gezeten voor ik naar mijn mandje ben vertrokken. Slapen werd het nog even niet door de herrie buiten, maar ach.

Zondagmorgen vertrokken we om negen uur richting ‘thrilling’ Queenstown, maar aangezien het maar iets meer dan een uurtje rijden is, gingen we eerst naar Puzzling World. Daar hebben ze een groot doolhof met trappen, dus het is een lastig parket. We moesten de vier torens bereiken alvorens we naar de finish mochten. Het was echt super leuk, want je bleef tegen elkaar aanlopen. Winnen heb ik het niet gedaan, maar het was wel leuk. Binnen waren nog een aantal illusiekamers, waaronder eentje waar allemaal gezichten waren van bekende mensen (mandela, moeder theresa, einstein) en als je langsliep, leek het net of de gezichten je volgden. En een kamer waar je compleet bedrogen werd, omdat hij in een hoek stond. Heel apart, helemaal omdat je zelf een beetje misselijk ervan werd.
Terug in de centrale hal hadden we nog een half uurtje de tijd om de leuke logische puzzels te doen, al met al een hele leuke ervaring (terwijl we van te voren onze twijfels wel hadden).
Vanuit daar reden we over de hoogste openbare weg van Nieuw Zeeland door naar Queenstown – ook lekker bochtig, maar ik zat voorin dus had een super uitzicht.
Omdat we toch pas laat onze kamers opkonden, zijn we een poosje gaan kijken bij het bungyjumpen. Niemand die er sprong van onze groep, maar de prijs was ook wel erg hoog.
Voor de lunch reden we door naar Arrowtown. Een heel schattig dorpje dat veelal het zelfde is gebleven sinds de goudkoortstijd. Heerlijk ergens wat gegeten en toen wat winkeltjes gekeken (en drop gekocht). Tegen drieën waren we in Queenstown, waar we eerst zijn gestopt bij een boekingsstation voor alle activiteiten die je wilde doen. Roy is daar helemaal in zijn element, want hij heeft een programma waar je u tegen zegt. Ik heb het wat meer bescheiden gehouden met een flightsimulator voor die middag en voor de hele vrije dag in Queenstown een Canyoning tour (klimmen, klauteren, glijden, abseilen en zo in het water).
Helaas ligt ons hotel op nogal een afstand van het stadje, waardoor je niet zo makkelijk de stad ingaat. Maar ja ik moest toch al terug voor mijn pilotenervaring, dus na een bakkie thee kon ik weer terug. Huib moest toch naar de stad, dus die zette ons (Grietje ging wandelen en Peter en Sven gingen ook leren vliegen) mooi af in de stad.
De flightsimulator was echt superleuk. Ik was pas als laatste aan de beurt, dus kon mooi eerst bij Sven en Peter meekijken hoe en wat. In een halfuurtje (langer liet mijn budget niet echt toe) vloog ik een rondje over Queenstown. Het vliegen zelf is niet zo heel interessant, maar de opstijgprocedure en de landing is wel weer erg leuk. De simulator was een echt boeing737 cockpit, dus het was erg reëel. De copiloot was ook een aardige vent, dus met een beetje grappen en grollen, was het een superleuke ervaring.
Nadat we allemaal (hetzelfde) rondje hadden gevlogen, zijn we met zijn drieën ergens wezen eten. Een erg leuk en gezellig tentje waar ze pasta en pizza’s verkochten. Lekker dus.
Met de bus reden we terug, waar we Roy tegenkwamen die zijn eerste thrill al had gehad.
Terug in het hotel eerst maar weer een bakkie gedaan en toen heerlijk naar het spabad geweest. Roy ging mee, dus we hebben heerlijk een half uur in de warme bubbels gelegen.
Even genieten, morgen weer??

Na een lekker nachtje slaap (al heeft mijn bedje wel een afwijking naar rechts, dus heb iedere keer het idee dat uit bed val) konden we lekker lang in bed blijven liggen. Dus ontbijtje in bed, bakkie thee erbij. Tegen tienen was ik gereed om naar het dorp te wandelen. Langs het meer doe je er een klein uur over, dus het was een mooie wandeling om mee te beginnen. Alleen eer ik de weg gevonden had die mij bij dat pad bracht… Ik ging dwars door het gras, kwam bij een huisje uit (gelukkig verlaten) en gleed op mijn gat (ongepland) naar beneden tot ik bij het meer was. Daar lag een mooi pad richting het dorp. Het was wel frisjes, dus dat beloofde nog wat. Ik was precies op tijd bij de afgesproken plaats, waar Sven ook in het busje bleek te zitten. Dus gingen we samen, met in totaal 8 daredevils en twee meiden die het gebeuren begeleiden. Het was ongeveer een kwartiertje rijden eer we bij Twelve Mile Creek kwamen, waar de canyon is. Daar werden we in het open veld (heel fijn bij een temperatuur van een graadje of 12) in ons badpak in een uitgebreide wetsuit gehezen (fietsbroek, tuinbroek, trui, sokken, schoenen, muts allemaal van wetsuit materiaal) daarna een harnas, een zwemvest en een helm. Dus we zagen er gezellig uit (zie foto). Van daaruit was het 5 minuten lopen tot het einde van de canyon waar we gelijk door het water moesten om alvast te wennen. (steeeeeeenkoud, je handen vielen er bijna gelijk vanaf). Na de briefing moesten we 10 minuten bergop, waarna het feest begon. Het begon leuk met een flying fox (ofwel een soort roetsjbaan) over het riviertje heen. Daarna moesten we een stuk (15 meter) abseilen alvorens we toch echt het water in moesten. Brrrr, maar het was wel gaaf. Het klimmen en klauteren over de rotsen was wel griezelig, want je kan je zelf niet al te goed bewegen in het pak en de rotsen zijn glad. (en ik ben al zo’n held met rotsen), maar ja we hebben het allemaal gered. Verder gingen we langzaam de stroom af door te zwemmen, duiken, abseilen, springen en nog wat meer klim en klauterwerk. Vasthouden aan touwen, het was een heel avontuur. Het enige wat ik niet durfde waren de grote sprongen (lekker tussen de rotsen door en dan het commentaar: spring niet te veel naar rechts, want daar zitten scherpe rotsen). En toen er een stel terug ging naar boven voor een stukje voor de tweede keer heb ik gepast want mijn knie vond het toch iets minder leuk weer omhoog. Maar dat was maar 10 minuten van de ruim 2 uur, dus… Al met al was het superleuk, maar wel errrug koud. Volgende keer doe ik het zo weer, maar dan wel op een plek waar het lekker warm is.
Eenmaal terug op het veld moest het gehele pak natuurlijk weer uit en om dan lekkere warme kleren aan te trekken is toch wel erg fijn. (beetje moeilijk doen om je ondergoed weer aan te krijgen zonder dat je direct helemaal bloot te geven). Tegen drieën waren we terug in het dorp en ben ik eerst maar eens een kop warme (witte) chocomel gaan halen, daar kwam ik in het zelfde zaakje Tiny, Harma en Jan tegen, dus dat was wel even gezellig.
Hun gingen aansluitend met de stoomboot mee, maar ik was nog steeds koud, dus vond dat wel prima. Ik ben eerst naar het reisbureau gegaan om een korte rondreis door Fiji te boeken. Het is de Feejee-experience en in 4 dagen ga ik het hoofdeiland door. Zag er erg leuk uit, dus ik ben benieuwd. De rest van de tijd wat winkeltjes gekeken en om kwart voor zes nam ik de bus terug. Bij de halte kwam ik Sven en Roy weer tegen, dus het is al met al een kleine wereld. In het hotel – na alle uitwisselingen van de verhalen – eerst maar eens gaan eten. We waren uiteindelijk met zijn zessen aan tafel, dus erg gezellig.
Na het eten hadden we –Roy en ik - eigenlijk gepland om nog een keer het spabad te gebruiken, maar die sukkel was al geweest, dus lekker sociaal. Ik ben dus toen heerlijk in bad geweest op de kamer. Ook erg lekker. En weer helemaal opgewarmd kon ik mooi naar bed.
Morgen heb ik nog een ochtendje in Queenstown voor we de boer opgaan. Ben benieuwd!