Een regenachtig Tonga

Malo e lei lei

Ofwel, hallo op zijn Tonganees. Klinkt al erg exotisch niet waar? Gelukkig spreken ze hier ook Engels, want van de rest van dat taaltje is werkelijk geen touw vast te knopen en nog erger niet uit te spreken. Mijn eerste indruk is wel goed: erg relaxed. Ze zijn nog meer relaxed dan de Kiwi’s. Zij hadden de spreuk vandaag is vandaag en morgen is weer vandaag. Hier is het nog leuker, geniet van vandaag want als je wat laat liggen tot morgen ben je coconut. (aangezien een kokosnoot alleen goed is als je hem de zelfde dag opeet, wordt je voor gek verklaart als je hem bewaard tot de volgende dag, want dan kan ie wel eens niet meer lekker zijn).

Maar laat ik eerst – voor ik aan een stel leuke wetenswaardigheden begin – beginnen bij de aankomst op Tonga. De vlucht was al vertraagd (Tonganezen zijn dik en slepen een berg troep mee waar je akelig van wordt, dus je raad het al) maar gelukkig kwamen we maar een half uurtje later aan dan gepland in een heerlijk relaxte vlucht. Door de film hairspray te draaien, waren de drie uur zo voorbij. Helaas was het weer minder en kwamen we ook met regen weer aan. Maar wel stukken warmer: lekker benauwd dus toen we de trap afliepen. De aankomsthal stelt geen bal voor: je staat gelijk voor de neus van de douane (gelukkig ik mocht naar binnen), daarna om de hoek meteen de brakke bagageband (alles flikkerde er bij de eerste bocht al af) en als je je omdraaide stonden daar de mannen van de voedselpolitie om te kijken of je niet stiekem appeltjes en koteletjes meesmokkelde. Gelukkig mocht ik doorlopen en dan sta je ook gelijk weer buiten, waar het een drukte van jewelste was. Gelukkig hield er een man een bordje ophoog van mijn lodge (Heilala Holiday Lodge) dus dat was makkelijk. Moesten nog even wachten op iemand anders, dus kon in de tussentijd mooi even pinnen. Kreeg me een stapel bankbiljetten waar mijn portemonnee van ging protesteren en dan had ik minder dan 200 euro gepint. Daarna reed ik samen met de chauffeur en nog een vrouwtje door naar mijn accommodatie. Ongeveer een half uurtje door de donkere wegen, maar met nog genoeg beweging van mensen op straat. Werd bij aankomst (in de regen) warm welkom geheten door Sven. De Duitse eigenaar van de toko en meteen naar mijn hutje gebracht. Heb een superleuke kleine Fale: hutje met rieten dak en een hangmat op de veranda. Binnen staat mijn bed, een tafeltje met stoeltjes en een kleine badkamer. De fin is ideaal om af te koelen en heb draadloos internet Ideaal dus. (helaas maar voor drie nachten geboekt, maar ja dat weet je ook niet van te voren. Heb al wel besloten te blijven, dus krijg drie nachten een wat mindere kamer en de laatste nacht kan ik weer terug)

In mijn hutje rustig aan gedaan met wat internet, lezen en verder niets. Ging tegen elven proberen te slapen, maar dat lukt niet erg. Nog steeds warm, de kippen (dacht eerst de honden of andere beesten, maar het waren de kippen) die rond mijn hutje scharrelden, continue geluid van krekels. Het was even wennen. Sliep ik net eindelijk goed en wel, ging om half vier de haan uitgebreid kraaien. Grmbl, hij solliciteert naar een kopje kleiner. Verder regende het enorm,dus al met al niet ideaal. Maar ja, het wordt vanzelf weer ochtend.
Het ontbijt was in de centrale zaal en simpel maar prima (toast, thee en vers fruit). Besloten verder rustig aan te doen, omdat mijn darmen nog even wat moeten wennen aan de hitte en verse tropische fruitsoorten. Tegen half elf zou Sven een rondje door het dorp doen en zo uitleggen hoe, wat, waar en wanneer. Kreeg ook een kaartje mee, dus Sven is een prototype van Duitse degelijkheid. Weet nu precies hoe de bus werkt (aanhouden en heel hard stop roepen als je eruit wil. Makkelijker kan niet en het kost wel geteld 20 eurocent voor een ritje naar de stad. Terug is ietwat lastiger, maar als je let op de plaatsnamen van de bus komt het goed. Of je vraagt het. Wel goed doorvragen, want ja is niet altijd het ja van bevestiging, maar ook ik begrijp het niet maar zeg maar ja om beleefd te zijn. Met andere woorden, als je vraagt of de bus stopt bij punt a en hij zegt ja. Moet je niet meteen enthousiast in de bus springen, maar ook vragen wanneer hij weggaat. Zegt hij dan weer ja, neem een andere is het advies), de taxi, waar je boodschapjes kan doen, waar de markt is, waar de ferry stopt naar andere eilanden etc. Hij zette me af in het dorp, waar ik postzegels ben gaan kopen en postkaarten (de enige plek waar ze ze verkopen, dus beter nu alvast dan later). Over de markt gelopen, via de plaatselijke VVV (geloof me met zo’n mini assortiment aan info zou de VVV bij ons allang zijn gesloten) naar de boekwinkel en toen maar ergens een bakkie gaan doen met een lekker stukje cake (goede lunch :)). Ook het riante paleis van de koning bekeken: ietwat teleurstellend qua grootte. En de tombes van al zijn voorgangers. Omdat de grond heilig is daar mag je alleen vanaf de verte foto’s maken. Ook goed. En verder nog wat kerkjes op de foto gezet (hebber wel 500 kerkjes hier op het hoofdeiland) Besloot terug te gaan lopen, via de supermarkt. Was een leuke belevenis, want blijkbaar lopen vrouwelijke, blanke, jonge, met kort haar toeristen niet vaak langs. Had volop bekijks en aandacht. Kids zeiden verlegen gedag en aan mannelijke aandacht ook geen gebrek. De hoofdweg is geasfalteerd, maar de zijkant die als stoep doorgaat niet, dus was voornamelijk modderpoelen omzeilen of volgepropte busjes omzeilen als ik op de weg liep. Een leuke belevenis, maar volgende keer zal ik toch de bus nemen (voor het geld hoeven we het niet te laten), ook omdat het een kwartier voor het einde ging regenen. Eerst wat druppies en later een hoosbui. Was blij toen ik terug was.

De rest van de middag op bed wat gelezen, mijn mailtjes bijgewerkt en verder niets gedaan, want het kwam met bakken uit de hemel tot een uurtje of half zes. Dus ook geen weer voor het zwembad of de hangmat. Wel zweette ik vandaag als een otter, dus voor het eten lekker gaan douchen (had gelukkig water, want het is woensdag vandaag en dat is hier wasdag. En dat kan de waterleiding niet altijd aan, dus soms is het water op. Voor de kids wel leuk, want die hoefden vandaag geen uniform aan, want die zit in de was. Heerlijk deze ideeën)
Toen ik in de eetzaal kwam, zaten daar ook twee stellen die ik eerder die ochtend al had gezien. Een Duits stel en een Kiwi jongen en Duits meisje. Van drie tafels zijn we aan een tafel gaan zitten en hebben een super gezellige avond gehad. Het eten was erg lekker. Kip met rijst en ‘koolraap’ met een sausje. (koolraap volgens Duits recept van Sven’s moeder, maar omdat er hier geen koolraap te koop is, wordt het onrijpe papaja die wordt gekookt). Na het eten zijn we gaan kaarten – toch nog iets herkenbaars van NZ. En tegen half tien gingen we terug naar onze eigen hutjes om hopelijk beter te slapen dan de voorgaande nacht. Helemaal ging die vlieger niet op, want eerst was ik nog niet moe. Dus toen ik tegen twaalven eindelijk het licht uit deed, barste het noodweer los: regen, onweer, wind. Niet echt fijn dus, helemaal niet in je hutje waar alles kraakt en de gordijnen wapperen. Maar gelukkig viel ik toch nog in slaap en werd alleen wakker van die pokken kraaien.

Tegen half negen zat ik weer aan het ontbijt en had daarna nog even een uurtje voor we werden opgehaald door Jay van Joe’s round-the-island-tour. Naast Sven (we hadden nog niet genoeg Svennen deze vakantie) en Kristina (de Duitse broer en zus) pikten we ook nog een stel tortelduiven op. Jay was geen grote kwebbel, dus veel verhalen zullen we gemist hebben over Tonga en achterin was het soms al helemaal niet te verstaan, maar de tour zelf was erg leuk, helemaal voor Tongaanse begrippen en de prijs. (omgerekend 13,50). We stopten eerst in de stad bij het paleis van de overleden koning en ook de tombes werden nog even aangedaan, maar ja die hadden we gisteren al gezien. Wel weet ik nu naar welke kerk ik zondag moet om de vrijgezelle koning te ontmoeten (kerel van 61, niet geliefd hier, waarschijnlijk megadik zoals velen hier, dus….) want die komt daar iedere zondag.
Vervolgens trokken we kriskras over het niet al te grote eiland (20 bij 7km of zo). We zagen een flink aantal vleermuizen in een boom, loslopende varkentjes met kleintjes (helaas lukte het niet om er een fotootje van de makken), kippen en veel honden. Ook traditionele uniforms voor de schooljongens (ook geen foto helaas – Jay reed overal door waar geen geplande stop zat – waarschijnlijk oninteressant voor hem). Onze volgende stop was bij de blowholes, de beroemde fonteinen aan de kust die bij iedere golf in meer of mindere mate omhoog komen. Dit was echt supermooi en spectaculair. Soms kwam het water met een enorm geweld omhoog. Nadat we genoeg gezien hadden van de blowholes zijn we doorgereden naar de plaats waar James Cook aan land is gekomen. (krijg een hele collectie van aanlegplaatsen van die man). De boom die hij gepland had, staat er al lang niet meer, maar wel een plaquette. Niet echt spectaculair dus, maar de lagune erachter was wel weer erg mooi. En ook reden we langs een kokosnotenpalm met drie ‘hoofden’. Schijnt eer rariteit te zijn, dus een leuke attractie voor de toeristen.
Tegen half een stopten we voor de lunch (hadden eerst bij een bakkertje gestopt. Stonden erg verbaasd te kijken als je ergens maar eentje van wilde. Zo worden die Tonganezen dus zo dik) bij een plaats dat Stonhenge heet, naar het gelijknamige fenomeen in Engeland. Veel meer dan een soort poort van steen is het niet, maar toch. Daar stonden ook wat souvenirkraampjes en voor een habbekrats heb ik een mooie ketting en bijpassende armband gekocht van schelpen. (nu maar hopen dat ik hem mee mag nemen het land in).
Na de lunch reden we door naar een grot. Een donker, glad en glibber ding, maar wel erg mooi. We kregen allemaal een kaars mee om de boel te verlichten en liepen zo langzaam ‘trappetjes’ op en af naar een plek waar een soort watergat was. Had geen zwemspullen mee, want anders kon ik nog even een duik nemen. Sven was de gene die wel even voor een dip ging. Maar ook zonder zwemmen was de grot zeer de moeite waard en het strand waar het bij ligt was ook erg mooi. Daar konden we nog even lekker relaxen tot het tijd was om terug te keren. Het weer was de hele tijd goed (zelfs wat blauwe lucht gezien vandaag) maar op de terugweg begon het weer te regenen. Helaas. We stopten nog even voor de deur van het buitenverblijf van de huidige koning en toen waren we weer thuis.
De rest van de middag wat gerelaxed na eest onder de douche te zijn geweest. Ben ondertussen ook al aardig te grazen genomen door de muggen, dus dat is fijn.
Tegen half zeven ben ik terug gelopen naar de bar, waar we zouden verzamelen voor onze avondactiviteit: een culturele Tonganeze avond. We waren met zijn tienen van de lodge die erheen gingen, dus het busje zat tjokvol. (handig een krukje erin!!).
De avond begon wat donker met het plaatselijke Rosenbergtrio, maar toen iedereen er was startte ze met een Kava-ceremonie (Kava is de lokale drank met lichte drogerende werking). Je kon meedoen als je wilde of gewoon toekijken. Ik besloot maar toe te kijken en het was best grappig. Daarna was er een buffet (niet heel erg fantastisch, maar dat kwam ook omdat het meeste al koud was) en een voorstelling met dans en zang. Dit was erg mooi. Had veel weg van die op Vanuatu en ook wel wat van de Maori. Natuurlijk ontkwamen we er niet aan om ook mee te doen, maar ja dat was gelukkig maar van korte duur.
Al met al een hele leuke avond en moe maar voldaan was de dag ten einde.

Ik geloof dat ik nu wel genoeg heb geschreven voor een eerste indruk van Tonga.
Liefs